|
Vijf jaar eerder lijkt er geen vuiltje
aan de lucht. Nick en Susan zijn gelukkig in een door Nick verbouwd pand
en voorzien van prettige buren naast hen. Toch begint het bij Susan te
kriebelen. Ze wil graag verhuizen en een nieuwbouwproject lijkt de
uitgelezen kans om deze stap te zetten. Ook haar man weet ze in haar
plan mee te nemen en als ze dan ook nog eens zwanger raakt neemt niemand
haar dit geluk meer af.
We lezen ondertussen dat er een man zich
niet helemaal laat zien wie hij in werkelijk is. Bezig met louche
praktijken en met duidelijk een doel voor ogen is het een kwestie van
afwachten voor de lezer in de gaten krijgt wat zijn bedoelingen zijn en
tegen wie deze zijn gericht.
Susan de Winter is op en top vrouw.
Compleet met uiterlijke onzekerheden en het lief en leed willen delen
met een beste vriendin. Ook in de inmiddels verrezen nieuwbouwwijk
lijken zowel Nick als Suzan hun draai te hebben gevonden. Iedereen is
aan de klets over baby's en ook hier deelt men het nodige uit de
privésfeer met elkaar. Natuurlijk is daar de aantrekkingskracht voor een
buuurman, iets wat Susan maar moeilijk kan handelen, net zo min als het
vreselijke bericht wat ze te horen krijgt over haar vriendin Yvonne.
Auteur Diana van Bezouwen schreef in 2009 Spiegeltje, spiegeltje en heeft met dit boek de overstap gemaakt naar uitgever Elikser. Wederom heeft ze met De babyfoon een verhaal neergezet wat goed aansluit bij ons publiek. Weliswaar reken je De babyfoon
eerder onder de noemer spannende roman maar toch, de auteur heeft wel
de juiste elementen bij elkaar weten te sprokkelen zodat er een
duidelijke spanningsboog is ontstaan en het plot niet vroegtijdig wordt
weggegeven. Door het eerste hoofdstuk zo neer te zetten weet de lezer
direct dat er iets heeft plaatsgevonden. Ze weet ons lang in het
ongewisse te laten over zowel de dader, de connectie tussen mensen,
achter wie schuilt het kwaad en wie heeft wel de juiste bedoelingen. En
dan is er nog de babyfoon...
Een verhaal over een vrouw met het
hart op de tong. Over vrouwelijke pluspunten en het uitvoerig bespreken
van datgene waar we ons allemaal wel iets bij kunnen voorstellen. Schuwt
niet om het beestje bij de naam te noemen, maar dan wel zo verpakt dat
het niet over de top gaat. Soms net iets te veel gebruik gemaakt van het
cursief en het slepende effect in de dialoog maar de opbouw en
afwerking zijn prima.
Een vrouwenthriller? Ja. Eentje die echt de aandacht verdient en waar veel meningen over zullen zijn. Diana
Bezoekersreacties:
|
