Wat leuk dat je ook nog naar mijn oudere werk (2014 - 2016) komt kijken. Ik wens je veel leesplezier!

23 december 2016. Wat zullen we eens doen in het nieuwe jaar? De reset knop indrukken? Opnieuw beginnen? Want geloof het of niet, die resetknop wordt zo nu en dan (om de paar duizend jaar) ingedrukt. Door wie? Geen idee. Maar in de Bijbel noemen ze dat de zondvloed. En dat is niet voor niets. Dan beginnen we weer helemaal opnieuw. Weg ellende, weg vervelende mensen met boze plannen. Weg met alle technische snufjes.
Alle beesten ook dood. Of moet ik dieren zeggen? Want het ergste beest is toch wel de mens. Waar is het toch misgegaan? De ene dag rijdt er een vrachtwagen in op winkelende mensen op een kerstmarkt, de volgende dag wordt er een vliegtuig gegijzeld met 118 passagiers.
Ik ben geen voorstander van de zondvloed, maar misschien is het nu wel weer tijd...

18 december 2016. 2016... wat is er veel gebeurd! Het jaar waarin ik startte in een nieuwe baan, waar ik me als een vis in het water voel. Waardoor ik ook zoveel nieuwe vrienden en vriendinnen heb gekregen aan de andere kant van de wereld. Het jaar waarin ik veel landen heb bezocht samen met mijn vriendinnen. Feest heb gevierd, wijn en gin tonics heb gedronken, gelachen heb en veel liefde heb ontvangen. Liefdes heb gehad en ook weer ben verloren.
Wat was het een prachtig jaar... voor mij.
Want helaas is het ook een jaar van aanslagen, oorlogen, geweld, misdaad en heel veel verdriet geweest. Kinderen die onder de puinhopen werden weggehaald en lichamen die aanspoelden op de Europese stranden, verdronken op weg naar een betere wereld. Verdorie, waarom toch? Waarom zoveel ellende?
En we kunnen het niet oplossen. Wij burgers niet....
Hopelijk brengt 2017 een mooier vooruitzicht voor iedereen. Weg met oorlogen! Weg met geweld! Laat elk kind weer kind zijn. Geef om elkaar, geef om anderen en maak geen ruzie. Dat is er al genoeg.

11 november 2016. Elke woensdag ga ik met mijn vader boodschappen doen. Meestal is dat bij Bas van der Heiden. Afgelopen woensdag was ik daar weer. Ik zie mijn vader met zijn boodschappenkar een rij inschieten en heel snel uit mijn zicht "verdwijnen". Ik ga naar hem op zoek en ik vraag hem: 'Pa, waar ga je nou heen. Ik ben je steeds kwijt.' Zegt hij: 'Ik heb steeds sjans met een vrouw.'
Dus ik antwoord: 'Nou, dat is toch juist leuk!'
'Leuk? Dat wijf is hartstikke oud en lelijk!'
Die man bezorgt me tranen over mijn wangen!!!!!

7 november 2016. Bubbelbaden gevuld met wijn, jurken vol flessen, adventkalenders met elke dag... een nieuwe fles wijn. Alles wordt gepost op mijn timeline!!!
Beste vrienden en vriendinnen, weten jullie niet hoe ik me daardoor voel? Hoe de mensen mij zien? In hun ogen heb ik..... EEN GEWELDIG LEVEN!
En dat heb ik ook, dus post maar lekker hoor. Die wijn drink ik toch samen met jullie!

6 november 2016. Films kijken vind ik zo leuk. Een beetje spanning, tikkie drama, onbeantwoorde liefde, echte helden. Loopt zo'n kerel, doorzeefd met 20 kogelgaten, met een jonge vrouw in zijn armen rond om haar uit alle ellende te bevrijden. Knap he! Ben je zo zwaargewond en dan nog weet je hoe je jezelf als die ridder moet gedragen. Mannen zijn echt zo stoer...
Koekkoek!!!!
Welkom in de wondere wereld, want heb je wel eens een man gezien die grieperig is of zich niet goed voelt? Die loopt niet rond zoals die kerel in de film met 20 gaten in zijn goddelijke lichaam. Die hangt op de bank in zijn oude boxershort en witte t-shirt, kijkt ziek en sip en gaat nog net niet janken omdat hij zo zielig is.
Echt waar, die filmmakers geven ons vrouwen een totaal verkeerd beeld van mannen. Serieus, ik was er bijna in gestonken....

4 november 2016. Een of andere kerel in een Oostblokland heeft zijn rivaal het hoofd afgesneden en bij zijn geliefde gebracht. Nou, ik zeg het je: Dat is pas echte liefde. Mijn poes legde nog weleens een dode muis voor mijn voeten of een vuurpijl, maar ik heb nog nooit van iemand een echt hoofd gekregen.
Begin je toch te twijfelen of ze echt gek op me zijn geweest hè.
Ik vraag me dan toch af wat ik met zo'n lief cadeau zou moeten. Opbergen in een lade gaat niet, want dan gaat de lade niet meer dicht. Op mijn nachtkastje, nee dat gaat stinken. De enige plek zou de vriezer kunnen zijn en wat heb je er dan voor lol aan? Helemaal niets.
Bij nader inzien heb ik toch liever een muis geloof ik.

31 oktober 2016. Ik heb uitgerekend dat een vrouw gemiddeld 75 jaar wordt. Omgerekend in uren is dat 657000 uren.
Een simpel rekensommetje brengt me tot het volgende: ik heb al 411720 uren verbruikt en heb er nu nog 245280 te gaan.
Als ik 75 jaar wordt natuurlijk, want ik zou zomaar 85 kunnen worden. Maar ga daar even niet van uit met mijn levenspatroon.
Dat is best weinig en eerlijkheidshalve kijk ik regelmatig op mijn telefoon naar de tijd als ik in een nutteloze vergadering zit of simpelweg op iemand zit te wachten. Verloren kostbare uren.
Tijd is heel belangrijk. Zeker als je je tijd tot het eind van je "tegoed" uren door wilt brengen met iemand.
Die persoon heb ik nog niet gevonden. Er was wederom geen 100 procent match, zelfs geen 80 procent. Ik wil mijn leven niet doorbrengen in het zalig nietsdoen. Zo ben ik niet en zo ga ik ook nooit worden.
Ik wil elke dag doorbrengen alsof het mijn laatste is. Ik ben niet het huisje-boompje-beestje type. Eindelijk is mijn kind bijna volwassen en heb ik zeeën van tijd om plezier te maken...
Dan ga ik toch niet zitten niksen. Ik leef.

23 oktober 2016. Ik wist niet dat zelfmoord bij dieren ook voorkomt. Vanmorgen heeft een van mijn Chileense kippen zichzelf verhangen. Zij hing op zijn kop aan het hek met een teen tussen de aluminium ruitjes. Het kan ook een noodlottig ongeval zijn geweest. Echt zielig. Ga je dood omdat je met je teen vastzit.
En normaal kakelen ze van jewelste maar nu heeft de rest ook zijn kop gehouden.
Dan vraag je je toch af: hadden ze een hekel aan elkaar of waren ze zo onder de indruk van haar circusact op zijn kop? Nooit meer groene eieren.
Patty is niet meer...

21 oktober 2016. Wij pesten mijn moeder altijd dat ze het zo goed heeft en haar hele leven nog geen dag heeft hoeven werken.
Zegt ze vandeweek: 'Nou, toevallig heb ik wel een paar jaar gewerkt, hoor. Van mijn 12e tot mijn 17e.'
'Totdat ze ging trouwen,' riep mijn vader. 'Toen had ze ineens geen zin meer.'
'Nee,' antwoordde mijn moeder. 'Ik kreeg toen van die kerel mijn geld niet en jij bent het persoonlijk gaan halen.'
Mijn vader vertelde in geuren en kleuren hoe hij het voor elkaar had gekregen om binnen een uur haar geld terug te krijgen en ook nog een slof sigaretten erbij, Een goedmakertje.
Waarop mijn moeder zegt: 'Ja, dat is niet zo raar hè, dat hij het zo snel gaf. Dat was omdat jij hem bij zijn keel vasthield!!!'

19 oktober 2016. Mijn moeder heeft een soort van tegeltjeshumor:
Gisteravond was er een programma op televisie over zaaddonors. Een oplossing voor vrouwen die tot op heden nog niet de juiste man hebben ontmoet, maar die al wel tegen de 40 lopen.
Zegt mijn moeder ineens: 'Goed idee, een kindje van een donor. Wat maakt dar nou uit? Die mannen gaan uiteindelijk toch weg! Dan kun je zo'n kind beter meteen alleen nemen.'
Je kunt van haar zeggen wat je wilt maar ze heeft soms wel gelijk...

18 oktober 2016. Na het eten bij mijn ouders vraagt mijn moeder: 'Diaan, wil je misschien een wijntje?'
Dus ik antwoord haar: 'Lekker. Wit of rood?'
Mijn moeder kijkt mijn vader vragend aan.
'Wit staat open, ' hoor ik mijn vader zeggen. 'Maar je mag ook rood!'
'Theo, hoor je dat. Ze wil een wit wijntje.'
Ik zie mijn vader verbaasd om zich heen kijken.
'Oh ja, en nu moet ik het zeker gaan halen. Jij vraagt toch of ze wat wil drinken!'

Je raadt wel wie de klos was zeker? De ene lijkt de baas, maar de ander is het!

15 oktober 2016. Oh heerlijk, ik ben weer aan het pianospelen geslagen. Ik heb ooit een jaar les gehad, maar ik kreeg ruzie met die heks van een lerares. Ik ben echt niet de moeilijkste en heb zelden tot nooit ruzie met iemand, maar dit was me er eentje zeg. Zo dacht haar man er gelukkig ook over en die is er met een Taiwanees vandoor gegaan, een jonge leerling van hem.
Wel jammer, want pianospelen is geweldig.
Dus moet ik mezelf maar les gaan geven. Ik heb de boeken toch nog liggen. Oke, ik ben nog geen Mozart of Jan Veen, maar ik doe zeker mijn best. Je kunt namelijk alles, als je maar wilt.
En gelukkig kan ik alles een beetje. Lucky me!

14 oktober 2016. Diego Maradona komt binnenkort naar Nederland! Wat een nieuws!
Hij komt naar Heerlen, op (uitgenodigd) bezoek bij een amateur voetbalclub. Wel tof dat hij dat gewoon doet, hoewel niemand weet of hij eigenlijk echt komt. Maar ik hoorde iemand op de radio al roepen: Moeders, hou je dochters binnen!
Nu kun je een heleboel denken bij Diego. In mijn hoofd denk ik dan vooral aan cocainefeestjes en gang bangs, maar kom op.... ik geloof niet dat er in Heerlen ook maar één dochter geïnteresseerd is in onze grote voetballer. Of ik moet me heel sterk vergissen.
Die gast is natuurlijk ook geen zestien meer. Die testosteronbom is getransformeerd in een impotente oude man. Dat kan niet anders. En wie zit daar nou op te wachten? Ik niet in elk geval.
Alhoewel.... er lopen vast nog van die oude hippievrouwtjes rond die wel trek hebben in een nachtje cokesnuiven en jointjes roken met een bekende voetballer. En dat impotentieprobleem.... Ach in die sferen fantaseer je de rest er maar gewoon bij. De volgende dag weet je beiden toch niet meer wat er de avond ervoor gebeurd is.
Lees je de volgende dag een stuk in de krant van een gesprek tussen moeder en dochter: Mam, er zat een horrorclown achter me aan!
Nee kind, dat was geen clown, dat was Maradona...

13 oktober 2016. Ik heb soms enorme vreetbuien waarin ik van zoet naar zout grijp en andersom. Heerlijk is dat! Languit op de bank, filmpje aan en een vette zak chips naast je om in te klauwen. Daarna nog even een zak engels drop met de bodem gelijkmaken en hup... Weer over naar iets zoutigs.
Eigenlijk wat bij een kerel in zijn dagelijkse routine zit. Hand in zijn broek op de bank, de andere voorzien van een biertje. Ik heb het eigenlijk nog nooit geprobeerd om met mijn ene hand in mijn broek te bivakkeren en in de andere een wijnglas vast te houden.
Is ook echt wel heel lastig met een skinny jeans waar al een kurkentrekker in zit...

12 oktober 2016. Nu de Sinterklaasdagen er bijna aankomen, moet ik ineens weer denken aan mijn buurjongetje. Het was jaren terug en dat kind was helemaal in de ban van Zwarte Piet. Hij kreeg een pak van zijn moeder. Helemaal voor hem speciaal. Een pak met zwart en donkerblauwe strepen.
Dat kind was daar zo blij mee dat hij elke ochtend (4 maanden lang van december tot aan maart) in dat pak sprong en ermee naar school ging. In de avond kreeg mijn buurvrouw hem er maar met moeite uit. Maar ja, dat pak moest ook weleens gewassen worden natuurlijk. Wat was hij er toch blij mee en ook met die gekke strakke zwarte mailliot.
Dat moeten we onze kinderen toch niet afnemen. Dat kleine beetje geluk verpakt in een eenvoudig Zwarte Pietenpakje....

12 oktober 2016. Gisteravond ging ik eten bij mijn ouders. Altijd gezellig. Staat mijn vader op om iets te knabbelen te zoeken, zegt mijn moeder: "Ik moet elke dag de eelt van zijn kont af schrappen, want hij zit er de hele dag op."
Gaat ze er zelf heel hard om zitten lachen en zegt er nog eens bij: "Ik vind mezelf soms echt heel leuk. Ik moet er zelf om lachen."
Hoor ik vanuit de keuken de stem van mijn vader: "Nou, ik vind je helemaal niet leuk, Sonja."
Oh oh, wat een ijskoud koppel is dit toch zeg. Dit is liefde!

11 oktober 2016. Mijn moeder liet mij vol trots haar eigen peren zien. Uit eigen tuin. Alleen jammer dat er van die gekke bruine plekjes op zitten. 'Dat is omdat ze te gierig is voor een lijmband,' hoorde ik mijn zus zeggen. En weet je wat het antwoord was van mijn moeder:
"Of ik neem een vogelverschrikker! Theo? Kan jij volgend jaar niet in de perenboom gaan hangen?"
Een schatje is het... Vooral tegen mijn vader.
Ze is echt de natte droom van elke man.

8 oktober 2016. Welke bloedgroep heb ik eigenlijk? Geen idee. En dan raak ik in de stress. Dan wil ik het weten. Maar dan ook NU! Dus alle kasten heb ik overhoop gehaald op zoek naar een document waar mijn bloedgroep op zou staan. Zo leuk. Ik kwam van alles tegen. Ik vond het 9 maanden boek dat ik schreef voor Zino. Van week tot week genoteerd hoe ik me voelde en hoe hij reageerde in mijn buik. En ik vond een hele doos met (slik, ik ben echt niet goed) monitordraadjes uit het ziekenhuis waaraan hij gekoppeld lag, een opgedroogd stukje navelstreng en vieze oude pleisters met zijn naam erop. Polsbandjes uit het ziekenhuis, ponskaarten, een lijst met oppeppers voor mij, want ik lag er ook niet best bij. En... ik vond eindelijk dat formulier met mijn bloedgroep erop: A rhesus positief (dat heeft 23% van de mensen).
Gelukkig!
Wat dat betreft ben ik echt net een autist: nu heb ik rust.
Stel je voor als ik het niet gevonden zou hebben. Dan lag ik vannacht nog te zoeken...

4 oktober 2016. Mijn vriendinnen denken dat ik aan de speed zit. Omdat ik werk, een huishouden run en altijd alles netjes heb, studies doe, een boek schrijf, filmopnames heb, in één dag een logeerkamer verf en behang, maar... nog steeds tijd over heb voor een glaasje wijn samen met hen.
Lieve schatjes, ik draag dan geen horloge, maar voor jullie heb ik altijd tijd. En nee, ik zit niet aan de speed. Zie het als een familietrekje. Of overenthousiasme, dat kan het ook zijn.

23 september 2016. Zo schattig dit verhaal: Een Duitse stewardess was geland in Argentinie en had daar een zwerfhond onder haar hoede genomen. Een beetje geaaid en lief voor het beestje geweest, maar ja.. hij wilde bij haar blijven. Hij bleef dus dag in dag uit voor de deur op haar wachten. Uiteindelijk ging ze weg en maanden later zat hij er nog. Dus je begrijpt het al: Rubio woont nu in Duitsland bij mevrouw de stewardess.
De aanhouder wint!
Ik hou van honden, onze trouwe viervoeters. Voor een hond ben jij zijn beste en enige vriend. Het is maar goed dat kerels niet zo in elkaar zitten, anders zat je de hele dag met je vriend op schoot op de bank. Dat is op zich best gezellig, maar zo zwaar.....

22 september 2016. Het goede nieuws blijft binnenstromen. Nu ook Brad Pitt weer vrijgezel. Ik begrijp toch niet dat hij op dat dunne scharminkel een kunstje kon doen. En haar karakter, nou dat schijnt nou ook geen schoonheidsprijs te verdienen. Ze zal wel goed in bed zijn geweest dan. Ik zie geen andere optie.
Ach die Brad toch. Hoeft hij geen 20 talen meer te spreken thuis met al die kinderen uit verschillende landen en hoeft hij ook haar dominante gedrag niet meer te tolereren. Hij komt helemaal tot rust. Ik zeg: Bij mij thuis is ruimte genoeg voor een aan de kant gezette vent met poen. Brad, kom maar binnen!'
Ik zal er mijn vriendinnen ook een heel groot plezier mee doen. En wij spreken allemaal dezelfde taal....de taal der liefde.

21 september 2016. Wat een prachtige baan heb ik toch. Je komt nog eens ergens. In mijn vorige baan kwam ik niet verder dan de Hogehilweg, de Arbodienst, om van mijn psychische problemen af te komen. Niet dat ik klachten had, maar het zou niet raar zijn geweest als ik die wel gehad zou hebben door sommigen van mijn altijd even vriendelijke ex-collega's. Ik vrees dat ik dan ook niet bij de Arbo had gezeten, maar levenslang in een gevangeniscel. Oh wat ben ik nu toch een blij mens.

20 september 2016. Mariah Carey stop met optreden in Las Vegas. Jippie! Ik heb zelden zulk goed nieuws gelezen.
Die schreeuwerd hoeft van mij eigenlijk helemaal niet meer te zingen. Niet in Vegas. Niet in Nederland. Helemaal nergens meer.
Wat heb ik een hekel aan die stem van haar. Maar dat geldt ook voor de stem van die cocainesnuiver Whitney Houston, die live nergens (godzijdank) meer te horen zal zijn.
En voor die Franse troela van de Titanic, Celine Dion. Ik heb het gewoon niet zo op vrouwen met een stem als een viswijf. Misschien heb ik gewoon een hekel aan vis. Kan ook...
Dan heb ik nog liever zware vrouwenstemmen die tegen de whiskey en tabakklank aan zitten. Van die echte vrouwen... Niet van die over het paard getilde paradijsvogels.
Of heb ik nu iemand vreselijk gekwetst? Een echte Maria Carey fan misschien.

18 september 2016. Gisteren loop ik samen met Mina een rondje door de wijk. Gewoon even lekker lopen, beetje kletsen, ontspannen en tegeijkertijd wat conditie opdoen. Zien we ineens een heel raar plantje, zonder bladeren, mooie roze bloemen. Dus zij maakt er een foto van. 'Zo apart!' zeggen we nog. 'Nog nooit eerder gezien. Het lijkt wel een krokus.'
Een uur later zitten we in de tuin te kletsen over één van mijn oude boeken, die ik nog niet uit heb gebracht, omdat ik een bepaald gif zoek. Het liefst een plantje dat je zomaar in je tuin zou kunnen hebben. Dus Mina komt met een naam van een plantje, want dat heeft ze in een film gezien, en gaat direct zoeken op internet hoe dat ding eruit ziet. We hadden beiden geen idee. En wat denk je? Is het datzelfde plantje die we zojuist gezien hadden!!!!!
Er staat dus een giftig plantje ergens bij ons in de wijk waar je binnen een week iemand mee om zeep kan helpen.
We hebben het ook maar op één plek gezien, voor iemands huis. En dan slaat mijn fantasie weer op hol. Zou de vrouw des huizes haar man misschien al een tijdje zat zijn? Of heeft hij haar iets geflikt wat niet door de beugel kan?
En de meest brandende vraag is nu voor mij: 'Wie is die heks?'

16 september 2016. Even een pluim voor IKEA. Ik heb 3 weken geleden een inbouwvaatwasser gekocht en die was beschadigd. De doos niet, maar binnenin wel, maar aangezien het inbouw is, vond ik het niet zo belangrijk. Tot Aad zei: 'Maak nou maar een foto. Je weet maar nooit Voor hetzelfde geld gaat hij stuk.'
Groot gelijk natuurlijk. Dus ik dacht, weet je, ik meld het ook even aan de IKEA, dat ik er hartstikke blij mee ben, maar dat ze voortaan voorzichtiger zijn met transport en/of inpakken.
Word ik zojuist gebeld door een jongen van de klantenservice dat ik 20 procent van mijn aankoop terug krijg en ook nog eens (omdat het bijna Sinterklaas is) 3 lunchbonnen voor IKEA.
Ik zei nog tegen die Surinaamse jongen aan de telefoon:'Je moet me niet teveel verwennen hoor!'
Ik dacht nog: Wat een service zeg, maar laat Sylvana Simons het maar niet horen...

16 september 2016. Gisteren liep ik op de markt met mijn vader. Nou staat daar een kerel die telkens als ik langs loop heel hard roept: 'Alles 50 cent, 50 cent, 50 cent, 50 cent.' Ik reageer daar niet op, want ik vind die hele man niet leuk en ik word gek van dat geschreeuw. Nu roept hij dus al maanden hetzelfde als ik langs loop en kijkt me dan verlekkerd aan.
Gisteren had hij een doorbraak. Hij riep wat anders. Niet dat ik daar zo blij van werd, maar goed, het was even wat anders. Wat riep hij dan? Nou gewoon.... Hij keek me aan met een bepaalde blik in zijn ogen en riep: 'Het is te warm voor seks. Te warm voor seks. Voor seks. Voor seks. Voor seks. '
Godzijdank was het ook te warm om hem voor zijn bek te slaan...

22 augustus 2016. Het schijnt dat jonge mensen tussen de 18 en 35 jaar zo'n vijf keer per week een kwartier lang douchen. Dat is omgerekend drie hele dagen per jaar.
Nou, ik heb hele andere ervaringen, maar dan met jonge mensen onder de 18 jaar. Die douchen bij mij thuis namelijk bijna een half uur lang en soms ook nog meerdere keren per dag.
Die staan dus een hele vakantie onder de douche..., omgerekend.
Ik heb het weleens aangekaart, dat het geld kost en de vraag erbij of ze zo vuil zijn. Maar toen kwam mijn zoon met een prachtig rekensommetje dat hij op school had geleerd over de kosten van water.
Dat ik daar überhaupt over durfde te zeuren zeg. Dat was echt een schijntje. Kostte maar een paar cent per keer.
Ik hoop dat ze er voortaan op school ook bijvertellen dat water verwarmd moet worden d.m.v. een boiler of een ketel, en dat stroom ook geld kost.
Docenten zorgen zo voor strijd in huis en op deze manier verdwijnt ons geld ook linea recta in het doucheputje.
Ach... je wordt ook onverschillig natuurlijk als je zoveel vakantiedagen hebt.

18 augustus 2016. De trein staat stil omdat iemand onwel is geworden. We wachten op de hulpdiensten. Tja... Dat gaat natuurlijk binnenkort steeds vaker gebeuren als die pensioenleeftijd naar 69 jaar gaat. Dan zit de hele trein vol bejaarden, terwijl de jongeren aan het genieten zijn van hun uitkering, omdat er geen werk voor hen is!

17 augustus 2016. Bij de NS werken hele fijne mensen die je kaartje met liefde controleren. Maar net als in elk bedrijf zit er ook wel eens een mindere fijne tussen. Eentje die je het liefst even flink te grazen neemt. Maar dat mag niet...
Dus bedacht ik me dat je iemand op veel manieren te pakken kunt nemen. Mijn kaart zit altijd in een hoesje. Stel dat ik mijn kaart vingerprintvrij maak en in het hoesje stop. Mijn controleur komt langs, ik trek het kaartje met mijn nagels eruit en overhandig het aan hem. Na controle stop ik het met de nagels weer terug in het hoesje. Yes! Vingerafdrukken om op een plaats delict (zelf uit te kiezen) neer te leggen.
Hoor je "au" dan heb ik ook nog ongezien even een haar uit zijn hoofd getrokken. Voor de zekerheid. Je krijgt maar één keer de kans van je leven. En die moet je niet verprutsen.

5 augustus 2016. Mijn zoon gaat een opleiding doen voor Elektrotechniek. Altijd handig, denk ik dan, als er een stopcontactje kapot gaat. Mijn moeder heeft daar hele andere gedachten bij en zei vandeweek: 'Kun je mooi een elektrische stoel maken?' Dus ik keek haar aan en vroeg: 'Een elektrische stoel?'
'Ja,' antwoordde ze. 'Niet voor mij, maar voor je vader.'
'Bedoel je misschien een elektrisch verstelbare stoel, ma?'
Ze keek me aan, tikkie arrogant en met een stalen gezicht.
'Nee, dat bedoel ik niet....' En ze ging rustig op haar stoel zitten.
Ik ben benieuwd welk plan mijn vader ondertussen aan het smeden is. Lijkt wel een aflevering van Baantjer waar ik af en toe in zit.

22 juli 2016. Mijn zoon loopt heel vaak met hoodies. Ik vind het helemaal niets, zo'n capuchon op je kop, maar kinderen doen toch altijd wat jij precies niet wilt. En weet je wat ik zo zonde vind? Hij heeft zo'n mooie bos haar. Het is dik, lang en blond. Maar als ik terugdenk aan zijn babytijd, ben ik bang dat het allemaal mijn eigen schuld is geweest.
Want toen hij klein was, kocht ik altijd pakjes voor hem met capuchons eraan vast. En op die capuchon zaten dan ook nog eens oren. Dat vond ik zo snoezig, een kind met een berenpakje aan of een hondenpakje. En als hij dan die capuchon van zijn hoofd af wilde trekken, duwde ik hem gewoon weer terug. Luisteren naar mama!
Eigenlijk kan ik er dan nu ook niets van zeggen. Ik heb hem zelf zo gemaakt. Dus kersverse moeders: wat heb je nu geleerd? Wil je later geen kind wat zo uit de Bronx had kunnen komen, koop dan nu geen pakjes met oren eraan. Neem gewoon een konijn of een hond. Daar horen oren gewoon bij.

15 juli 2016. Ook in het nieuws: de man van 71 jaar die zijn vrouw wurgde krijgt 5 jaar cel! Hij voelde zich gemanipuleerd.
Stel dat je echt een pokkewijf hebt, dan is 5 jaar cel nog altijd beter dan nog 10 of 15 jaar met zo'n monster te moeten leven... Of niet!?
Ik heb bij mijn ouders ook weleens gedacht: een van de twee vermoordt de ander. Natuurlijk is mijn vader sterker, maar vergis je niet in mijn moeder. Ik zou er in elk geval mijn geld niet op inzetten.
Nou zo'n vaart zal het wel niet lopen. Voorlopig kunnen ze nog steeds om elkaar lachen... Soms...

14 juli 2016. Ik ben schrijfster geworden, radioverslaggeefster, columnist en nu ook nog actrice... Wat kan ik nou nog meer doen?
Vergeet niet dat ik ook nog werk, huishoudster ben, moedertje speel, mijn vrienden blijf entertainen en wil feesten! Zucht.. Zaten er maar meer uren in een dag, dan kon ik ook nog eens pianist worden. De piano staat er immers al!
En QUESS what! Ik krijg een rol in een korte film. Een soort Julia Roberts in Pretty Woman karakter. I love my life...

8 juli 2016. Joran van der Sloot (en het hele verhaal eromheen) laat me niet los.
Figuurlijk bedoel ik dan natuurlijk. Hoewel ik denk dat hij het letterlijk ook niet zou doen, mij loslaten. Wordt ook lastig navertellen, vrees ik. Hij kan nogal "bezitterig" zijn en heeft dan de neiging je dood te knuffelen. Het is een lieve jongen en het is vast goed bedoeld, maar ik ben nogal claustrofobisch. Dus ik ga maar niet penvrienden met hem! Niet zo'n tof idee...

7 juli 2016. Wat ik zojuist hoorde op de radio... Gevangenen mogen zelf de sleutel hebben van hun eigen cel. Scheelt de cipiers een hoop werk en iedereen lijkt tevreden met de nieuwe situatie. Er zit wel een kanttekening bij: 's nachts moet de sleutel ingeleverd zijn.
Joh, geef ze ook direct de sleutel van de buitendeur en de poort. En weet je wat: zet er ook meteen een huurauto naast met de sleutel in het contact. En de code van de enkelband. Die jongens... Ach, ze hebben het al zo zwaar.
Zware jongens, zo worden ze ook weleens genoemd!
Het is maar goed dat Joran van der Sloot niet in de Nederlandse gevangenis zit. Die had zich werkelijk kapot gelachen. Net als ik...

1 juli 2016. Soms schrijf ik dagen niet, soms komt het er achter elkaar uit.
Ik sprak laatst met een collega en die gaf aan dat zij de wereld heel anders bekijkt. Zij ziet haar werk als één grote theatervoorstelling.
Verschillende type mensen: stoffige grijze muizen, over het paard getilde pakkenmannen, vrouwen met net iets te korte rokken, IT'ers met te korte broeken. Net typetjes uit een klucht. En ze schrijft het in een boekje inclusief de anekdotes en stomme dingen die ze zeggen.
Jippie, ik dacht dat ik de enige was met een afwijking. Ik denk namelijk al jaren dat dit "opgezet" is, dat we in een experiment leven.
Want die typetjes. Dat kan toch nooit echt zijn!
Wel gevaarlijk trouwens om het op te schrijven. Stel dat iemand dat boekje van je pikt. Dat gaat dan meteen het Internet op.
En dan maar kijken of iemand zich daarin herkent.
Hé, wacht eens even. Toen ik laatst met haar zat te praten, zat ze ook te schrijven! Wel snotverdomme.....

30 juni 2016. Ik kijk vaak gevangenisseries en niet alleen omdat er zulke mooie jongens in zitten. Want ik hoor jullie namelijk al denken: "ja ja, van die foute, grote mannen met tattoos en een verknipte geest."
Types zoals Michael uit Prison Break of de jongens uit Oz.
Nou toevallig kijk ik op dit moment naar Orange is the new black. Vrouweliljke gevangenen die bijna net zo erg zijn of zelfs erger dan die kerels. Ze verkopen zelfs gedragen slipjes aan idioten die er heel veel geld voor betalen via hun illegale circuit. Ik zie daar een gouden handel voor mij en mijn vriendinnen liggen. Zit je dus even slap bij kas, gooi je slipje 's avonds niet in de was, maar verpak hem in een zakje en zet hem te koop op Marktplaats. Al krijg je er maar 20 euro voor. Ieder tientje is er ten slotte één. Ik geloof nooit dat je voor een gebruikte cd meer krijgt! Of voor het konijn waar je geen interesse meer in hebt. En doe eens gek: zeg dat het een slipje is van Madonna of zo, achtergebleven in een hotel onder het bed. Of van Nelie Kroes.
Of loopt mijn fantasie nu echt alle grenzen over?

25 juni 2016. Laatst zat ik op een training in Amstelveen uit het raam te staren, zie ik ineens een wagen stoppen met daarop de tekst "ongediertebestrijding". Heuh? In de bank?
Na een kwartier kwam die kerel uit het busje weer terug met een mand en zette die netjes achterin de auto. Nou ben ik zo benieuwd wat er in zat, maar dat kon ik van die afstand niet zien.
In zo'n klein mandje past toch nooit een bankemployee?

10 juni 2016. Ik heb er gisteren over na lopen denken... Een week of twee geleden is er een kerel voor de trein gesprongen die een paar uur ervoor zijn vrouw vermoord had. Daarna heeft hij de ene helft van haar lichaam in het huis laten liggen en de andere helft in een tapijt gerold en op straat neergelegd. Een of andere mafkees heeft dat tapijt zien liggen en gedacht: 'Dat is een puik tapijtje, die sleep ik lekker mee naar mijn eigen huis.' Om er onderweg achter te komen dat het tapijt toch zwaarder was dan gedacht en daar ineens een arm uit kwam rollen.
En dat laatste vind ik nou echt zo stom.
Hoe vaak heb ik nou al aangegeven dat je gewoon naar de Irado kunt rijden als je van je partner af wilt en als ze je dan vragen: 'Wat heb je bij je?' dat je dan lachend kunt antwoorden: 'Ik heb het lijk van mijn man/vrouw in stukjes gehakt en dat kom ik nu hier brengen. Weet ik in elk geval zeker dat hij/zij weg is.'
Geloof me, je mag gewoon doorrijden en ze lachen zich rot om je. Zo simpel.
Niet omdat het moet, maar omdat het kan!

8 juni 2016. Mijn vader leent nog weleens spullen uit. Onlangs had hij een elektrische heggenschaar uitgeleend aan zijn buurjongen. De buurjongen is mondhygienist. Heeft geleerd en zo. Dus echt een smart guy.
Ziet hij tot zijn grote verbazing dat die jongen de beveiliging heeft afgeplakt met tape. Dus mocht de snoeischaar uit zijn handen vallen, blijft hij gewoon lekker doorzagen.
Zegt mijn vader ineens tegen me: 'Snap je dat nou? Nou is die jongen zo slim. Maar met een stompie kun je toch geen mondhygienist spelen. Of ben ik nou gek?'

6 juni 2016. Mantelzorger, een nobel beroep. Ik vind het zo knap dat je bereid bent om anderen te helpen die afhankelijk zijn. Die hulp nodig hebben.
En voor de persoon in kwestie is het nog gezellig ook. Vaak is het een oud mensje. Alleen is ten slotte ook maar alleen en dat patiencen ben je na een tijdje gewoon zat.
Dan wil je mensen om je heen zien. De een maakt er dagelijks gebruik van, de ander een groot deel van het jaar. Die overwinteren in Spanje, want die warmte is zo goed voor je body. Rot voor zo'n mantelzorger, want die heeft natuurlijk een tijdje geen werk. En geen werk = geen inkomen. En wat doe je dan in deze noodsituatie? Dan ga je alternatieven zoeken.
Dan ga je als mantelzorger zelf maar met de sleutel naar binnen, trekt de trap van de zolder naar beneden en bouw je je eigen wietplantage. Dat oude mens kan die trap toch niet op komen.
Toch lief dat ze ook nog eens voor je huis zorgen en de plantjes water geven als je er zelf niet bent. De schatten...

24 mei 2016. Ik reed zojuist over de Grindweg richting Bergschenhoek. En af en toe is dat heel triest om te zien. De ene keer ligt er een dood konijn op de weg en de andere keer een dode waterhoen. En die waterhoen... daar wil ik het met jullie nou over hebben.
Wisten jullie dat waterhoenen om de beurt op zoek gaan naar eten? De ander gaat in de tussentijd niet van het nest af. Dus je begrijpt het al! Als de ene waterhoen wordt doodgereden, dan gaat de ander automatisch dood van de honger. Wat zijn die beesten trouw.
En nu komt de proef op de som. Denken jullie vrouwen dat jullie mannen op het nest blijven zitten als jij wordt platgereden op de autoweg? Natuurlijk niet. Die bellen meteen hun vrienden op en duiken de kroeg in om zo snel mogelijk een nieuwe "waterhoen" te zoeken.

Ik weet dat. Ik geloof namelijk al jaren niet meer in sprookjes.

11 mei 2016. Vaak worden relaties romantischer gemaakt dan ze in werkelijkheid zijn. Aan mij wordt regelmatig gevraagd of ik al "iemand" heb. Ik zal daar een eerlijk antwoord op geven. Er zijn tijden geweest dat ik iemand had. Een van 13 jaar, een van 4 jaar en een van 3 jaar. Daar tussenin korte relaties van hooguit een jaar. En als je mij vraagt wanneer ik het gelukkigst was, dan was dat in de periodes ertussen waarin ik aan niemand verantwoording hoefde af te leggen, kon gaan en staan waar ik wilde en kon kopen wat ik wilde. In die periodes kocht ik voor mezelf een piano, een auto, schoenen en kleren in alle kleuren en bezocht ik de mooiste plekken op Aarde. Tijdens mijn relaties probeerden mensen mij te veranderen, mij te manipuleren en mijn geluk in de weg te staan.
Dus alsjeblieft, maak je om mij geen zorgen en laat mij heerlijk doen wat ik zelf wil. Ooit vind ik mijn spiegelbeeld waar ik wel blij van word. Tot die tijd blijf ik gewoon mijn blije zelf...

6 mei 2016. Ik heb bijzondere ouders. Mijn vader vertelt altijd dat hij geboren is in de hongerwinter en daarom nu steeds zo'n honger heeft. Dat hij bloembollen moest eten in plaats van aardappelen en dat hij daarom de kleinste thuis was. Als ik goed kan rekenen was dat in 1943, het jaar waarin hij ook geboren is en baby's eten helemaal geen bloembollen, realiseerde ik me toen ik ouder werd. Die drinken melk uit de borst van hun moeder!! Gratis! Maar het is een mooi verhaal en hij moet er zelf ook heel erg om lachen als hij het vertelt.
Mijn moeder daarentegen denkt dat ze alles kan en weet. Als er iets kapot gaat of je bent ziek, dan weet zij het medicijn. Vroeger maakte ze alles, alleen mocht ik dan wel de stekker in het stopcontact doen. Dat vond ik geweldig! Wist ik veel dat het levensgevaarlijk was! Achteraf niet echt kindvriendelijk! Zij is de monteur, de wasmachine-techneut, de huisarts, de hovenier en de elektricien. Mijn vader heeft zijn encyclopedie ook jaren geleden weggedaan. 'Heb ik niet meer nodig!' zei hij. ' Zij weet toch alles beter.'
En daar kom ik uit! Uit die twee mensen. Dan weten jullie meteen waarom mijn fantasie zo grenzeloos is...

30 april 2016. Op het spoor gebeurt heel veel, maar het kan ook zijn dat IK heel veel zie. Want is het jullie wel eens opgevallen dat elke betonnen biels een datum heeft? En dat er 's ochtends vroeg, wanneer het heel stil is, muisjes onder het spoor doorlopen?
Dat er heel veel graffiti aan de binnenkant van het perron staat?
Dat er soms staat "kut" en soms "hoer" maar ook " kuthoer".
Intelligente samengestelde teksten dus.
En dat de ene conducteur een schatje is met een prachtige glimlach en de ander een darm eerste klas (om maar in treintermen te blijven)?
Ik hou van mensen kijken. De een zit te haken in de trein, de ander luistert muziek of smekt tijdens het eten. Je kunt je aan dingen ergeren of ervan genieten. Ik kies voor het laatste: Ik hou van de trein...

26 april 2016. Op die houseparty waar ik dus was, ontmoette ik een jongen. Leuke gast, Surinaamse komaf, vlotte babbel en goede danser.
Alleen deed hij tijdens het dansen een beetje de vleeskeuring, kneepje hier, kneepje daar.
Later, toen hij vertelde dat hij marechaussee op Schiphol is, begreep ik het allemaal. Die jongen kon er helemaal niets aan doen.
Hij was gewoon even vergeten dat hij niet op zijn werk was! Stom van hem!

25 april 2016. Voor het eerst in mijn leven ben ik naar een houseparty geweest. Best leuk moet ik zeggen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Iedereen uitgedost op zijn/haar manier. Sommigen droegen kleding die ik niet eens in mijn slaapkamer aan durf te trekken. Nee, dat jok ik, dat durf ik wel....
Ook Patries was er met haar 26 jarige scharrel, die het overigens niet zo nauw nam met de La Paay regels.
Terwijl zij klein en beroemd stond te wezen, was hij iemand met zijn tong aan het temperaturen.
Ik zag dames op een podium dansen met een niemandalletje aan en grote blote tieten er boven uit en ondertussen danste er een superstrakke gespierde donkere man met een zilveren broekje aan en grote witte vleugels op zijn rug.
Even dacht ik dat ik in de hemel terecht was gekomen...Tot ik de volgende dag wakker werd.
Dat was echt een hel.

20 april 2016. Heerlijk zo'n dagje vrij. Lekker uitslapen, want de rest van de week moet ik er om kwart over 5 uit. Daarna beetje lummelen in huis, boekje schrijven... NOT!!!!
Om 8 uur belt de buurman me wakker of ik een verloopstekkertje heb voor de laptop! Dus in mijn nachtkledij direct maar een kop koffie gedronken.
Slapen kan ik daarna nog. Euh euh! NOT! 'Mam, kun je ons even wegbrengen?'
En dan stap je in je pyjama met jas erover en zonnebril in de auto en luister je naar 'We are family!' op de radio en realiseer je dat je eigenlijk ontzettend boft met dat stel.
En nu heb ik tenminste ook wat aan mijn dag...

19 april 2016. Wat een prachtig tafereel in de trein deze morgen. Een moment waarop je meteen de zeikerds kan onderscheiden van de toleranten onder ons.
Zie het voor je: een jonge student, lange benen, in diepe slaap na een avond/nacht doorzakken, geen idee in welke trein hij zit en waarschijnlijk is hij ook al 3x heen en weer gereisd. Iedereen laat hem met rust en gunt hem de kans om zijn roes uit te slapen.
Hij heeft een geweldige avond gehad en dan komt er 1 lul binnen die hem wakker maakt omdat hij zo nodig naast hem wil zitten. Hij heeft tenslotte een kaartje gekocht!!! En dan ook nog afkeurend naar hem kijken als hij zijn benen strekt en die tussen de twee dames tegenover hem in legt en meteen weer in slaap valt.
De dames lachen en geven mij een knipoog met zo'n blik van: ach hij valt toch niemand lastig....
En weet je wat ik dan stiekem hoop? Dat mijn lange vriend een beetje treinziek wordt en dat ik dan roep tegen de lul: 'Hé, zoek het lekker uit. Jij wilde per se naast hem zitten!'

12 april 2016. Waarom geef ik een wildvreemde in de trein een eerlijk antwoord op een vraag? Is dat uit beleefdheid? Of durf ik gewoon niet te jokken?
Ik zou zo graag eens een volstrekt belachelijk antwoord willen geven. Een antwoord dat helemaal nergens op slaat. Verzonnen, uit mijn duim gezogen. En je kunt het zo mooi maken als je zelf wilt.
Als iemand dan vraagt: 'Zo, op weg naar je werk zeker?' dat je dan zegt: 'Nee hoor, ik ben op weg naar Schiphol.
Mijn vader is een grote investeerder en heeft daar een privéjet staan die mij vandaag naar Mauritius vliegt omdat ik daar een graf heb ontdekt van zeker 10.000 jaar oud. Ik ben namelijk archeoloog. Ik heb er onlangs ook voor gezorgd dat Toetanchamon achter glas is komen te liggen in Egypte. Dat is nu eenmaal mijn werk... Mijn broer daarentegen is afgereisd naar Bon Tiki Taka. Dat is een eiland in de Stille Oceaan. Niemand kent het, omdat hij het heeft gekocht.
Daar vlieg ik naartoe na mijn bezoek aan Mauritius.'
De mensen zouden met hun bek open staan en denken: Wauw... Wat een interessante vrouw is dat zeg!
Of ze zouden vragen: 'En waarom reis je dan met de trein?'
Tja, leg dat dan maar eens uit. Met een beetje fantasie kom je vast heel ver. Je moet alleen zorgen dat je het goed kunt onthouden, voor de volgende keer dat je ze tegenkomt als je weer de trein neemt....

8 april 2016. Ik ben gezegend met niet te grote billen. Tenminste, ik vind dat een zegening. Maar wat blijkt nu? Zo oké is dat niet.
De godganse wereld is namelijk alleen nog maar gefascineerd door billen à la Kim Kardashian!!!!
Gisteren liet mijn zoon mij een foto zien waarop Kim voorover stond en haar enorme dikke reet pontificaal naar achteren stak. 'Mooi he?' hoorde ik hem zeggen. 'Dat vind ik echt lekker!'
Ik was verbaasd. Ten eerste omdat HIJ het zei, maar ten tweede omdat ik een hele andere mening heb.
Een beetje kont vind ik heel mooi. De kont van Jennifer Lopez of Beyoncé... die is mooi.
Als ik Kim als BFF zou hebben, zou ik niet eens naast haar durven lopen. Ik vind het namelijk verschrikkelijk.
Maar ik zou het wel anders doen. Ik zou haar reet gebruiken om mijn glas wijn op neer te zetten. Dat is dan wel weer handig. En misschien past er ook nog wel een schaaltje nootjes bij... En chips!

2 april 2016. Af en toe heb ik moeite met het daglicht. Het doet echt pijn aan mijn ogen. Nu heeft dat (eerlijk is eerlijk) ook te maken met het feit dat ik niet kan slapen 's nachts en teveel rode wijn drink. En ineens dacht ik: 'Ik weet al wat er aan de hand is! Ik begin langzaam te veranderen in een vampier!!! Ik kan het daglicht niet meer verdragen.'
Zojuist even in mijn mond gecheckt, maar heb nog geen extra tandjes gevonden. Misschien komt dat nog of is dat te vergezocht?
Of ik moet gewoon eens stoppen met wijn drinken. Dat kan ook mijn waandenkbeelden verklaren...

31 maart 2016. Weet je wat mij nou echt een goed idee lijkt? Stel dat er een site zou bestaan waar iedereen op komt te staan die een taakstraf heeft gekregen (inclusief foto uiteraard).
Wij, vrouwen die werken en een huis te onderhouden hebben, hebben taken genoeg liggen. Toch? En wie moeten die gaan doen?
Ik zie daar een match. Wij kijken dus op die site, kiezen er eentje uit, die ons ligt (lees: die wij erg leuk vinden om te zien) en zetten hem bij ons thuis lekker aan het werk.
Taakstraffen zijn voor de minst criminelen, dus je haalt geen seriemoordenaar in huis... denk ik.
Ach joh, en als je lol hebt, vliegen die 20 of 40 uur taakstraf toch heel snel om. En we kunnen ze ook nog een klein beetje opvoeden waar nodig.
Ik zie echt alleen maar voordelen. Wie gaat met de politie praten?

30 maart 2016. Dit weekend wordt het rokjesweer! Dus ik heb mijn kledingkast al binnenstebuiten gekeerd en mijn lente/zomermuiltjes naar voren gehaald.
Toch vraag ik me af wanneer die mannenrokken er toch eens gaan komen, want ik zwijmel weg bij The Lord of the Rings of 300 Spartanen. Heerlijk, die stevige harige benen onder een kilt. En ook die prachtige wilde lange haren. En dan ik in zo'n mooie vechtjurk met een wespentaille en een zwaard in de hand. Zucht... Ik ben echt in de verkeerde eeuw geboren.

28 maart 2016. Ik denk dat iedere moeder dit herkent... Je struikelt bij binnenkomst over de schoenen in de gang. Dan vind je een jas, schoenen en pet in de keuken. In de woonkamer een verdwaalde sok, bordjes en lege blikjes. Ga je naar het toilet, is het toch teveel moeite geweest om een nieuwe rol op te hangen. In de badkamer ligt de badhanddoek op de grond samen met wat andere kledingstukken. En dan denk ik weleens: ziet hij nou niet dat IK dat steeds op moet ruimen? En dat ik altijd zorg dat er eten en drinken is? Je zou verwachten dat kinderen je om de nek vliegen omdat jij dat voor ze doet? Is dat normaal gedrag? Ja! Ik heb het gelezen. Dit hoort bij kinderen. Kinderen kennen het woord "dankbaarheid" nog niet. Ze horen je ijskast leeg te eten en je hart te breken. Maar je kunt ze wel een beetje bijschaven. Doe dat wel in kleine stapjes, want alles tegelijk... dat kunnen ze niet aan.

9 maart 2016. Het rook vandaag de hele dag zo zoet om me heen en het rare was dat mijn vingers ook steeds een suikersmaak afgaven. Dan ga je toch denken: 'Heuh? Wat heb ik beetgepakt?' Ik kon me niets bedenken.
Totdat ik de badkamer inliep en daar het proefmonstertje Vichy dagcrème zag liggen dat ik vanmorgen op mijn gezicht had gesmeerd. Gadverdamme!
Het zal best lekker zijn als je een kerel kunt vinden die zin heeft om je hele gezicht eens lekker af te likken (lekkerder dan een Mina toetje) maar anders is het echt goor.
Mijn moeder zegt wel eens tegen me als ik mijn paraplu uit mijn tas pak wanneer het gaat regenen: 'Je bent niet van suiker!' Nou mam, vandaag dus wel! Ik was één grote suikerspin!!!

7 maart 2016. Op sommige momenten ben ik echt omringd door idioten. Mensen waarvan je denkt: Jeetje, hoe kan dat nou toch? Ooit was je een visje, oftewel een zaadje, op zoek naar die eicel. En jij...jij was de sterkste van het hele spul. Ongelooflijk. Want als jij de sterkste was, hoe was het dan in godsnaam gesteld met de rest van die guppies?
Zucht... Misschien moet ik me niet zo verdiepen in de biologie. Dat is beter voor mijn gezondheid.

4 maart 2016. Dolfinarium, leuk voor kinderen. Circus, ook leuk voor kinderen. Maar als ik dan lees hoe de dieren worden verzorgd in te kleine bassins en te kleine kooien, dan vraag ik me af of het geen tijd wordt om mensen als attractie te gaan gebruiken.
Dierenleed vind ik echt het ergste wat er is. Onschuldige dieren die gebruikt worden om mensen te entertainen.
Zet premier Rutte in een kooi en laat hem kunstjes doen. Oh nee, dat doet hij al. Mmhhh ander voorbeeld: laat Badr Hari los in een piste om ergens bovenop te springen. Oh shit, doet hij ook al. Nou zeg, kan ik toch zo snel geen voorbeeld vinden. Ach, jullie snappen wel wat ik bedoel en dat is het belangrijkste...

26 februari 2016. Onlangs vernam ik dat Nederland een soort Fort Knox wil laten bouwen voor De Nederlandsche Bank om het geld en goud te beschermen. Kost natuurlijk weer klauwen met geld, dat wij dan uiteraard zelf gaan betalen. Zie de aanslag volgend jaar van de belasting!
En dan denk ik: zijn drugsbaronnen dan zoveel slimmer dan mensen in pak? Ja, ik denk het wel. Door schade en schande wijs geworden.
Want wat doen die gewoon? Die kopen voor een paar duizend dollar 4 of 5 krokodillen en hup beveiliging is tip top in orde.
En inbrekers klimmen toch liever over een muurtje heen of graven wat tunnels onder de grond om het goud te stelen, dan dat ze hink-stap-sprong over een paar krokodillen overwegen. Er is er misschien eentje die het durft: Freek Vonk. Nee, dat is niet waar. Mijn moeder, die zou het ook durven....

19 februari 2016. Ik heb weer een fantastisch programma ontdekt. Elke werkdag om 19:55 uur op NPO 3. Het heet "Jan rijdt rond", eigenlijk het nieuwe "Man bijt hond".
Ik ben dol op aparte mensen: vanavond een dame die honden mond-op-mond-beademing geeft, iemand die zo licht mogelijk op vakantie gaat en elke week een Jan! Deze week was dat iemand die zich laat bodypainten.
En als ik dan hoor hoe weinig mensen er kijken, maar 100.000. Laten we dat getal eens even met zijn allen opschroeven.
Uiteindelijk zijn wij mensen toch allemaal een beetje maf en dat is toch heerlijk...

18 februari 2016. Tijdschriften... Ik koop ze nooit. Bij de kapper lees ik ze wel: de Story, Privé en de Weekend. Maar zelf koop ik ze alleen als ik een doel voor ogen heb.
Bijvoorbeeld toen mijn vriend vreemdging (jaren terug), ik de relatie verbrak en hij mij bleef lastig vallen met 'het spijt me' berichtjes. Ik kocht een prachtig exemplaar van de Quest. Leuk blad en ik heb hem dan ook met liefde door de brievenbus geduwd. Hij vond dat ik wel humor had. Vond ik ook toen ik de cover las in de winkel. Ik dacht: misschien kan hij er iets van leren.
Wat stond er dan op? Gewoon... "De nadelen van vreemdgaan!"

16 februari 2016. Ik mag van mijn vriendinnen niet meer praten over mijn nieuwe stofzuiger. Ik had er namelijk eentje gekocht en was er zo blij mee, dat ik het hele huis van top tot teen (dan heb ik het ook over mijn matras e.d.) heb gestofzuigd. Ik was dagenlang zoet met dat ding. Gekocht voor de prijs van €89,95.
En elke dag vertelde ik ze dat ik er zo blij mee was.
En wat zie ik gisteren in het boekje van de Blokker staan? Diezelfde stofzuiger is in de aanbieding voor €79,95. En dat is fantastisch nieuws natuurlijk, want dan kan ik een tientje terug gaan halen, maar het ging me vooral om wat er bij stond. Afgeprijsd van €99,95 naar €79,95. Scheelt je 20 euro. Nou, dat is dus niet waar. Je wordt gewoon bedrogen waar je bij staat, want hij was €89,95. En we trappen er allemaal in. Ongelooflijk eigenlijk!
Maar hij is fantastisch en een zuigkracht. Daar kan geen man tegenop...

3 februari 2016. Het is altijd leuk om iemand te kennen die beroemd is, maar het is verdomd vreemd als dat iemand is die op plek 1 van de meest gezochte personen staat, omdat hij iemand heeft vermoord! Ik zag het bij Opsporing Verzocht laatst. Mijn oude buurman, die mijn ouders altijd Paki-Ani noemden. Een klootzak van een vent, met een ontzettend lieve vrouw en kinderen. Een van die kinderen heeft hij dus vermoord.
Nou staan er op die lijst ongeveer 40 mannen en precies 1 vrouw! En dan vraag ik me af: zijn vrouwen dan minder crimineel?
Welnee joh, vrouwen zijn gewoon heel geraffineerd en beter in verdoezelen. Die wissen hun sporen beter uit.
Eigenlijk zijn die 40 mannen op de lijst gewoon mannen die niet zo goed kunnen plannen en organiseren. En het voorwerk hebben ze ook niet zo goed over nagedacht. Maar die ene vrouw... Ik voel plaatsvervangende schaamte. Ben jij dan ook zo dom?

2 februari 2016. I love 010
Gisteren zag ik vanuit de tram een levensgroot tennisracket bij de Hofpleinvijver. Dat kan alleen maar in Rotterdam. Wat lichtjes eromheen en voila... Een spektakel.
Maar... het echte spektakel komt nog. A.s. maandag komt er namelijk tegen ons gebouw van AA een doek te hangen waar tennissers (waaronder Krajicek) vanaf het dak van het hotel aan de overkant ballen tegenaan gaan slaan!
Is dat niet fantastisch?
En oh ja, er komen ook nog stuntmannen aan kabels te hangen die de ballen gaan teruggooien!
Paniek in de tent thuis, want ik ben al dagen op zoek naar mijn tennisrokje! Of is dat raar als ik vanaf de 12e verdieping aan de overzijde ga staan springen?

24 januari 2016. Verleden week komt mijn zoon de kamer in en zegt: 'Vanaf nu ga ik stekken!'
Dus ik schrik me rot en ga meteen los: 'Er wordt in mijn huis niet gestekt. Hier komt geen wietplant binnen!'
Hij kijkt me aan en zegt verwonderd: 'Waar heb jij het nou over, ma. Weet je niet wat stekken is?'
Bij mij is stekken plantjes in het water zetten en wachten tot er worteltjes aan komen...
'Stacken ma, geld opzij leggen!'
Zucht... Gelukkig. Ik moet me toch meer gaan verdiepen in die straattaal!

18 januari 2016. Gisteren zat ik in de trein vanuit Schiphol. Na 2 haltes kwam er een man tegenover me zitten met een kind van een jaar of 6.
Een meisje. Zijn vrouw kwam naast me zitten. Leuk gezinnetje, dacht ik nog.
En die man was heel vrolijk en riep enthousiast: 'Ik heb echt zin in tapas! Leuk dat we naar die tapasbar gaan.'
En toen begon het gesodemieter....
Ze zei: 'Ik voel me niet zo lekker, schat. Ik ben misselijk. Kunnen we niet gewoon naar huis gaan en een eitje bakken?'
Teleurgesteld knikte hij van ja terwijl ik dacht: 'Een gebakken eitje is toch echt wel vet op de maag!'
Toen ging ze verder. 'Heb jij ook zo'n hoofdpijn?' Hij schudde van nee. Maar de redding was nabij. Hij kreeg een app van een vriend en riep blij: 'Wat leuk. A.s. weekend is er weer een feestje bij Bart.'
Waarop zij antwoordde: 'Nee he, Jos, nu moet je echt ophouden. Daar gaan we al zo vaak heen. Dat gaan we dus echt niet doen.'
Gezellig wijf, dacht ik direct en ik hoopte dat het kind zou roepen: 'Ik wil wel tapas eten!'
Maar nee hoor, die had de genen van haar moeder en riep met een zeikstem: 'Gaan we naar huis? Alsjebliefffffttttt. Ik wil scrambled eggs eten en naar Carlo's TV Cafe kijken!!!!!'
WAT???
Maar mams kon het niet meer aan, was zo moe en had zo'n hoofdpijn en zei: 'Ga nou eens zitten. Je bent zo druk en hou je mond even een tijdje.'
Het meisje kromp ineen en antwoordde: 'Maar de trein is zo saai....'
En toen was daar het moment dat ik op had moeten staan en keihard had moeten roepen: ' Nee kind, de trein is niet saai, je moeder....die is pas saai. En jij, Jos, moet lekker op zoek naar een ander gezellig wijf.'
Maar ik heb het maar niet gezegd....

12 januari 2016. Ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar wij begraven alle lijken in onze tuin. Uitgezonderd mensenlijken natuurlijk.
Elke muis, hamster, kat, hond, vogel of rat ligt in dezelfde tuin begraven. Je kent dat wel. Een huilend kind, mamma die troost biedt en een mooi doosje zoekt waar het beestje in kan. Het liefst ook nog een dekentje erbij... Bij kleine beestjes volstaat een washandje natuurlijk. Ik hou weinig washandjes over op deze manier. En dan ook nog eens de hele ceremonie erbij. Kruisje erop neerzetten en klaar is Kees.
Zo gebeurde het eens een keer dat ik een "nieuw" lijkje aan het begraven was en dat ik met mijn linkerhand op de aarde leunde tijdens het graven en zo'n 30 centimeter naar beneden viel in een "oud" graf.
Dat is toch wel even schrikken. Met je hand in een geraamte terecht komen. Heel luguber.
Eigenlijk maar goed dat ik er geen mensen heb begraven...

10 januari 2016. Op mijn werk word je weleens gestimuleerd om iets goeds voor de mens te doen. Een dagje hutten bouwen met kinderen.
Of voorlezen op scholen. Wat je ook kunt doen is een kerstboom opzetten bij oudjes thuis of je kunt op bezoek bij hoogbejaarden die eenzaam zijn. Gewoon een beetje ouwehoeren met ze over koetjes en kalfjes.
Maar wat je ook kunt doen.... 'Neem je hond mee naar een bejaardentehuis!' Want, dat liet ik me vertellen, dat vinden bejaarden leuk. Hondjes aaien.
Dus ik op een goede dag er naartoe met mijn hond. Nou, echt leuk.
De receptie wist niet wat ik kwam doen????
Uiteindelijk werd ik 2 etages omhoog gestuurd naar een kamer vol met oudjes. Dus ik loop enthousiast naar binnen en zeg: 'Kijk! Ik heb mijn hond meegenomen!'
Kijkt er eentje achterom die zegt: 'Ik hou niet van honden!'
Nou ja, dat kan, dus dan de volgende maar eens proberen.
Dus ik ga voor een mevrouw staan met een dekentje over haar schoot en die kijkt me boos aan en roept: 'Je staat voor de televisie!'
Echt gezellig hier, dacht ik nog.
Dan de derde maar eens proberen. Nou, die vond het echt heel leuk, zij wel, maar mijn hond niet zo.
Ik zag nog net zijn oogballen er niet uitspringen. Dat mens kende haar eigen krachten niet. Ik ben na een kwartier naar huis gegaan met een hond met een dichtgeknepen keel.

Ik weet eigenlijk niet wie het nou zo leuk vindt dat wij dat doen, maar die bejaarden in elk geval niet.

7 januari 2016. Ik val op jongere mannen, dat is een feit. Niet te jong natuurlijk, maar boven de zuurballenwet is oké. Mijn laatste vriend was 29 en dat vond ik toch echt wel het randje. Ik vraag me dan ook altijd af wat mensen daarvan denken...
Maar wat zie ik om me heen: Patricia Paay heeft er een van 26, Madonna heeft er een van 26, Katja Schuurman heeft er een van 26 en Anouk heeft er zelfs een van 21. En het zijn toch allemaal vrouwen van 40 en ouder.
Het is dus helemaal niet raar. Als je zelf lekker jong bent in je doen en laten, wat maakt het dan uit? Die gasten zijn toch volwassen en weten wat ze doen. En wat vooral belangrijk is: Ze zijn superstrak hahahaha.
En Patricia Paay zegt dan ook gewoon: "Nou en? Als het over is, dan heb ik toch lol gehad!"
En zo is het maar net. Leef nu!

4 januari 2016. Zit ik met mijn zoon op de bank naar een voorstukje te kijken van een programma dat binnenkort op tv komt. Dat gaat over mantelzorg. Hoor ik die dochter zeggen: 'Ik heb geen zin om voor mijn moeder te zorgen. Dat is toch niet goed?'
Dus ik kijk verontrustend naar mijn zoon aan en vraag: 'Ga jij later voor mij zorgen?'
Zegt hij:'Natuurlijk!'
Dus ik vraag: 'Hoe dan?'
Weet je wat hij zegt? Het is niet gelogen...
'Dan stop ik toch gewoon elke dag een fles wijn in je handen!'
Nou, ik zit safe op mijn oude dag.

31 december 2015.
2015... Het was voor velen een mooi jaar, maar voor anderen een jaar met veel veranderingen.
Sommigen verloren hun grote liefde, familieleden, vrienden of hun vertrouwen in de mens. Anderen verloren hun baan en daardoor hun uitzicht op een onbezorgde toekomst.
Ik hoop voor iedereen dat 2016 een beter jaar zal zijn. Een jaar waarin jullie dromen uit zullen komen. Een jaar waarin liefde centraal zal staan en waarin we er voor elkaar zullen zijn. Help elkaar zo veel mogelijk, want wat je geeft, ontvang je terug.
Ik ben "blessed" met al die lieve vrienden om me heen waar ik altijd op kan rekenen. Dank jullie daarvoor.
Weet dat ik er voor jullie ook in 2016 zal zijn. Ik ben een druk mens en draag geen horloge, maar ik heb wel altijd tijd!
Mijn deur staat voor jullie open.

Veel geluk en wijsheid in dit prachtige nieuwe jaar. May the force be with you!

29 december 2015. Ruziënde jongeren op de hoek, daarna een innig afscheid van over-enthousiaste dames
Om 01:00 uur komt mijn zoon nog even zijn nieuwe kleding laten zien die hij gescoord heeft.
Om 02:00 uur een taxi naast mijn huis die stationair draait...
Over 3 uur gaat mijn wekker!
Morgenavond ga ik keihard gillen op straat en wat ramen ingooien, want ik kan wel een nachtje isoleercel gebruiken. Zo heerlijk rustig...

28 december 2015. Omdat ik zo'n fantastische stem heb (ahum!!!) mocht ik het bandje inspreken voor onze afdelingstelefoon. Dit bandje draait nu al enige tijd en de meeste mensen die bellen, herkennen dan ook mijn stem. Op het bandje zeg ik ook: "Dit gesprek kan voor kwaliteitsdoeleinden worden opgenomen". Dus je begrijpt het al: ik ben altijd op mijn hoede wat ik zeg.
Krijg ik zojuist een schat van een collega van me aan de lijn die gewoon direct zegt: "Wat een geile stem op dat bandje zeg. Dat ben jij zeker?"
Ik heb alleen maar geantwoord: 'Dit gesprek kan voor kwaliteitsdoeleinden worden opgenomen!!!!!!"

21 december 2015. Worden jullie ook zo verdrietig van deze donkere dagen voor Kerst? Dat je op de radio wordt overspoeld met nummers over de liefde?
"Last Christmas" en "Driving home for Christmas". En wat dacht je van: "All I want for Christmas is you"?
Leuk hoor, dat soort liedjes, vooral voor mensen die geen partner hebben (of in elk geval geen vaste partner)...

En nu klinkt het natuurlijk heel dramatisch allemaal, maar dat is het helemaal niet. Wij, vrijgezellen, hebben bijvoorbeeld geen ruzies thuis. Kunnen zelf de afstandsbediening bedienen. Kunnen eten waar we zelf trek in hebben, ook al is dat elke dag patat. Maakt niet uit.
En Kerst? Ook dat is op te lossen.
Terwijl iedereen het verplichte rondje familie doet, gaan wij met al onze single vrienden en vriendinnen Kerstmis vieren bij mij thuis.
Hapjes en drankjes en op de achtergrond (op mijn platenspeler) "Ma Baker" van Boney M en "Voordat de bom valt" van Doe Maar.
En na het natafelen en genieten van ieders hapjes, gooien we hoppa.... de sjoelbak er ook nog bij. En misschien ook nog wel een leuk spelletje, Twister. Even jezelf om een ander heen vouwen. Als dat geen fijne Kerst is, dan weet ik het niet meer...

19 december 2015. Sinds kort is onze afvalverwerking veranderd van de Irado in van Gansewinkel. Ik had allemaal vrienden gemaakt daar, oudere charmante mannetjes waar ik alles van mocht, dus die verandering was echt jammer.
Dacht ik....
Vanmorgen ging ik wat afval wegbrengen en de nieuwe jongens zijn hip en modern. Zelfs behulpzaam, want de blonde getatoeëerde begon meteen mijn achterbak leeg te trekken en zei erbij: 'Ach, ik kan zo'n mooie vrouw dat toch niet alleen laten doen!'
En de getinte 'Fresh Prince of Bel Air lookalike' hielp een andere vrouw en had een glimlach van oor tot oor toen hij achter haar wiegende achterwerk aan liep!
Het is een uitje dames, om daar je vuil weg te brengen. Wat heerlijk, die nieuwe generatie! Ik zal eens met van Gansewinkel gaan praten. Misschien wordt het tijd voor een mooie 2016 personeelskalender.

7 december 2015. Word geen dinges....

Ik moet zeggen dat ik steeds vaker dingen vergeet. Dan ga ik naar boven om iets te pakken en onderweg denk ik: 'Wat ging ik nou ook alweer doen?'
Maar loop ik weer terug naar beneden, dan komt het ineens weer terug. Ook steeds vaker vergeet ik namen van mensen, dus noem ik ze "dinges".
Mijn ouders noemen al jaren iedereen "dinges".
Zojuist stonden er 2 oudere mannen bij het kopieerapparaat en die ene zocht naar die ander zijn naam en ik zei: 'Zeg maar gewoon "dinges" joh. Hij moest lachen en ik zei er triomfantelijk bij: 'Mijn ouders noemden mijn ex-vriend ook altijd "dinges van het balkon".
Zegt die ene kerel ineens tegen die andere: 'Zo, ik hoef er niet eens moeite voor te doen. Ik weet meteen dat ze vrijgezel is.'

Nou ja zeg....😉

3 december 2015. Ik kijk bijna nooit televisie, want ik ben een echte serie kijker. Maar er is een programma dat ik wel kijk: "Niet lullen maar poetsen".
Die gast van Pow News gaat in dat programma op pad met Rotterdamse kinderen van rijke ouders. Een van die kinderen is een visagist en werkelijk waar... je lacht je dood. Hij wurmt zich in leggings, draagt make-up en aan zijn arm pronken echte designertassen. Die koopt hij in Milaan, want of je nou een uur rijdt naar Amsterdam of anderhalf uur met het vliegtuig naar Milaan... What's the difference?
Hele dagen drinkt hij bubbels samen met zijn "zus" (zo noemt hij zijn beste vriend) en natuurlijk maakt het typisch Rotterdamse accentje het helemaal af.
Ik houd van dit soort mensen, net even anders dan de rest en ook maling aan alles en iedereen. Ik vind het ook zo jammer dat ik hem niet persoonlijk ken, want het zou zo een "zus'' van mij kunnen zijn. Arm in arm over straat, champagne hier, wijntje daar....

30 november 2015. Op dagen als vandaag, dat de regen met bakken uit de hemel valt, mis ik dat tuinhuisje van ons het allermeest.
In de kou, in de herfst en de winter, waren we daar. We gingen schaatsen op de sloot achter ons huisje en daarna met zijn allen binnen opwarmen. We zaten echt op elkaars lip in een ruimte van 4 bij 4 meter. Alle ramen beslagen. Dat weet ik nog goed.
Dan pakte mijn vader het spel "Mens Erger je Niet" uit de kast, mijn moeder stond achter het fornuis in een pannetje soep te roeren en wij, mijn zus en ik, hingen bij de kachel. Butaangas, levensgevaarlijk. Maar dat zagen we toen niet.
Ondertussen op de achtergrond WK schaatsen voor mannen en af en toe schoot er visite naar binnen en ook die aten gezellig een kopje soep mee. En wij, met rode konen, probeerden te winnen van mijn vader. Dat lukte nooit, want hij won altijd. Met alle spelletjes overigens...
De tijd was zo simpel, zo leuk. Zonder telefoons, zonder spelcomputers, maar alleen met een televisie van 25 cm breed.
Och... wat mis ik dat stomme houten huisje....

23 november 2015. Een avondje eten bij mijn ouders gaat als volgt:
Mijn moeder schept de aardappelen vanaf de pan in het midden van de tafel op en onderweg vallen er wat aardappels van de schep af. Zo gaat het ook met de groenten en het vlees! Daarna schuift ze haar bord naar voren, schilt een druipende mango op het net gewassen tafelkleed en daarna zet ze de hond op tafel om de restanten op te laten peuzelen. En waarom staat die op de tafel? Omdat die andere twee anders al het eten voor zijn neus wegkapen.
Ik zit er altijd naar te kijken en denk dan: Het is net het huishouden van Jan Steen. En ondertussen roept mijn vader dan dat hij de volgende keer Tafeltje Dekje bestelt omdat die geen troep maken in zijn huis en draait mijn moeder een plaatje van Marianne Weber met de titel: " Schaam je niet voor je vader en moeder!"
Dus ik zeg: 'Dit is toch niet normaal!'
Zegt mijn moeder: 'Niet zeuren, wij zijn gewoon Bourgondisch!'
Gekke familie heb ik!

20 november 2015. Van de week was ik met mijn ouders boodschappen aan het doen. Opeens hoor ik mijn moeder zeggen: 'Theo, kijk eens. Die neem ik mee!'
In haar handen had ze een blauw/rood geruit overhemd.
Mijn vader meteen in protest: 'Ik hoef dat niet. Ik heb er al genoeg!'
Maar ze wist niet van ophouden en nam het toch mee.
Trekt mijn vader gisteren dat ding uit de verpakking, hoor ik hem zeggen: 'Waar is de broek?'
Ik ging echt stuk. Janken!! Dacht hij dat het een pyjama was!!!!!

17 november 2015. Kennen jullie dat? Dat je dagelijks aan je kind vraagt wat hij heeft gedaan of dat je hem belt met de vraag waar hij zit?
Het is heel normaal. Dat doen we namelijk allemaal. Alleen... zijn de rollen bij mij thuis omgedraaid.
Mijn zoon checkt mij!
Elke keer als ik weg ga, vraagt hij: 'Waar ga je heen?' En als ik dan zeg dat ik gewoon weg ga, zegt hij geagiteerd: 'Zeg gewoon waar je heen gaat!'
Als er een auto voor mijn deur geparkeerd staat, belt hij me op en vraagt: 'Van wie is die auto?'
Ik voel me net een kind die verantwoording af moet leggen aan zijn ouders.
En hij belt me ook op, als ik niet thuis ben. Dan zegt hij: 'Waar ben je?' En als ik dan zeg: 'Bij een vriendin' dan zegt hij: 'Oke, goed, fijne avond!'
Dus soms jok ik maar tegen hem. Hij hoeft tenslotte niet alles van me te weten. Ik heb ook een prive leven!

Ik ben een beetje bang dat ik er een nieuwe vader bij heb..... Mijn echte vader is minder streng.

16 november 2015. Ik kijk weleens in roddelbladen. Ik geef het eerlijk toe. Ik koop ze nooit, maar op de een of andere manier komen ze weleens in mijn handen terecht.
En dan vraag ik me echt af: Who the fuck is Sabia, dat ze zoveel in het nieuws is? Gewoon een geldgeile wolf in schaapskleren die af en toe een rijk voetballertje scoort, even teert op zijn geld en een kindje maakt en dan op zoek gaat naar de volgende die meer verdient...
Net als die Kardashians. Wat hebben die nou eigenlijk zelf bereikt, die meiden? Helemaal niets. Ze zijn getrouwd met mediageile personen en pikken daardoor een graantje van hun successen mee. Dat geldt ook voor Sylvie Meis, brengt niets, is inhoudsloos en leeg en scoort toch elke week wel 2x in de shownieuwslijst.
Ik hoef niet te zien hoe groot de buik is van Sabia, het interesseert met echt geen reet. En ook wie Sylvie nu weer 'de liefde van haar leven noemt' vind ik onbelangrijk. En wat draagt Kim Kardashian vandaag? Echt waar. Ik mis 'echt' belangrijk nieuws, zoals...

Wat voor tattoo heeft David Beckham nu weer op zijn schitterende lichaam laten zetten? Of zit het pak van Daniel Craig toch niet een tikkie te strak om zijn lijf om zijn James Bond capriolen uit te halen? Houdt Arie Boomsma nou van mannen of van vrouwen? Of misschien van allebei? Is John Williams vrijgezel of toch nog steeds getrouwd?
Daar mag het nieuws van mij vol van staan. En dan graag voorzien van scherpe foto's. 😉

13 november 2015. Ik stuur weleens via Whatsapp foto's naar mijn vriendinnen met de tekst: 'Kijk eens, wat een leukerd!'
En dan klikken ze erop, gaan hem even uitvergroten (want mijn vriendinnen zijn nogal van de details) en dan hoor ik daarna:
'Leuk!!!!' of 'Nee, niet jouw type.'
En uiteraard sturen ze dat soort foto's ook naar mij. Ook ik ben een liefhebber van deze vleeskeuring.
Ik vergeet dat soort foto's vaak te wissen, want dat heb je niet in de gaten. Zoals je weet, worden die foto's opgeslagen in je "Filmrol".
En voor mij is dat natuurlijk geen probleem, want ik heb toch geen verkering, maar sommige van mijn vriendinnen wel.

En aangezien ik visueel ben ingesteld zie ik dat al helemaal voor me. Zit hun eigen kerel over hun schouder mee te lezen in haar telefoon en ziet hij ineens foto's van andere kerels.
Nou.... ga dat maar eens uitleggen! Dat lukt je nooit.

Dus zie deze blog maar als een waarschuwing als ik je nog eens iets stuur!

12 november 2015. Ik ben gek op reizen en vliegen neem ik op de koop toe. Om ergens te komen, moet je namelijk soms heel ver vliegen.
En als je dan weer leest dat er een vliegtuig is neergestort of dat er niet meer gevlogen mag worden op bepaalde landen, waar je toevallig net zo leuk kon snorkelen, baal ik wel.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het ook een beetje overdreven vind om direct zo'n land (na 1 aanval) op de zwarte lijst te zetten.
Sterker nog, ik denk zelfs dat je gewoon naar een hotel toe kunt, dat net beschoten is, omdat er geen tweede aanslag op dat hotel zal komen.
Dat zou wel erg dom zijn van zo'n terrorist. Toch?

En als ik er nog dieper over nadenk, denk ik dat mijn bezoek aan de Bijlmer (simpelweg om naar mijn werk te gaan) nóg gevaarlijker is.
Er worden daar wekelijks mensen neergeknald. En jammer genoeg heb ik nog nooit een baas horen zeggen: 'Diaan, kom maar niet meer, ga maar lekker in Rotterdam werken. Het is hier veel te gevaarlijk..... '

10 november 2015. Ik heb er een grote held bij!
En dan denken jullie natuurlijk: 'Heuh? Wie dan?'
Nu ken je hem nog niet (denk ik), maar binnenkort is hij ook jullie held. Dat kan niet anders. Zeker na het lezen van dit sprookje:

Er was eens een hele slimme generaal die Budi Waseso heette.
En Budi had grootse plannen. Hij liet namelijk een heel eiland helemaal reserveren om drugscriminelen op neer te zetten. Heel ver van de bewoonde wereld.
Natuurlijk willen gevangenen altijd ontsnappen, maar daar had Budi iets op bedacht. Hij ging op zoek naar hele woeste krokodillen.
Die moesten dan het eiland gaan bewaken. Want cipiers konden ze omkopen, maar echte wilde krokodillen niet. Hij ging naar Afrika en naar andere landen en hij vond ze. De gevaarlijkste krokodillen, echte menseneters.
En zo gebeurde het. De gevangenen zaten opgesloten op een eiland omringd met krokodillen. En op een dag ontsnapte er eentje en kwam aan bij het water.
Plotseling schoot er een grote krokodillenbek boven het water en de gevangene zei: 'Oh krokodil, wat heeft u grote tanden!'
'Daar kan ik je mee opeten,' zei de krokodil grommend.
Natuurlijk ging de gevangene weer terug naar de gevangenis. Ontsnappen zou niet lukken, tenzij hij een slim plan bedacht....

Nou, dit is toch een heel mooi verhaaltje voor het slapen gaan. Of niet soms? En nog echt waar ook. Daar zullen de kinderen van smullen.

6 november 2015. Heb je dat ook weleens? Dat je op het werk naar het toilet gaat en dat het net is alsof een grote kerel van 1.90 m je voor is geweest.
Eentje die hem eruit heeft getoverd, achterover is gaan staan leunen en uitgebreid is gaan staan sproeien. Hopla, de hele bril onder de spetters.
En dan heb ik het nog niet eens over andere situaties, waar voetstappen op de bril staan of allerlei andere vuiligheid in de rondte slingert...
Het is ongelooflijk hoe die toiletten er soms uit zien. En dan denkt vast iedereen: die schoonmakers hebben hun werk niet gedaan.
Nou, daar ligt het niet aan hoor. Die doen hun werk wel. Maar het gebeurt er allemaal na.
En als je dan een keer zo'n toilet nadert en je ziet er geen seniel oud wijfie uit komen lopen of een echte kerel, maar een popje in een mantelpakje met keurig nette haartjes en nageltjes, dan vraag je je toch weleens af: is het misschien een travestiet? Ik weet het, het is vergezocht. maar ik zou het anders ook niet weten hoe ze dat voor elkaar krijgen. Wacht even....
Oh ja, natuurlijk, met een piercing!!!! Wat ontzettend dom van me.

5 november 2015. Vroeger was ik doodsbang voor Sinterklaas. Die pieten vond ik echt wel prima, maakte ook niet uit welke kleur ze waren. Mijn zoon had precies hetzelfde en toch laat je hem bij die vent op schoot zitten...
Als ik het nu zou mogen bepalen zou ik Sint ontslaan en die kinderen gewoon bij Piet op schoot laten zitten. Ik heb dan in gedachten een soort van John Williams type of zo. En ik ben natuurlijk ook de rotste niet, want dan zou ik ook nog op zijn schoot plaatsnemen. Ik overwin die angst wel joh. Wel grote kans dat ik me aan hem vastketen met het stuk touw dat om de zak zit, omdat hij te lekker is... Alles voor je kind toch?
En om te bewijzen hoe bang ik was en echt blond (dus nee ik verf het niett!!!) de foto van mij en mijn zus bij die kindonvriendelijke eikel!

2 november 2015. Ik heb zo vreselijk gelachen om mijn moeder afgelopen vrijdag. Ik ging bij mijn ouders eten en daarna zaten we the Voice te kijken. Opeens komt er een reclame tussendoor dat je een paar duizend euro krijgt als je iemand opgeeft die kan zingen.
Dus mijn moeder zegt: 'Dat moet je doen, dan krijg je geld.'
Waarop ik antwoord: 'Ken jij iemand dan?'
Zegt ze: 'Ja, ik.'

Even slikken, maar dan moet je het toch als kind tegen je moeder zeggen: 'Mam, ik denk dat je dan maar eerst in een heel klein kamertje moet gaan beginnen!'

1 november 2015. Ik vroeg ooit aan een collega, na een heen en weer pesterijtje, of hij misschien een grote foto van me wilde hebben om boven zijn bed te hangen.
En toen zei hij heel serieus: 'Ja, dat zou fijn zijn. Want dan kan ik proberen mijn orgasme uit te stellen!!!!'
Collega's zijn soms echt etters.....

31 oktober 2015. Vroeger had ik een mannelijke collega die altijd heel scherp was in zijn opmerkingen. En wat doe je dan? Dan ga je proberen hem ook te pakken met kleine steekjes onderwater. Dus op een dag komt hij binnen met een totaal verkreukt shirt en ik zeg: 'Zo... Is je strijkijzer kapot?'
Waarop hij met beide handen mijn gezicht vastpakt, in mijn wangen knijpt en zegt: 'De jouwe ook zie ik....!
Grrrrrrr

30 oktober 2015. Rij ik gisteren met mijn ouders in de auto naar de markt, hoor ik mijn vader ineens roepen: 'Kijk Sonja, daar kun je terecht voor een kleine beurt!'
Zegt ze heel onverschillig achterin: 'Laat maar. Ik heb liever een grote beurt!'
Oh oh... Was ik maar niet zo visueel ingesteld...

27 oktober 2015. Mijn zoon vroeg een tijd geleden aan mij: 'Mam, heb je mijn zakgeld al overgemaakt?'
Ik maak elke maandag geld over op zijn rekening. Ik vergeet het nooit, echt nooit.
Dus ik vroeg: 'Is de paus soms Katholiek?'
'Wat? Wat heeft dat nou met mijn zakgeld te maken?'
'Dat ligt aan jouw antwoord,' zei ik. 'Dus nogmaals, is de paus katholiek?'
'Nee, Christelijk!'
'Nou ja, je hebt wel een beetje gelijk, maar weet je waar de paus te vinden is?'
'Ja, in Sint Petersburg!'
Man, ik moest bijna in mijn broek pissen van het lachen.
In Sint Petersburg.... Meende hij dit nou serieus?
'De paus zit in Rome en hij is Rooms Katholiek, dus je had gewoon 'ja' kunnen zeggen.'
Waarop mijn zoon zegt: 'Waarom zeg jij dan niet gewoon 'ja' als ik je vraag of mijn zakgeld al is overgemaakt?'

26 oktober 2015. Nu we veilig en wel terug zijn in Nederland zal ik jullie het echte verhaal vertellen over onze avontuurlijke vliegreis naar Jamaica.
De eerste dag zijn we met twee kapotte motoren en een defecte airco gestrand op de Dominicaanse Republiek. De bedoeling was een tussenstop, maar na twee pogingen in een tropisch verwarmd vliegtuig om de motoren weer aan de praat te krijgen, gaf onze bemanning het op. Dat ging niet zonder slag of stoot. Eerst moesten er wat mensen onwel worden, zoals ik, die niet van kleine ruimtes hou. Ik heb in de staart tegen de koelkast aan gestaan terwijl de een na de ander werd binnengebracht met een wit weggetrokken gezichtje.
Onverantwoord werden de deuren dichtgehouden. Opstootjes, stewardessen met tranen in hun ogen en uiteindelijk een ambulance gaf de doorslag ons voor de tweede keer uit het vliegtuig te halen.
We werden in een hotel ondergebracht in Punta Cana en ondertussen werd er een Belgische techneut ingevlogen. Na reparatie heeft de rechtermotor de hele nacht staan draaien zodat we de volgende dag vroeg toch op konden stijgen.
Instappen vanaf de grond met draaiende motoren is ten strengste verboden, maar was nu noodzakelijk. Je mag best weten dat ik doodsangsten heb uitgestaan. Wat nou als de motoren er onderweg toch mee zouden uitscheiden?
Gek genoeg ben je 36 uur later, als je je eerste cocktail op de plaats van bestemming voor je hebt staan, alles snel weer vergeten. Maar ik heb nog meer genoten dan anders.
En dan moet je een week later met diezelfde nieuwe Dreamliner weer naar huis. Je wilt niet weten hoeveel pillen ik heb ingenomen om kalm te blijven... Een ongeluk zit in een klein hoekje...

12 oktober 2015. Gisteravond zat ik een film te kijken waarin twee kerels in Mexico midden in de woestijn lopen zonder eten en drinken. Je raadt het al, 1 van de 2 valt dood neer en de ander vreet hem op. Nou, niets aan de hand verder, maar nu zat ik vanmorgen op de fiets naar mijn werk en ging die scene even opnieuw door mijn hoofd.
En ineens werd ik kotsmisselijk en moest ik bijna kotsen. Gatverdamme. Je moet er toch niet aan denken om Mexicaans te eten op die manier, zeg maar. Brrr....
Ik ben alleen bang dat ik nu, eke keer dat ik naar de Mexicaan ga, bijna over mijn nek moet door die rotfilm. Dan is het maar goed dat het geen Chinees was, want dat eet ik vaker.

9 oktober 2015. Toch nog even een grappig verhaaltje gevonden! Mijn moeder doet vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis. Ik ben wel eens mee geweest en zag een broek naar beneden glijden omdat de beste man zijn bretels vergeten was. Deze keer zag een van de vrijwilligers, tijdens het terugbrengen van een bewoner in zijn rolstoel naar zijn kamer, wel iets heel raars in iemand zijn kruis liggen, een roze/oranje gevalletje! Ze schrokken zich kapot! En die arme man was zich ook nergens van bewust. Dat hoefde ook niet, want wat bleek?
Tijdens het eten was er een peentje van zijn bord gevallen!
Was hij bijna beticht als vies oud mannetje...

5 oktober 2015. Gisteren dacht ik: 'Laat ik mijn zoon alvast inlichten dat zijn moeder er morgenavond niet is.' Dus ik zeg tegen hem: 'Vanaf 20.00 u ben ik weg, dan moet ik naar de schoonheidsspecialiste.'
Kijkt hij me aan zoals alleen een man je aan kan kijken en vraagt (ja eerlijk waar); 'Heuh? Schoonheidsspecialiste? Wat is dat? Maken die je schoon of zo?'
Hij kijkt niet alleen als een man, hij denkt ook zo....

3 oktober 2015. Er wordt de laatste tijd gediscussieerd over dingen dat ik echt denk: kom op, zijn er geen belangrijkere onderwerpen. Zo hebben we al enige tijd de Zwarte Piet discussie. En nu begint de discussie over het wel of niet buiten mogen roken. Dadelijk komen ze ook nog met het idee dat je buiten in de bosjes geen seks meer mag hebben.
Wat? Oh mocht dat al niet? Euh... Nou ja, we maken allemaal weleens een foutje...

30 september 2015. Mijn moeder is erg zorgzaam. Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die een libelle uit een spinnenweb haalt en de draden een voor een van het fragile lichaampje aftrekt om het beestje daarna vanaf haar hand de grote boze wereld weer in te laten vliegen....
Mooi verhaal he....

28 september 2015. Zit ik vandeweek bij mijn ouders op de koffie, zegt mijn vader: 'Het is toch niet te geloven zeg. Is er een tankstation beroofd en dat gastje was pas 13 jaar.'
Waarop mijn moeder zegt: 'Oh wat erg. En...? Hebben ze hem gepakt?'
'Tuurlijk,' antwoordt mijn vader geirriteerd, 'Hoe weten ze anders dat hij 13 jaar is?'
Heerlijk, die communicatie tussen bejaarden....

25 september 2015. Vroeger hadden mijn ouders een tuinhuisje van 4x4 meter. Later werd dat een huisje van 6x4 meter. En in dat huisje zat een woonkamer, een slaapkamer, een keuken, een douche/toilet en een gang. Het bed van mijn ouders werd overdag opgeklapt tegen de muur in de woonkamer en wij hadden stapelbedden. Het was klein, maar eigenlijk hadden we alles. Waarom heb ik nu dan zo'n enorm groot huis? Uiteraard zijn er voordelen. Je kunt veel spullen neerzetten en bewaren. En je hebt voldoende kastruimte om je kleding in te hangen en je hebt ruimte om je heen, door al die kamertjes. Maar heb je die spullen echt allemaal nodig en al die kleding? En toen bedacht ik me het volgende: als al mijn vriendinnen nu eens hun huis verkopen en van het geld een tuinhuis kopen.... Dan kun je leven van het geld dat je overhoudt aan je "enorme" huis en je hebt alleen nog een ruimte van 6x4 meter om schoon te houden. Ik hoor jullie regelmatig klagen over het huishouden, dus dat moet toch een verademing zijn? En maak je geen zorgen dat je geen kastruimte genoeg hebt, want vanaf dat moment zijn we afhankelijk van elkaar en lenen we die jurkjes en schoentjes ook van elkaar. Een joekel van een kostenpost minder en je hebt telkens iets anders om aan te trekken. En ruimte....Echt volop.... Je krijgt er namelijk een tuin van 20 bij 20 meter bij die je vol kunt zetten met groente en fruit en kippen, dus eieren. Je houdt geld over... Ik zie alleen maar voordelen. Nou, wanneer gaan we dit plan uitvoeren, meisjes?

22 september 2015. Tijdens de modeshow afgelopen zondag zaten wij, de dames, keurig te wachten tot het hele spektakel zou beginnen.
En dan wordt er nog van te voren gezegd: 'Zet je telefoon uit of op trilstand.' En dan hoor je ergens in de verte continu een telefoon overgaan diep in een tas. Overduidelijk een ringtone van een Nokia. Zo'n bekend geluid, wie kent het niet? Nou, verbazingwekkend genoeg herkende de eigenaar het geluid niet.
Dus ik zei nog voor de grap, wijzend naar een oud omaatje aan de overkant dat voor zich uit zat te staren: 'Ik denk dat ik wel weet bij wie het geluid vandaan komt.'
Wij lachen natuurlijk en ze keek ons aan, nietsvermoedend. Totdat het toch wel vervelend werd en ik aan de dames aan de overkant vroeg: 'Gaat een van jullie telefoons misschien over?' Het oude dametje keek verschrikt op en je zag haar gewoon denken: 'Telefoon, telefoon, waar heeft ze het over?' Totdat daar het brein ineens in werking trad en ze plots naar haar tas greep en daar een traditionele Nokia uit haalde en vol overgave riep: 'Oh, ik heb 10 oproepen gemist.'

Joh.... Je meent het...

21 september 2015. Gisteren zat ik heel gezellig met mijn vriendinnen aan een tafeltje bij Muller & Co. Wij hadden namelijk een champagnebrunch met aansluitend een modeshow.
Oké, het was om 11 uur in de ochtend, maar ik zeg altijd maar zo: 'Voor champagne mogen ze me 's nachts wakker maken! Dus waarom 's ochtends vroeg niet?'
Uiteraard hadden we het over ditjes en datjes, huis-tuin-en keukendingen. Best wel serious stuff dus, totdat een van mijn vriendinnen een heel verhaal begint over komkommers en dat ze bijna alles lekker vindt met komkommers.

En voor ik het wist, zei ik ineens out of the blue:
'En welke maat komkommer vind jij dan het lekkerst, lieverd?'

Ik heb er bijna 2 zien stikken in hun broodje rosbief.

17 september 2015. Na al dat geklaag van de afgelopen week over mijn leven als moeder, moet mij ook wel van het hart dat ik eigenlijk verder een prachtig leven heb. Ik mag zeker niet klagen. Mijn zoon heeft zijn scooterrijbewijs en scooter binnen, dus de tijd van taxichauffeurtje spelen is voorbij. Binnenkort vlieg ik met een vriendin naar Jamaica, zaterdag ga ik met een vriendin naar Villa Thalia met een afterparty eraan vast, zondag ga ik champagnebrunchen met vriendinnen...
Ik heb een heerlijk leven en we zijn gezond. Oke, ik ben armer dan ooit tevoren, maar dat maakt niet uit. Liever bankroet en gelukkig, dan rijk en ongelukkig! Alleen nog die ene leuke man vinden die bij mij past, maar dat schijnt nogal een opgave te zijn. Misschien een met lange dreadlocks die Reagae Nights zingt....

14 september 2015. Soms heb ik weleens de neiging om gewoon te verdwijnen en niemand te vertellen waar ik ben.
Geen mobiel, geen WIFI, geen bekenden om me heen, alleen maar een zak met geld bij me en een koffertje vol kleding.
Meer heb ik niet nodig. Even tijd voor mezelf en voor niemand hoeven zorgen. Want "zorgen voor" is niet altijd een dankbare taak. Moeder zijn is niet altijd dankbaar.
Eigenlijk word je als moeder zelden gewaardeerd, maar moet je wel altijd klaarstaan. En sta je een keer niet klaar, dan is kindlief kwaad.
Meestal draait dat om geld of spullen. Nooit om aandacht. Dus schei alsjeblieft uit over kinderen die te weinig aandacht krijgen. Ze willen geen aandacht, ze willen je bankroet maken.
En misschien wil ik ook wel gemist worden. Is dat waar het eigenlijk om draait.
Misschien wil ik wel weten of mijn zoon zich na 3 dagen eindelijk afvraagt: 'Hey, waar is mijn moeder eigenlijk? Volgens mij heb ik haar al een paar dagen niet gezien....' En dat hij er dan achterkomt dat hij helemaal niet weet waar ik ben en de rest van de wereld ook niet.
En dat hij dan alles er aan zal doen om me te vinden omdat hij me zo mist. En misschien wel in paniek raakt.

Ik vrees van niet. Die is niet in paniek, want die weet niet hoe snel hij zijn vrienden moet gaan bellen: 'Hey, mijn ma is niet thuis en voorlopig komt ze denk ik ook niet thuis, dus komen jullie hier naartoe. Het is af en toe wel een heks, maar de koelkast heeft ze gelukkig wel vol achtergelaten.'

31 augustus 2015. Vroeger zei ik altijd tegen mijn zoon: 'Als je nu niet je best doet op school, dan word je later putjesschepper en dat wil je echt niet.'
Waarop mijn zoon dan antwoordde: 'Wat is daar zo erg aan? Het maakt mij niet uit, hoor.'
Ik zag het al helemaal voor me. Mijn zoon, diplomaloos, in weer en wind, in zo'n bouwput met de kou op zijn rug en zijn bouwvakkersspleet zichtbaar voor heel vrouwelijk Nederland...
Dat doe je je kind toch niet aan?

Maar vandaag heb ik een hele andere kijk gekregen op dat vak. Ik zat namelijk in de tram en we reden langs een bouwput, waarin een grote sterke vent stond te scheppen.
Wauw! Die spieren, dat lichaam, sterk geworden door het scheppen. De Magic Mike van de bouwput. Oke, in theorie had het ook mijn eigen zoon kunnen zijn, maar dat was deze niet!
En ineens dacht ik: 'Waarom heb ik snotvergeme nou een vak geleerd. Ik had hier kunnen staan, tussen al die sterke jongens in plaats van op dat duffe kantoor met gladde kerels met vrouwelijke handjes...' (een uitzondering daar gelaten).
Zie je het al voor je: ik in mijn naveltruitje en een hangspijkerbroek met een biertje in mijn hand spelend in het zand met mijn bouwvakkersvrienden?
Nou, ik wel.

Een ding weet ik zeker: In een volgend leven luister ik nooit meer naar mijn ouders...

24 augustus 2015. Ik zit nu met een dik oog op mijn werk van de hoeveelheid stof en schimmel (en waarschijnlijk ook asbest) uit Salve Mater, spierpijn van het in en uit raampjes klimmen en op snijtafels klauteren en ik ben moe, doodmoe van een hele nacht doorhalen en roken om wakker te blijven.... Maar god, wat was het dat toch allemaal waard zeg. We vertrokken om 13.00 uur van huis en om 08.00 uur in de ochtend waren we weer terug. Het eten zo goed geregeld, drinken geregeld, tafels en stoelen. Zo tof.
Bedankt lieve spannende nieuwe vrienden voor deze fantastische belevenis op een plek die eind van het jaar wellicht niet meer bestaat of in elk geval niet meer in deze vorm.
Ik wilde zeggen: 'Gelukkig hebben we de foto's nog!" En die heb ik uiteraard ook. Medische gegevens voor het oprapen.... Bizar, en die verdwijnen bij de aankomende verbouwing in de vuilcontainer.

20 augustus 2015. Ik ben vrij georganiseerd. Mijn huis is altijd op orde. Als ik kook, ruim ik het meteen op. Mijn bed is altijd opgemaakt en mijn kledingkast is net een museum. Alles hangt op kleur, maar dat niet alleen.... Alles hangt ook nog eens op rok, broek, shirt, vest, jas en uiteraard op kleur. Ook mijn lingerielade ligt op kleur. En nu dacht ik dat ik de enige was die zo'n dwangneurose heeft, maar gelukkig heb ik een mattie die ook zo is. Voelt toch minder als een enge ziekte dan....
Jammer genoeg heb ik het niet alleen bij mezelf thuis. Laatst ging ik naar een vriendin omdat ze hulp nodig had bij het uitzoeken van kleding voor een feestje. Ze doet die kast open en ik zie alle kleuren door elkaar hangen. Frustrerend!!!! Zo kan ik dus nooit een keuze maken.
Ik heb haar netjes gevraagd: 'Mag ik even?' En ben toen als een bezetene alles op kleur gaan hangen. Het zag er weer gelikt uit.
Dus.... heb jij een kast waarvan je denkt: 'Nou, die kan wel een opfrissertje gebruiken.' Nodig me dan gewoon eens uit voor een borrel en vraag heel nonchalant wat je vanavond aan moet trekken.
Ik kan het toch niet laten!

19 augustus 2015. Ik zit al 7 weken te wachten op mijn nieuwe douchecabine. Ik had namelijk de Klussenier uit Bergschenhoek laten komen om die te laten plaatsen, maar dag 1 zat er al een scheur in het raam.
Het vreemde is ook dat je bij hem alleen maar spullen kunt laten plaatsen van een bepaald merk. Dus heb je zelf iets gezien bij de Gamma, de Praxis of Karwei.... No way Jose. Daar begint hij niet aan... Ik ruik de provisies al op afstand!
Elke keer moest ik hem bellen en naar de status vragen en het ging me zo irriteren dat ik eergisteren een referentie op zijn site heb geplaatst. Een negatieve referentie...
Direct die avond belde hij dat de douchecabine binnen was.... al een week. Grrrrr..... Ik was woedend. Waarom had hij hem dan nog niet geplaatst? Ja, hij was op vakantie. NATUURLIJK.
Dus vandaag komt hij doodleuk binnen en doet net of er niets aan de hand is met mijn nieuwe douchecabine. Dus ik denk meteen: 'Mmmhhhh, heeft hij mijn referentie op zijn site dan niet gelezen?'
Ga ik kijken, heeft hij die negatieve referentie van mij gewoon verwijderd!!!! Ja, zo kan ik het ook. Alleen de goede referenties laten staan en mensen dan om de tuin leiden.
Maar gelukkig bestaat er facebook en op mijn facebook ben IK alleen degene die de posten kan verwijderen. Dus bij deze, beste Klussenier uit Bergschenhoek (ik zou bijna je naam erbij gezet hebben) een bericht aan iedereen die een klus heeft: HUUR HEM NIET IN.
Nou.... dit moet voldoende zijn. Het geeft mij in elk geval wel voldoening.

17 augustus 2015. Ik droom elke nacht zeker 3 dromen, waarvan ik er meestal 2 onthoud.
Het zijn vaak ook van die rare dromen en ik maak combinaties die overdag nooit zouden kunnen. Zoals wat ik vannacht droomde...
Mijn oude ex zat met mijn nieuwe ex samen aan de waterkant te vissen. Heel gezellig en knus met allebei een hengel tussen de benen. Een soort van geheim genootschap. En toen ik langsliep kwam een van de 2 naar me toe en kuste me, de ander bleef naar het water turen. Uiteindelijk ging ik naar zijn huis en stond ik voor een dichte deur omdat ik geen sleutel had.

En toen ik de betekenis van die droom opzocht, viel het kwartje...
Dromen over Vissen houdt in dat mijn onderdrukte emoties naar de oppervlakte zijn gekomen.
Dromen over een Dichte Deur houdt in dat ik dit deel van mijn leven heb afgesloten.

En dat is allemaal waar.
Want eerlijk gezegd ben ik helemaal klaar met mannen en hun smoezen, eigenaardigheden en vreemde kuren. Ze moeten er godvergeme gewoon een gebruiksaanwijzing of handleiding bij geven, zo ingewikkeld zijn ze. Ik begrijp ze in elk geval niet en dat geldt voor de meeste van hen.
En dan noemen ze vrouwen "moeilijk", nou lesbisch zijn is zo gek nog niet. Ik ben het echt aan het overwegen....

7 augustus 2015. "Vrouwen ervaren meer pijn als hun relatie op de klippen loopt dan mannen." (bron: NU.NL)

Nou en of. Dat is zeker waar. Wij vrouwen denken meteen: hoe gaan we dat in godsnaam doen met de kinderen? Hoe kan ik mijn werk combineren met die 2 weken dat de kinderen bij mij zijn en dat ene weekend bij hun vader? En hoe red ik het financieel als ik minder moet gaan werken om vaker voor de kinderen thuis te zijn?
Vergeet ik ze niet naar de sportclub te brengen en naar zwemles en ben ik op tijd terug om ze uit school te halen?
Bij mannen krijg je toch vaak een heel ander gevoel daarover. Ik heb bijna het idee dat ze een soort van jippie-a-jee gevoel hebben als ze weer single zijn. Alsof ze eindelijk bevrijd zijn van een enorme zware last die al die tijd op hun schouders lag. Lekker 12 dagen het rijk alleen. Op stap kunnen gaan every time of the day, scharrels binnenhalen wanneer ze willen, de bloemetjes buiten zetten (zonder na te hoeven denken of ze niet iemand vergeten zijn op te halen van school of van de sportvereniging).
Ze gaan op stap, zuipen zich drie slagen in de rondte en vieren feest met hun vrienden, want ja.... gelukkig, onze vriend is er weer, hij is weer one of the guys en dat moet gevierd worden.

Nou, hahah, mooi niet. Wij vrouwen vieren nog meer feest. Nooit meer een huis vol vuile sokken en handdoeken, geen vuile voetbalkleding meer in de was en geen lallende vent er bij.
Alles op televisie kunnen kijken wat je zelf wilt onder het genot van een lekkere fles wijn en geen verplichte VI of sportprogramma's. Geen zware kratten meer sjouwen en een goedkopere energie rekening, omdat hij veel te lang douchte.
Je wordt slapend rijk zonder kerel in huis.

Oh meiden, ik zou er bijna een jippie-a-jee gevoel aan overhouden....

3 augustus 2015. Soms heb ik het gevoel dat mijn huis niet meer van mij is. Herkent iemand dit?
Dan kom ik thuis van mijn werk en tref ik mijn zoon, samen met zijn vriendin, languit aan op de bank. Uiteraard gun ik ze ook een avondje woonkamer, dus doe ik in de tussentijd was klusjes in huis, zodat ik 2 uur later opnieuw de woonkamer binnen kan lopen om op mijn eigen bank te gaan zitten en mijn eigen programma's te kunnen gaan kijken.
Helaas tref ik ze na 2 uur nog steeds op dezelfde plek in elkaar verstrengeld aan. Het is echte liefde, want het lijken wel van die magneetjes die je niet van elkaar loskrijgt. Muurvast zitten ze.
En als ik dan vraag of ik alsjeblieft ook mag zitten, zegt mijn zoon: 'Dat kan toch...'
Heuh? Ik zie 20 centimeter bankruimte tussen 4 benen in.
'Nou, bedankt!' Nu heb ik niet echt een enorme bips, maar 20 centimeter is niet veel.
Waarom willen die kinderen toch altijd precies zijn waar jij wilt zijn? Hij heeft een prachtige kamer met een 2 persoonsbed, een bank, een tafel en een joekel van een flatscreen.
Er zit maar 1 ding op: ik verkoop al zijn spullen en koop van de opbrengst daarvan een mooie nieuwe sofa, voor mij! Iedereen happy. Alleen vrees ik dat ik zijn bed maar niet moet verkopen. Dan weet ik wel wie ik in mijn bed aantref als ik 's avonds laat thuis kom...

30 juli 2015. Dit is voor al de vrijgezelle meiden uit Bergschenhoek en omstreken....
Al geruime tijd lopen er in ons dorp twee mannen rond met als hobby: vissen. Ze zijn stoer gekleed, dragen vaak een pet en lopen wat heen en weer tussen sloten en vijvers. Ik zie ze echt overal, dus jullie moeten ze ook gezien hebben. Het zijn twee echte knappe binken en ze zijn nog vriendelijk ook.
Als je langsloopt glimlachen ze en zeggen gedag.
Dus meiden van Bergschenhoek!!! Loop nu naar de Dobey dierenwinkel, koop een hengel (ook al is het maar een bamboe-exemplaar) en struin de slootjes en vijvers af. Geheid dat je ze ergens tegenkomt. Ik heb al verkering, dus ik doe niet mee deze keer. Maar ik ben wel benieuwd wie een van deze twee aan de haak gaat slaan...

29 juli 2015. Oké! Hoeveel relaties heb ik gisteren verziekt? Ik hoop geen een, maar ik vermoed dat er velen van jullie zijn, die toch even achter hun oren hebben gekrabd en hebben gedacht: 'Mmhhhh, ik herken dit wel. Zou het....?'
Maar het zou ook zo kunnen zijn dat velen nu denken: 'Diaan, je hebt gelijk. Ik heb een hele leuke partner, maar ik zag het al die tijd niet. En dat moet ik eens gaan waarderen.'
Dus tip 2: vraagt je partner je vandaag gezellig mee uit eten of neemt deze bloemen voor je mee...? Vraag je dan af wat er goed te maken valt. Oh nee, daar ga ik weer! Ik kan het ook niet laten he!

28 juli 2015. En nu ik toch zo lekker bezig ben over die mobiele telefoons (de plaag van deze nieuwe wereld) wil ik jullie nog wat geheimpjes verklappen.
Mocht je nu de telefoon van je partner te pakken hebben gekregen, omdat hij zogenaamd "meewerkt" met je plan om hem om te ruilen met de jouwe, check dan even de namen die erin staan. Mannen slaan de nummers van hun vriendinnen altijd op onder een mannennaam. Dus Sander is eigenlijk Sandra.
Vrouwen doen dat niet, die slaan hem in hun hoofd op of op een apart papiertje, dat dan weer verstopt wordt. Wat dat betreft is een vrouw net iets gewiekster.
Snap je? Zie je nu een naam die thuis nooit ter sprake is gekomen, bel dat nummer dan even. Mocht er een vrouw oppakken, dan weet je het zeker. Het is niet in de haak.
En nog iets.... Heel veel mannen hebben een tweede telefoon. Dit zijn meestal de wat snuggerdere mannen. Die gaan niet met hun eigen telefoon anderen bellen of appen. Vertel mij niets nieuws: ik heb mijn hele leven met mannen gewerkt.
Dus kijk vanavond even in zijn laptoptas of in zijn auto onder de mat. Daar liggen ze meestal verstopt. Nooit in huis in elk geval.
Nou, dat zijn wel weer genoeg tips voor vandaag.

Succes meiden! Doe er je voordeel mee. Ik heb wijn in huis om uit te komen huilen. We komen er samen wel uit. Ik hoop alleen niet dat ik mannen nu ook goede tips heb meegegeven....

28 juli 2015. Nu we het toch over mobiele telefoons hebben... Hoe weet je nou of je partner je belazerd als hij zo intensief met zijn telefoon in de weer is? Dat ga ik jullie haarfijn uitleggen:

- ligt de telefoon van je partner altijd op zijn kop? Dan wil hij/zij niet dat jij ziet wie hem/haar belt of appt. Conclusie: je partner heeft geheimen voor je.
- staat de telefoon van je partner altijd op stil met het hoesje dicht? Dan wil hij/zij ook niet dat jij ziet wie hem/haar belt of appt. Conclusie: je partner is niet eerlijk tegen je.
- bewaakt je partner de telefoon met zijn leven en neemt hij/zij hem overal mee naartoe, zodat jij geen seconde de kans krijgt om erin te kijken? Conclusie: foute boel.
- lacht je partner stiekem als hij berichtjes krijgt en stopt hij de telefoon meteen weer terug in zijn zak? Conclusie: blijkbaar wil hij/zij zijn/haar berichten niet met je delen en dat kan maar 1 ding betekenen....

Om nou bovenstaande allemaal te voorkomen, kun je ook voor de korte versie kiezen. Loop nu naar je partner toe en stel voor om jullie toestel voor 1 dag om te ruilen. Hij/zij de jouwe en andersom. En dat moet dan ook meteen nu. Niet morgen, niet overmorgen of over een uur. Maar nu direct.

Jullie zullen me achteraf dankbaar zijn. De eerste dagen misschien niet zo.....

27 juli 2015. Waar ik ook ben, overal zitten mensen met hun mobiel in de hand. Op feestjes, terwijl je in een goed gesprek verwikkeld zit, grijpt men bij de eerste piep meteen dat ding uit de tas. In de kroeg ligt het hippe accessoire in het zicht op de bar, binnen handbereik. In de trein, ik kijk om me heen, 90 procent heeft dat pokkeding in zijn handen. Ik begin er steeds meer een hekel aan te krijgen. Ik was ook een van de laatste die zijn Nokia wegdeed (ja, die Nokia waar je alleen maar mee kon bellen en sms'en).
En weet je wat nou zo fijn is? Mijn vriend is precies zoals het zou moeten zijn: hij gebruikt zijn telefoon alleen voor het hoognodige, doet niet aan facebook of andere multimedia. En hij was ook een van de laatste met een Nokia. We hadden meteen een klik. Op feestjes zijn wij de enige twee die blijer met elkaar zijn dan met ons piepende monster. Misschien moeten we beiden maar weer terug naar onze oude oldtime Nokia.... Of gewoon helemaal geen telefoon meer.

16 juli 2015. Sinds kort moeten wij (in Bergschenhoek, maar dat zal voor veel andere dorpen en steden ook gelden) onze afval scheiden. Nou, scheiden ben ik goed in, dus je begrijpt wel dat ik vol enthousiasme meewerk aan deze nieuwe tak van sport. En ik ben sprakeloos, want wij verbruiken echt heel veel plastic. Na 3 dagen zat die hele zak vol met zakjes, verpakkingsmateriaal, flesjes enzovoort.
En dan ineens knapt er in mijn hoofd een draadje en denk ik: 'Als je nu DNA materiaal wilt verzamelen van iemand, dan hoef je eigenlijk totaal geen moeite meer te doen.' Ga alle huizen af van je nieuwe slachtoffers, pak wat flesjes uit de zak (waar altijd speeksel aan zit) en hopla…. Het DNA is binnen. Als je je ex nu een hak wilt zetten, ren dan de bewuste avond/nacht naar buiten en verzamel wat je verzamelen kunt. Het verkrijgen van haren en of vezelresten doet niet meer ter zake en is ook veel lastiger te verkrijgen…
Let wel op dat je die flesjes met je handschoenen aan uit de zak haalt en ze ook met de handschoenen aan op een recente plaats delict neerlegt. Anders is de link met jou zo gelegd.
En als je dan sluipend door je dorp loopt 's avonds laat, zwaai dan wel even stiekem naar je andere partners in crime die ook op zoek zijn naar flesjes. Gewoon om even te laten weten dat ze goed bezig zijn en ze een hart onder de riem te steken.
De gemeente kan het niet leuker maken, wel makkelijker.

7 juli 2015. Vanmorgen vroeg lag ik in de trein te slapen met muziek in mijn oren.
Plotseling werd ik gewekt door mijn alarm. Kwart over 7. Ik moest mijn kind wakker bellen. En net toen dat alarm ging, hoorde ik iemand naast me "goedemorgen" zeggen. De heerlijke lucht van aftershave hing direct in de coupé en toen ik opkeek zag ik twee controleurs. Niet van die lelijkerds die er normaal gesproken naast je staan, maar twee hele knappe. Normaal zijn ze echt onooglijk of arrogant en als het vrouwen zijn, klinken ze ook nog eens als een viswijf of hebben ze kapsones.
Deze twee waren linea recta uit een modeblad komen lopen. Een nieuwe tactiek van de NS?
Minder kattige vrouwelijke treinreizigers en zelfs de mannelijke treinreizigers denken nu: 'Ik zou hem wel een klap op zijn bek willen geven, maar eigenlijk is dat doodzonde.'
Ja, mijn fantasie slaat weer eens op hol. Stel je voor dat je niet wakker wordt van je alarm, maar dat je wakker wordt gekust door zo'n "nieuwe" controleur. Nou, dat zul je net zien. Lig ik met mijn ogen dicht en dan hangt er bij mij zo'n glibber boven mijn gezicht met een vieze baard en een knoflooklucht.
Weet je, ik stop mijn eigen vriend wel in een controleurspakje en dan spelen we het thuis gewoon nog eens na. Weet ik in elk geval zeker dat er een lekker ding naast me staat en dat ik goed gekust word..

6 juli 2015. Vroeger had ik heel veel Barbiepoppen. Eigenlijk heb ik ze nog steeds. Ik heb ze van mijn moeder meegekregen toen ik het huis uit ging in een grote doos met ook mijn pluchen Scooby Doo erbij. Al die tijd heeft mijn moeder die domme blondjes voor me bewaard. En die meiden hadden nog een hoop geld op kunnen leveren als ik er iets zuiniger op geweest was. Maar zeg nou eerlijk: welk kind laat er nou een pop in zijn verpakking zitten?
Nou, die doos ging dus mee naar mijn eigen huis en werd ergens op de vliering weggestopt. Totdat ik samen met mijn zoon Toy Story zat te kijken. Zouden poppen echt kunnen denken en ervan balen dat ze de hele dag met hun kop omgedraaid tegen een muur aan zitten te kijken? En hebben ze er echt last van dat ik hun benen in allerlei vreemde standjes heb gevouwen?
Ineens ging ik er heel anders tegenaan kijken. Want als dat echt zo zou zijn, zou het onwijs zielig zijn. Dus zocht ik die doos weer op, maakte in mijn slaapkamer een plank vrij en zette al mijn Barbiepoppen met hun gezicht naar voren naast elkaar neer. Ik voelde me meteen stukken beter. Daar zaten ze dan met hun mooie kleertjes aan en hun strakke kapsels. Met Scooby Doo naast ze op de grond.
En ineens dacht ik aan al die poppen die wij (mijn zus en ik) door de ramen hebben gegooid en waarvan we de kop eraf hebben gerukt. Het zal toch niet zo zijn, dat die in een soort van Chuckie zijn veranderd met een mes in hun handjes!
Voor de zekerheid heb ik toch maar een zware brandblusser neergezet mocht ik getrappel onder mijn bed horen en een gemeen stemmetje dat zegt: I'm your best friend till the end…

23 juni 2015. Mijn vader is zo ontzettend grappig en geeft regelmatig echt super antwoorden. Afgelopen zondag was ik bij mijn ouders in verband met Vaderdag. Op een gegeven moment hoor ik mijn moeder tegen mijn vader vertellen dat ze (samen met mijn zus) in september 5 dagen naar Barcelona gaat. Daar was al langer sprake van, maar mijn moeder maakt zich dan zorgen over de hondjes en de kat. Dat mijn vader ze misschien geen eten geeft of niet uitlaat… Natuurlijk doet hij dat. Maar goed, zij is bang dat hij dat misschien "vergeet".
Dus ik zit daar en ik hoor haar ineens zeggen: "Dat vind je toch niet erg, Theo? Dat ik 5 dagen weg ben?"
Waarop mijn vader antwoordt: "Nee hoor, Sonja. Zit je over je kat en je honden te zweten en ik heb dadelijk 5 dagen niet te vreten… Dan moet ik maar alvast vooruit gaan eten, dat ik lekker dik word. Anders kom je terug en zit er een geraamte in de stoel."

Dat is toch humor... en iemand een schuldgevoel aanpraten.

18 juni 2015. Toen ik gisteren naar de garage liep om mijn auto op te halen, moest ik ineens denken aan de graffiti-acties van mijn zoon een paar jaar geleden.
Hij wilde zo graag graffiti spuiten en natuurlijk had ik moeten zeggen; 'Dat kan niet, dat mag niet, dat moet je niet doen.' Maar in plaats daarvan zei ik: 'Ja, leuk, maar beloof me dat je niet zult spuiten op privé-eigendommen of muren. Dat is not done!'
En uiteraard zei ik er ook bij dat hij voorzichtig moest zijn en vooral niet gesnapt moest worden, want als ze je pakken...
Nou, dat beloofde hij me en een paar dagen later kwam hij vol enthousiasme binnen met de boodschap: 'Ik heb het gedaan mam!'
'Oh echt? Wat leuk. Waar?'
'Nou, bij de N209, onder het viaduct, op de muur.'
Hij had het goed gedaan, op een plek waar je niet snel gepakt kunt worden en hij was thuis gekomen zonder politie erbij. Maar mijn brandende vraag was natuurlijk: 'Wat heb je dan gemaakt?'
Wat bleek dat kind van mij nou gedaan te hebben? Hij had zijn naam op het viaduct gespoten. Met grote letters ZINO.
Zijn eigen naam! Hoe dom kun je zijn als je in heel Bergschenhoek maar één persoon hebt wonen die Zino heet....
Oh oh....kinderen....

17 juni 2015. Vanmorgen, toen ik mijn auto naar de garage ging brengen voor een APK'tje, was ik getuige van een "kiss and go" momentje.
'En hoe laat ben je thuis?'
'Tussen 4 en 5,' hoorde ik de man zeggen.
'Oh, maar hoe laat ben je er dan?'
'Ik denk 4 uur.'
'Dus 4 uur ben je thuis?'
'Ja, dat denk ik wel!'
Nou, daar gaat zijn sociale leven. Hij dacht: 'Als ik nou kwart voor 4 klaar ben, dan kan ik tot kwart voor 5 nog een biertje drinken op het terras of een leuk gesprek voeren met iemand die ik toevallig nog tegenkom of iets anders...'
Nou, mooi niet.
Ik begrijp dat niet! Laat die man. Hij zegt tussen 4 en 5 dus rond 5 uur is hij thuis. En dan gaan mannen dus over op plan B. 'Ik moet overwerken, schat. Ja, sorry. Ik hoor het net pas. Het zal wat later worden. Ik denk toch een uur of 8, maar kan ook 9 uur worden.'
Leer mij mannen kennen...

15 juni 2015. Wat vinden jullie van die zogenaamde hulpprogramma's op televisie? Je denkt dan toch echt bij jezelf: 'Wauw! Het valt bij ons thuis wel mee.' Of niet? Zit ik ernaast? Kinderen die de boel terroriseren of het hele huis verbouwen; mannen en vrouwen die continu vreemdgaan en de benen willen nemen; woningen die totaal leeggetrokken zijn om er stukje bij beetje een paleis van te maken. Ik geloof dat niet. Ik geloof dat we keihard in de maling worden genomen. Zo erg kan het toch allemaal niet zijn? Niemand laat het toch zover komen? Dan ben je zelf ook niet helemaal bij de pinken. Toch?
Weet je wat ik werkelijk denk? Ik denk dat dit soort programma's zijn geschapen om iedereen (die zit te kijken) een goed gevoel te geven. Dat je jezelf er zo goed door voelt, dat je de volgende keer weer kijkt. Want wij Nederlanders houden van drama. Zolang het maar niet bij onszelf thuis is.
En eigenlijk doe je het dan als televisiemaker best goed. Want de kijkcijfers schieten omhoog, de mensen die kijken voelen zich op zijn best omdat zij het niet zijn en degenen die zich voor heel Nederland tentoonstellen, krijgen er een flinke vergoeding voor.
En wees nou eerlijk. Wie herinnert dit nog over 3 jaar? Dat is net als met de Playboy. Een maand lang, misschien 3 maanden lang, gaat je naam in het rond in de voetbalkantine of in de bouwkeet, maar na een tijd weet niemand meer hoe je er werkelijk uit zag. En je krijgt er ook nog een flinke vergoeding voor. Dat zet me toch aan het denken. Als Patricia Paay het kan, dan kan ik het zeker.
En dat nietje in mijn buik, ach....daar kom ik ook wel overheen...

12 juni 2015. Ik wil graag aan alle vrouwen, die zich in de lente en in de zomer in een minirokje hijsen, het volgende vragen:
Draag je een korte rok en zit je tegenover iemand in een vergadering, in een bus of trein of gewoon op een overvol terras... sluit dan a.u.b. de benen netjes aan, zodat ik en alle mede-Nederlanders niet tegen de grotten van Han aan zitten te kijken. Dit kan soms erg onsmakelijk zijn. We zijn nu eenmaal geen Sharon Stone uit Basic Instinct.
Dit is een goede dag om je dat te realiseren. Soms is het beter om toch maar die broek uit de kast te trekken of je als een dame te gedragen. We zijn geen oude wijven die in het bejaardentehuis met hun benen wijd zitten te sjoelen. Mocht je ooit een sjoelsteen kwijt zijn als je bij je oma op bezoek bent geweest, ga dan niet zoeken. Ik heb namelijk wel een vermoeden waar die dingen in verdwijnen.
Dit is net zoiets. Sta niet raar te kijken als ik het zat ben om tegen die gapende wonden aan te kijken en je een harde klap voelt midden in je kruis. Dan heb ik een minuut ervoor net een sjoelsteen uit mijn tas getoverd en hem een minuut later ook weer weg getoverd in die goocheldoos van je...

11 juni 2015. Een van de beste films die ik ooit zag was 'de Shawshank Redemption'.
Een gevangene met engelengeduld die dag in dag uit met een minuscuul hamertje zat te hakken in zijn muur tot hij een hele tunnel had gegraven. Door het intern gangenstelsel is hij er uiteindelijk uit geklommen en kon hij de rest van zijn leven in de tropen doorbrengen met een biertje in de hand.
Ik dacht dat dit alleen maar in films kon, maar nee hoor. In de VS, de staat New York, zijn twee gevangenen ontsnapt uit een "zwaarbeveiligde" gevangenis. Echt heel zwaarbeveiligd hè. En dan toch weten te ontsnappen. Dat is knap. En hoe ze het gedaan hebben? Met een boor. Gewoon met een boor.
En uiteindelijk hadden ze een heel gat in de muur en zijn ze via het interne gangenstelsel ontsnapt. Ze zoeken ze nog steeds, maar in een staat als New York vind je die toch nooit meer terug. Iedereen loopt daar met capuchons op en hangspijkerbroeken aan. Een prima plek om jezelf te verstoppen en toch buiten te kunnen lopen.
Maar even voor mijn beeldvorming: heeft iemand enig idee wie die gevangenissen bouwt? Want dat zou ik toch wel graag willen weten. Zit er geen gevlochten staaldraad tussen het beton? Of denk ik nu wel heel erg simpel?
Is vast geen vrouw geweest die dat bedacht heeft, want die weten wel hoe ze een vent binnen moeten houden…

8 juni 2015. Ik praat al jaren over het starten van een Alibi-bureau. Dat lijkt me zo cool. Mensen betalen grof geld om niet gepakt te worden door hun vriend/vriendin of man/vrouw als ze vreemdgaan.
Zo kwam ik afgelopen zaterdagnacht (geen hond te bekennen op straat) mijn ex-vriend tegen, toen ik met mijn nieuwe vriendje van een bbq kwam lopen.
Nou, dat was op zich geen probleem, want mij boeit het echt niet.
Het gekke was alleen: mijn ex-vriend had een vrouw bij zich die me wel heel bekend voorkwam.
En dan blijft dat toch in mijn hoofd zitten en vanmorgen ineens.... wist ik het! Ik heb haar namelijk op een mooie zomerdag op een terras gezien met mijn ex zijn allerbeste vriend.
Dus ik meteen op facebook zoeken en ja hoor: In a relationship with....
Wat een lul! Dat doe je toch niet. Maar hij wel. Ik weet dat, want hij heeft het bij diezelfde vriend al eerder geflikt toen hij net een tweeling bij haar had.
Ik vind het zo'n hufter dat ik hem er zo bij zou lappen. Een vreemdganger eerste klas. Maar ik doe het niet.
Toch jeuken mijn handen om er toch een klein berichtje aan te wijden en die aan hem of haar te sturen. Maar ik heb een beter plan. Ik share dit verhaal gewoon op zijn facebooksite. Zou hij zichzelf hierin herkennen? Ik vind dit zo spannend. Met een wijntje en een sigaretje in de hand afwachten wat er gaat gebeuren. Ik rij meteen naar zijn huis. Even zien wat er gebeurt!

2 juni 2015. 'Vrouw achter de tralies om te luide seks'
Een Britse vrouw is aangeklaagd en vastgezet omdat ze zoveel herrie maakte tijdens de seks. De buren hadden er last van.
Nou, ik heb buurkinderen die meer lawaai maken, daar durf ik een wedje om te leggen. En in Bergschenhoek hebben we ook werklui die dagenlang bezig zijn met het bouwen van een nieuw winkelcentrum. En wat dacht je van het verkeer dat elke avond/nacht langs de achterkant van mijn huis rijdt. En oh ja, bijna vergeten in mijn enthousiasme, de kerkklokken die mij elke zondagochtend uit mijn nest doen trillen.
Dus het kan maar twee dingen zijn: de buren hebben weinig tot geen seks en zijn jaloers óf de muren zijn gewoon veel te dun, dus die moeten geïsoleerd worden.
Of een combinatie van beiden: nodig de buurman uit en isoleer de muren. Want zo'n goed seksleven moet je niet opgeven. Voor niemand niet.
Helaas is niet elke buurman er geschikt voor, dan is verhuizen misschien de beste optie…

26 mei 2015. Vanmorgen zat ik in de trein vol verbazing te kijken hoe een jonge knul, met een rood lederen jackie aan, zat te smullen van zijn yoghurt met muesli. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat hij in de jus van een biefstuk aan het soppen was. Zo verlekkerd zat hij naar dat witte bakje te kijken.
En tegenover me zat een jongen die heel interessant met zijn laptop op schoot als een bezetene aan het typen was. Je zou denken dat hij nog wat af moet maken voordat zijn werkdag begint. Helaas voor hem zat ik verleden week schuin achter hem en kon ik zien dat hij met de opstelling van het voetbalelftal bezig was.
En dan denk ik, zouden zij zo ook denken: 'Daar zit die gekke griet weer, met haar roze oordopjes, te headbangen op de muziek om 7 uur in de ochtend.'
Ik vind muziek heerlijk in de trein. En ondertussen zie ik van alles bewegen. Wapperende onderbroeken aan de waslijnen. Onderbroeken die ik niet eens buiten zou durven hangen.
Ik zie koeien, schapen, geiten enzovoort. En we zitten daar met zijn allen en rekenen erop dat de machinist ons weg brengt en ook weer ophaalt. Wat een luxe.
En de mensen klagen maar. Over moeheid, het weer, die vervelende rit naar het werk. Hé! Dan ga je toch niet. Maar dan moet je ook niet klagen dat je geen geld krijgt.
Nou, ik vind het helemaal niet erg. Met "Rage against the machine" op mijn oren denk ik: wat is het treinleven toch eigenlijk geweldig en relaxed.
Stiekem hoop ik alleen niet dat er zo'n grote onderbroek op de voorruit van de trein terecht komt. Dat zou iets minder geweldig zijn.

22 mei 2015. Herkennen jullie dat? Dat je iemand een foto laat zien vanuit je telefoon en dat die persoon die telefoon dan als het ware uit je handen rukt om het van dichtbij te bekijken. En dan direct ook heen en weer swiped tussen de rest van je foto's. Dat gebeurde mij op vakantie. Wij (Mina en ik) hebben daar een hele leuke Marokaanse dame ontmoet die in Parijs woont en die daar was samen met manlief en zoon. We hebben vreselijk met haar gelachen en we zijn uitgenodigd om naar Parijs te komen. Maar daar gaat dit verhaal niet over....
Ik liet haar dus een foto zien van mijn zoon en na deze bestudeerd te hebben, zag ik die vinger meteen over dat scherm swipen en in een fragment dacht ik: 'F*ck. Wat heb ik allemaal voor foto's op dat ding staan?'
De radartjes draaiden op volle toeren in mijn hoofd en ik was zo opgelucht dat ze op een gegeven moment uitgeswiped was en me mijn telefoon met een glimlach teruggaf.
En waarom met een glimlach, ging er door mijn hoofd....
En dan ga je 's avonds op je telefoon terugkijken (om te checken natuurlijk) en dan denk je: 'Pffff.... oh ja, ik heb mijn foto's pas op dvd gebrand. Wat een geluk.'
Niet dat ik er vulgaire foto's op heb zitten of zo, (af en toe een scharrel ertussen) maar bij sommige foto's hoort nu eenmaal een verhaal en die zijn niet altijd even "politiek correct".
En leg dat maar eens uit in het Frans....

21 mei 2015. Gisteren heb ik de hele middag geprobeerd om een film te kijken. Ik zweer het... Of de bel gaat, of de telefoon, of iemand komt iets bij me lenen. En het gebeurt altijd als ik net zit. Alsof ze het ruiken.
Vandaag heb ik opnieuw een poging gedaan, maar weer is het niet gelukt.
En daarom slaap ik 's nachts zo verdomd weinig, want dan heb ik rust. Dan gaat er geen bel of telefoon (oke, soms wel) en dan vliegen de films erdoorheen tot ik met pijn in mijn nek op de bank wakker wordt en een groot deel van de film heb gemist.
Ach, wat kan het mij ook schelen. Mijn leven, met daarin alle mensen die me overdag bezig houden, is toch net een film. Een real life soap!
En als ze er dan toch zijn, drinken we gezellig wat en heb ik de tijd van mijn leven en kent gezelligheid ook geen tijd. Ik ben ook echt een natte krant. Totaal geen ruggegraat. Misschien een vergroeide als ik elke nacht op dezelfde manier wakker wordt...

19 mei 2015. Ik hou van commentaar geven en wat is nu een mooier moment dan om dit te doen na zo'n halve finale van het Eurovisiesongfestival waar, heel vreemd, dit jaar Australië aan mee mag doen??? Zag je Wit Rusland? Man, ik wist niet dat je zo geil kon kijken met een viool in je handen. En België heeft me werkelijk verrast. Prachtig, een man zonder de baard in de keel. En Rusland? Ik dacht dat al die Russinnen onze mannen inpikken omdat Russen zo extreem onooglijk zijn! Nou, ik weet niet waar ze dit blik hebben opengetrokken, maar doe mij ook een dozijn . Over baarden gesproken... Tussen de bedrijven door loopt Conchita met haar wespentaille, op hakken van 10 cm, van artiest naar artiest om met haar Joan Collins stem vooraf ingestudeerde vragen te stellen. Je lacht je rot tegenwoordig. Dit is toch geen song contest? Dit is theater! Met poppen die je zelf aan kunt kleden, zoals Barbie en Ken. In sm-outfits, Lord of the Rings typetjes, lekkere wijven en vooral veel bloot. We hebben werkelijk alles ondertussen al gehad. Wat volgt? Een imitatie van de Muppets? But I love it. Het kan mij niet gek genoeg. De tijd van Brandend Zand en de Malle Molen is voorbij. Lang leve het poppentheater!

18 mei 2015. Mijn moeder is erg goed in woorden verwisselen. Als ze me een wijntje aanbiedt, zegt ze bijvoorbeeld: 'Wil je een prosector?'
Terwijl ze prosecco bedoelt.
Verleden week zat ik op visite en toen had ze het over de hospik. Ik zeg: 'Ma, wat bedoel je nou precies?'
Zegt ze: 'Ja, dat snap je toch wel. Hier in het dorp, bij de hospik?'
'Oh, je bedoelt de hospice?'
En je kunt haar corrigeren, maar ze blijft het doen. Ze is erg hardnekkig. Met namen idem dito. Namen die eindigen op een O, zegt zij continu met een A op het eind.
Maar wat nog het ergste is. Het allerergste van allemaal.... Ze flapt er alles uit wat ze denkt.
Ze zei ooit tegen iemand achter de kassa: 'Wat leuk. Hoelang moet je nog?'
Je raadt het al, dat meisje was niet zwanger.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik hoop dat ik qua uiterlijk op haar zal lijken als ik haar leeftijd bereik. Want ze ziet er tip top uit.
En ze heeft ook een hele mooie huid zonder rimpels. Maar ja, die krijg je dan ook niet als je nergens over nadenkt....

11 mei 2015. Ken je dat? Dat je een opmerking wilt plaatsen bij een post op Facebook, maar dat je toch ineens denkt: 'Beter van niet!'
Het is té seksistisch of té gemeen. Of misschien wel té lief en dan kun je verkeerde gevoelens opwekken.
Eigenlijk is het hetzelfde als online winkelen. Alles in je winkelmandje stoppen (jurkjes, broeken, shirtjes voor een prikkie) en dan aan het eind (3 uur later) de pagina afsluiten zonder überhaupt wat gekocht te hebben. Vind ik altijd zo lullig voor de online winkel, maar wel heel goed voor mijn portemonnee. Weer niets gekocht, maar toch lekker bijna wel.
Om een lang verhaal kort te maken. Maak van je hart geen moordkuil en gooi die opmerkingen er gewoon uit. Als ze mij of een ander niet bevallen, kan de ontvanger ze nog altijd deleten. Oh ja, het is op eigen risico, want waarschijnlijk word je dan zelf ook gedeletet.
Het is een testje waard!

1 mei 2015. De EO heeft een nieuw programma: Zo zijn we niet getrouwd! En dan worden koppels die problemen hebben in hun huwelijk geadviseerd door Tooske en Bastian Ragas, want die weten alles van huwelijken redden. Nee fout! Bastian ging met Laura van Frizle Sizle en ging vreemd met Tooske. Zo zijn ze aan elkaar gekomen. Nou, als die twee tegenover me hadden gezeten had ik keihard geroepen: 'Jullie? Je zou je ogen uit je kop moeten schamen, stelletje mafkezen!'
Had er een stel neergezet die al jaren smoorverliefd zijn op elkaar en het woord "vreemdgaan" helemaal niet kent. Ik denk dan aan Saskia en Serge. Zij die haar ogen niet van hem af kan houden al 40 jaar lang en hij spelend op zijn gitaar en knipogend naar haar. Ja, zij mogen mijn huwelijk redden als het op het randje van de afgrond staat. Ben alleen bang dat Saskia tegen die tijd niet eens meer weet wie die vent is die al jaren naar haar zit te knipogen...

29 april 2015. Ik heb er nog eens over nagedacht, maar ik denk dat ik niet echt de beste orgaandonor ben die je zou kunnen vinden op Aarde. Zeker niet na het afgelopen weekend en maandag. Ik heb al jaren een codicil, maar ik drink ook al jaren stevig door met mijn vrienden en vriendinnen. Ik zou zeggen: mijn lever is niet echt een aanwinst voor iemand die erom zit te springen,. Mijn nieren waarschijnlijk ook niet. Mijn hoornvliezen…. Man, de laatste jaren zie ik ook niet meer zo helder, dus ook die zijn niet aan te raden.
Het enige goede dat ik nog in de aanbieding heb en wat ik een ander ook echt gun is mijn hart. Want ik heb echt een goed hart, al zeg ik het zelf. En het is ook heel sterk.
Nu heb ik me laten wijsmaken dat herinneringen niet alleen in je hoofd zitten, maar ook in je organen. Oh jee, wie mijn spullen krijgt, die krijgt er meteen een spannend boek vol herinneringen bij.

Wat zou ik stiekem graag willen weten wie mijn hart gaat krijgen. Hopelijk is het geen bekende, want dan is het passé met mijn reputatie….

24 april 2015. Dat vind ik nou zo mooi om te lezen. Dat de aarde mogelijk is ontstaan uit steentjes van een millimeter groot. Door de zwaartekracht klonterden die samen. Ineens was daar een planeet. En op een van die planeten, daar wonen wij. Met zijn allen. En we doen ons best om het met elkaar te kunnen delen, ook al lukt dat niet altijd even goed. Maar we proberen het wel.
En op sommige delen van deze planeet is het beter vertoeven dan elders. Afrikanen komen bijvoorbeeld naar Europa om te werken en te leven en nu bedacht ik me dat het misschien wel een heel leuk idee is om te ruilen van werelddeel. Dan ga ik met mijn vrienden en vriendinnen naar Afrika.
Goede temperatuur, mooie dieren om naar te kijken, elke dag de zon op je kop en geen stress, want ik ga natuurlijk niet werken.
We nemen zonnepanelen mee en bouwen waterputten en goede huizen en gaan onze eigen groenten/fruit enzovoort verbouwen terwijl de hangmat waar je in ligt schommelt tussen de bomen. Fles rum in de ene hand en zakje bananenchips in de andere.
Ik zie het helemaal zitten. Wie gaat er mee?

23 april 2015. Enige tijd geleden schreef ik een verhaal over de NASA. Die zochten proefkonijnen die hele dagen (schuin) wilden komen slapen bij hen op de basis tegen een flinke vergoeding. Eten en drinken werd op bed gebracht en je mocht slapen zoveel als je wilde. Echt een baan voor iemand als mijn zoon bijvoorbeeld. Die houdt dat dagen vol. Mijn vader stelde al aan hem voor om bij Beter Bed te solliciteren als "beddeninslaper".
Er zijn dus inderdaad wel manieren om geld te verdienen met niks doen. Regelmatig lees ik in de krant dat er mensen worden gezocht in bepaalde leeftijdscategorieën om medicijnen op te testen of gewoon om onderzoek op te doen. En ik moet zeggen, het betaalt nog aardig ook. Als ik dus werkloos zou zijn, zou ik lekker de hele maand niksen en dan 1x per maand een keer uit de kleren gaan om door wetenschappers herontdekt te worden of simpelweg wat te experimenteren met pillen.
Heerlijk languit achterover hangen in een luie stoel en ondertussen rijk worden en/of knetterstoned. Het is eigenlijk ongeveer hetzelfde wat een Gooische vrouw doet bij de schoonheidssalon, alleen moet die dan ook nog met die lelijke oude rijke vent zijn fluit spelen om wat terug te doen voor de betaalde onkosten.
Nee, zo'n experiment is zo gek nog niet….

21 april 2015. Vandaag lees ik op nu.nl een bericht van een wielrenner die de rit Luik-Bastenaken-Luik reed en die 4 uur later dan gepland is aangekomen bij de finish omdat hij verdwaald was.
En dan vraag ik me af: Hoe kan dat nou? Je rijdt op dezelfde weg als al die anderen en volgens mij staan er overal langs de weg mensen die je toe staan te juichen! Het lijkt mij theoretisch onmogelijk.
Tenzij, een of andere lolbroek langs de kant heeft gestaan en een foute grap heeft uitgehaald.
'Je moet hier linksaf hoor en niet rechtsaf!'
En aangezien het wellicht een Belg is (er staat wel Fransman, maar het zou zomaar een grensgevalletje kunnen zijn) geloofde hij dat natuurlijk.
Hij raakte toch wel in paniek (vertelde hij) toen hij de weg kwijt was. Ja, een mobiel stop je niet zomaar weg in zo'n wielrennerspakje, alhoewel... ik weet wel een plek.
Hij heeft zelfs heel even gedacht om de snelweg te nemen, want daar stond een bord met Luik erop. Oh Lord, gelukkig deden zijn hersenen het toch nog een beetje, want anders zou hij dit niet naverteld hebben.
Misschien kan hij een prijs krijgen voor het maken van de langste rit. Want uiteindelijk heeft hij er 7 uur over gedaan. Stakker!
Ik sta best open om een leuke sportieve man te ontmoeten, maar ik denk dat ik deze maar skip...

20 april 2015. Als ik naar de Muppets kijk, herken ik in een van de poppen altijd wel iemand uit mijn nabije omgeving. Dat is wel apart toch. Eentje met een chagrijnig gezicht of eentje met een brede kaaklijn. Ik zie er een bekende in. Het zijn tenslotte maar poppen, maar op het moment dat ze in mijn fantasie gaan leven, bekijk ik ze toch heel anders.
Ik heb jarenlang naar Bert & Ernie gekeken alsof het echt een kind met een oudere vriend was. Op een gegeven moment zie je er geen pop meer in, maar een levend wezen. Nadat ik Toy Story heb gezien, ben ik ook begonnen om alle poppen die ik nog heb, met hun gezicht naar me toe te zetten, want anders zouden ze alleen maar tegen een muur aankijken. En daar worden poppen heel ongelukkig van. Ben je dan geschift of niet?
De enige poppen waar ik geen medelijden mee heb, zijn voodoopoppen. Maar ja, die zijn dan ook speciaal ontworpen om pijn te doen.
Ik ga toch geen speld prikken in een Miss Piggy!

13 april 2015. Eigenlijk is een prepaid telefoon een fantastisch cadeau om bijvoorbeeld op je verjaardag van iemand te krijgen. Als je dan een keertje thuis zit en je verveelt je, ga je mensen lastig vallen. Je zoekt gewoon in je eigen telefoon een nummer op van een man of vrouw die je eigenlijk helemaal niet zo aardig vindt en dan ga je die midden in de nacht of het weekend bellen of smsjes sturen. Met van die lekkere vulgaire teksten als: 'Oh schatje, wat was het toch heerlijk om je te voelen...'
Kun je mooi een huwelijk mee verzieken van iemand. En het mooiste is dat het nummer nergens bekend is, want je vrienden kennen het niet en het maakt ook niet uit of je die berichtjes of telefoontjes stuurt naar een man of een vrouw.
Dit is nog beter dan een goede film kijken of een avondje de stad in.
Oh, ik weet nu al wat ik dit jaar ga vragen voor mijn verjaardag. Echt het tofste cadeau ooit. En het verveelt nooit....

2 april 2015. Stel dat ik prive detective word speciaal voor vrouwen die het niet breed hebben....
Zij huren me in voor een zacht prijsje en ik schaduw dan hun man waarvan zij het vermoeden hebben dat hij vreemdgaat. En als ik hem dan betrapt heb, zeg ik tegen zijn vrouw dat ik niets heb kunnen ontdekken en dan ga ik hem chanteren tegen een flink bedrag per maand. Zij krijgt dan netjes haar geld terug en ze is ook niet ongelukkig, want wat niet weet....
Daardoor wordt ze weer lief, wil ze weer seks met hem en hij dumpt zijn minnares na enkele maanden.
Het is wel handel hoor. Dan kan ik wel stoppen bij de bank.
Soms heb ik zulke goede ideeën.
Behalve voor vriendinnen natuurlijk. Die vent lap ik er meteen bij. Laat dat duidelijk zijn.

27 maart 2015. Gisteren zat ik een beetje te googlen op Nu en op AD en uiteraard is niemand het nieuws ontgaan van het neergestorte Duitse vliegtuig. Verschrikkelijk gewoon. Als je dan per se dood wilt, spring dan zelf van die berg in plaats van 149 anderen met je mee de dood in te trekken.
Van die ellendige berichten word je natuurlijk niet vrolijk, dus ben ik geswitcht naar leukere sites. Zo kwam ik op de site van Passionata terecht. Prachtig ondergoed in hele mooie gezellige kleuren. Roze, oranje, rood, blauw. Daar word ik nou vrolijk van.
Een vrouw verdient mooi ondergoed.
En mocht ik dan ooit neerstorten, dan lig ik in ieder geval op de grond in mijn mooie gekleurde ondergoed. En ook in delen ben ik dan gemakkelijk terug te vinden. Je zoekt gewoon het setje bij elkaar.
Ik draag het dus altijd op de plek van bestemming. Waar dat ook moge zijn….

24 maart 2015. Een tijd geleden zag ik heel veel vrouwen rondlopen met Chihuahua's in hun tas. Maar tegenwoordig kom ik er nog amper eentje tegen. Is het uit? Is het niet meer hip om met een hond in je tas rond te lopen? En de grote vraag: waar zijn die honden dan gebleven?
Ik mag hopen dat ze gewoon thuis zitten i.p.v. in een asiel.
Nu kan het ook zijn dat ze met de nieuwe hype zijn begonnen: een kikker in je tas. Is ook veel praktischer, want een kikker weegt niets, glibbert zo je tas in en zolang je de tas goed dicht houdt, springt hij er ook niet uit. Ik vind kikkers namelijk een fantastisch mooi mode accessoire!
En stel nou dat je toch bang bent dat hij er uit gaat springen, dan doe je gewoon een touwtje om zijn… ahum…. ja waarom heen eigenlijk? Nou ja, een touwtje om zijn poot en die bevestig je dan weer aan het ringetje van je rits. Springt hij er dan uit, dan hangt hij er aan de buitenkant bij als een sleutelhanger.
En dan maar hopen dat er geen vlieg op je tafeltje zit als je net op een terras gezellig wat zit te drinken, want een rollende kikkertong is niet echt heel cool…

23 maart 2015. Het leven is duur en wordt ook steeds duurder, maar we doen er ook helemaal niets aan (we = de overheid) om moeilijke dingen simpel op te lossen. We hebben een begrafenispolis waar je je groen en geel aan betaald, maar je komt aan het eind altijd geld tekort.
Waarom voeren ze ons niet, als we dood zijn, aan de wilde dieren in de dierentuin? Of worden we vermalen tot katten-of hondenvoer? Daar hebben we met zijn allen wat aan en dan hoeven we ook niet zoveel andere dieren te slachten. Ik zie hier een win-win situatie.
Ga je met je kind gezellig naar de dierentuin op zondag terwijl de leeuwen worden gevoederd en denk je bij jezelf: 'Kijk, daar gaat opa of oma!'
Is toch een leuker uitje dan naar de begraafplaats? Ik ben er alleen nog niet uit hoe je dit goed kunt verpakken zodat ook je kinderen weten dat opa of oma tussen de poten van de leeuw liggen of in het bakje van de kat of hond. Maar ook daar komen we vast wel uit…

20 maart 2015. Mijn vader is een oude verzamelaar. Net als ik. Ik houd namelijk ook van spulletjes verzamelen. Zo verzamelde mijn vader vroeger postzegels en munten. Daarna waren de langspeelplaten aan de beurt.
Gisteren ging ik met mijn ouders naar de markt. Opeens stopt mijn vader omdat hij links van hem batterijen ziet liggen voor maar 1 euro. Hij pakt een briefje van 5 euro uit zijn zak maar de verkoper kon niet wisselen.
'Heeft u het niet kleiner?'
Nee, dat had hij niet. Dus die man heeft zeker 10 minuten staan zoeken naar wisselgeld.
Zegt mijn vader ineens: 'Heb jij anders 10 cent voor me, want dan red ik het wel.'
En terwijl ik die 10 cent in zijn hand duw, zie ik een stapel 2 euro munten liggen in zijn handpalm.
Ik kijk hem verbaasd aan, maar wacht tot we bij de kraam weg zijn.
'Pa,' zeg ik. 'Waarom geef je die kerel nou niet gewoon een muntje van 2 euro? Die heb je toch in je hand liggen?'
Mogen jullie raden wat mijn vader zijn nieuwe verzameling is geworden…..

19 maart 2015. Ik heb nu een land gevonden waar je als moeder gewoon in de kroeg kunt hangen en je kinderwagen buiten kunt laten staan. Dat is natuurlijk niet zo vreemd, maar wel als het kind er nog in ligt.
In Denemarken is het een dagelijks ritueel. Mamma's duiken massaal het café in en de baby's liggen buiten in de wagen onder een dekentje.
En als je dan aan een Deense vrouw vraagt of ze dat niet eng vindt, dan zegt ze: 'Nee hoor, er is in 1966 ooit een keer een baby gestolen, maar daarna eigenlijk nooit meer. En nu kunnen de baby's vast wennen aan de koude lucht buiten en hebben wij wat meer tijd voor onszelf.'
Want dat vinden zij belangrijk… tijd voor henzelf. Nou, fantastisch toch.
Reden te meer om er een kind bij te nemen. Want elke moeder denkt bij het peuteren: 'Zucht, wanneer heb ik weer eens tijd voor mezelf?'
Ik denk alleen niet dat het erg handig was om dit te laten zien aan de rest van de wereld, want wie een baby zoekt en er niet te veel geld voor uit wil geven, kan deze gratis ophalen in Denemarken.
Geen speciale procedures meer, alleen maar een ticket of een autoritje naar Scandinavië. Toch ook leuk als je er zelf eentje uit kunt kiezen die bij je past…

16 maart 2015. Vanmorgen zat ik in de tram naar mijn werk naar buiten te staren. Zie ik ineens in een etalage van een halal-slager staan: 'Geitvlees te koop".
Dat staat heel raar. Wij kennen het natuurlijk als geitenvlees. Maar in feite hebben ze daar wel een punt. Dat stuk vlees is van één geit. Dus niet van meerdere geiten tegelijk.
Ooit moest ik ook zo lachen om iemand die net in Nederland was aangekomen en bezig was met een inburgeringscursus. Die zei: "Op de boerderij loopt een vark."
Hij snapte er niets van. Want in zijn ogen was varken het meervoud van vark.
Eigenlijk klopt onze Nederlandse taal dus helemaal niet. Als ze ergens in het bos een "mensen-arm" hebben gevonden, dan is dat ook raar. Je hebt namelijk maar één arm, en die kan maar van één mens tegelijk zijn.
Als ik zo'n inburgeringscursus zou mogen doen, zou ik ze echt pakken op dat soort onderdelen. Eat your heart out.
Eens kijken wie er echt een cursus Nederlands nodig heeft….

13 maart 2015. Tegenwoordig ben ik zo bezig met series kijken dat ik fantasie en werkelijk een beetje door elkaar begin te halen. Zo was er vandeweek iets aan de hand op het werk. Mijn collega, die BHV doet met EHBO erbij, werd opgeroepen.
Een half uur later komt hij terug en vertelt dat de persoon in kwestie naar het ziekenhuis is afgevoerd, omdat zijn botten over elkaar heen waren gegaan. Dus ik zeg: 'Oh echt, een shapeshifter!'
Hij keek me wantrouwend aan.
'Een wat?'
'Een shapeshifter. Die ken je toch wel. Dat is iemand die zichzelf in elkaar kan vouwen.'
Had hij natuurlijlijk nooit van gehoord. Maar zo onrealistisch lijkt me dat niet. Een baby kan zijn fontenel toch ook in elkaar vouwen als het geboren wordt en wat dacht je van een slangenmens in het circus die haar tenen kan bekijken, maar dan met haar kont in haar nek!
Nee hoor, ik sta nergens meer verbaasd van.
In een van de laatste series die ik keek, zag ik namelijk grote doorzichtige zilvervisjes, die ongemerkt in je mond kruipen en daardoor heb je de hele dag dorst.
Nu weet ik eindelijk wat er met ons aan de hand is, vriendinnen. We hebben een zilvervisje ingeslikt!
En laat hem maar lekker zitten....

9 maart 2015. Laatst zei iemand tegen me dat ik in mijn verhalen op Facebook vaak negatief overkom. Ik ben heel negatief over ex-en, over mannen in het algemeen, over collega's en eigenlijk over alles wat men in het dagelijks leven mee kan maken.
Voor jullie beeldvorming: over leuke dingen schrijven lokt geen reacties uit. Als ik elke week schrijf dat ik zo lekker uit eten of naar de film ben geweest, dan boeit dat niemand. Als ik elke dag schrijf dat het mooi weer wordt, dan kotst men mij na een week uit.
Men verwacht van mij een verhaal waar je om kunt lachen en wat mensen prikkelt.
En toen bedacht ik. Ik kan best wel positieve dingen schrijven over mijn ex-en, mannen, collega's enzovoort. Let maar op!
Als ik er echt goed over nadenk, ken ik namelijk echt wel mannen die te vertrouwen zijn. Mijn vader!
En een scheiding is helemaal niet erg. Je krijg alimentatie waar je mooie schoentjes van kunt kopen en elk jaar mag je de kinderalimentatie laten indexeren.
En wat dacht je van mijn voodoopoppetjes? Die zijn niet alleen leuk om te maken en te gebruiken, ze staan namelijk ook heel leuk en kleurrijk in de venterbank. Een hekel aan schoonmoeders? Ik? Welnee, mijn schoonouders konden niet eens kinderen krijgen.
Aparte collega's? Twee keer in de week ga ik naar Amsterdam en zie ik hele bijzondere creaturen. Normaal gesproken moet je entreegeld betalen bij de kassa van de kermis om dit soort types van dichtbij te kunnen bekijken. Dat positief zijn bevalt me wel. Misschien moet ik het eens over een andere boeg gaan gooien!

05 maart 2015. Op Aarde is best veel ellende. Er zijn oorlogen, mensen slachten elkaar of hun gezin af, we maken ruzie met elkaar, we verliezen dierbaren.
Kortom: we worden hier best wel op de proef gesteld. Mijn vriendinnen en ik roepen nog weleens: "Ik wil later niet naar de hemel, want daar is geen wijn of bier!"
Nu zag ik laatst een film waarin iemand bij een demon de lift in stapte en vroeg of hij hem de hel wilde laten zien. De lift vertrok en een minuut later gingen de deuren open: "We zijn er. Dit is de hel!"
"Maar dat kan niet," antwoordde de man. "Hier ben ik ingestapt..."
Geeft je toch stof tot nadenken.
Misschien is het wel waar, tenslotte hebben we hier wel wijn en bier...

27 februari 2015. Er is een knop op Facebook verschenen: een zelfmoordknop. Als Facebook dan "verneemt" dat jij wellicht in aanmerking komt voor eventuele zelfmoordplannen, dan nemen ze contact met jou of je werkgever op. Best nobel en in bepaalde gevallen effectief, maar wees nou eerlijk: Mensen die het echt willen doen, melden dat niet op Facebook of bij hun vrienden. Die doen het gewoon… zonder overleg. Welke mail zou ik dan in hemelsnaam van ze moeten krijgen? Zeker na mijn verhalen over: ex-en uit de weg ruimen, voodoo-poppetjes maken, collega's waarvan ik DNA wil stelen en op een plaats delict wil neerleggen, enzovoort. Voor mij komt er wellicht een knop, waar ik op kan klikken, voordát ik een moord bega of begin met dubbele muurtjes bouwen!!! En dan lees ik ook nog dat je over 2 jaar een nieuw hoofd kunt krijgen. Het enige voordeel ervan is dat wij vrouwen dan eindelijk de perfecte man kunnen (laten) maken. Ze hebben het experiment ergens in 1970 al een keer gedaan met een aap. Dat beestje heeft een week geleefd voordat zijn kop werd afgestoten. Schrik je je toch ook kapot. Als de man van je dromen lekker 's avonds naast je in bed stapt en dat je de volgende dag (bij het ontwaken) naar het toilet loopt en struikelt over zijn kop, die op de grond ligt. Brrrr…..

23 februari 2015. Gisteren heb ik me, samen met mijn sportmaatje Mina, op de sportschool echt verbaasd over de naïviteit van mensen.
Er werd gebeld door een vrouw met de vraag of haar man misschien nog op de sportschool was. Want manlief was samen met een "vriendin" naar yoga geweest en ze hadden allang thuis moeten zijn. Ze belde om 13.00 uur en yoga duurde tot 11.00 uur. Het vrouwtje maakte zich ernstige zorgen of er misschien iets gebeurd zou zijn, want ze namen ook allebei hun mobiel niet op.
Dit stinkt toch naar de misdaad? Of ben ik nou gek?
Het meisje van de sportschool zei, toen ze de telefoon had neergelegd: 'Misschien hebben ze wel autopech!'
Hahaha…..nou, je kon ons opvegen. Autopech? Ja ja. Ik denk dat ze samen op de achterbank zijn auto aan het "repareren" waren. Of nog even verder zijn gaan yoga'en in het dichtstbijzijnde hotel.
En dan denk ik: Zijn de mensen tegenwoordig nou zo naïef of ben ik gewoon te kwaaddenkend.
Nee, ik weet het al: ik ben op mijn hoede.
Ik spreek namelijk uit ervaring, want mijn ex reed ook rond in zijn cabrio met zijn "nichtje".
En dan te bedenken dat hij niet eens een nichtje had, maar alleen maar neven. Als je dan een smoes verzin, verzin dan wel een goede. Met de woorden "we stonden in de file" komt deze meneer in elk geval niet weg...

19 februari 2015. Sinds enige tijd kan ik zien wat mijn overburen 's avonds op hun bord hebben liggen. Wat voor vlees ze eten, welke pyjama ze dragen en wanneer de oude buurman de oude buurvrouw een kusje geeft. Daarom ben ik begonnen met mijn nieuwe project: 30 tinten groen.
Even voor degenen die het hebben gemist: Ik ben dus niet begonnen met het schrijven van een boek over bejaardenseks of het aantrekken van jonge jongens, die net buiten de kauwgomballenwet vallen, want het is iets totaal anders.
Onlangs hebben ze bij ons aan de slootkant alle bomen weggehaald. Dat wisten wij, maar wij wisten niet dat ze ook alle struiken weg zouden halen. Je begrijpt het al. We zitten vanaf nu in de kijker.
Dat is erg handig, want mijn energierekening zal een stuk dalen, omdat ik continu de voorlampen van de parkerende auto's in mijn woonkamer heb schijnen en als ik een rood licht neerzet, zou ik nog wat kunnen bijverdienen.
Maar dat is uiteraard niet mijn doel. Mijn doel van 30 tinten groen is om de wethouder over te halen toch wat struiken neer te zetten (een stuk of 30) voor mij en de andere bewoners. Want weet je, ik vind het niet erg om inkijk te hebben, maar het is momenteel zo druk bij mij aan de deur sinds ik een nieuwe Philips LivingColors lamp heb aangeschaft!

15 februari 2015. Onlangs had ik een gevalletje waterschade met mijn wasmachine. Het is gemaakt, maar sindsdien draai ik de waterkraan na elke wasbeurt gewoon netjes dicht.
Mijn zoon heeft een tijd geleden spierwitte gympen gekocht van stof. Nou, je raadt het al… binnen een dag waren ze niet wit meer. Hij baalt daar vreselijk van, dus de eerste keer heb ik ze staan schoonschrobben in de wasbak. Dat wit-zijn duurde 1 dag…
Eergisteren zegt mijn zoon: 'Mam, ik heb ze in de wasmachine gedaan, maar ze zijn nog steeds niet schoon'… en hier te kort en daar te lang.
Dus ik dacht gisteren: Laat ik het nog eens opnieuw doen met heel veel zeepsop.
Dus ik stop ze in de machine, draai de kraan open en bedenk me ineens: Hoe heeft hij kunnen wassen zonder water?
Heeft die suffie zijn schoenen in de machine gedaan, zeepsop erbij gegooid en ze er droog en vuil weer uitgehaald!!!! Iedereen ziet toch dat ze niet gewassen zijn?
Oh oh….soms staan kinderen echt niet aan hè!

13 februari 2015. Gisteren zat ik V te kijken. Ik weet het, V is een hele ouderwetse Science Fiction serie, waarin je heel veel regisseur-foutjes kunt vinden, maar ik hou nu eenmaal van oude zooi.
In die serie wordt een jong meisje verliefd op een buitenaards wezen, dat eruit ziet als een gewone jongen, maar eigenlijk een reptiel is. Het enige verschil is dat hij levende muizen en cavia's eet in plaats van gekookt of gebakken voedsel.
En dan vraag ik me af: stel dat ik heel erg verliefd op iemand zou worden, maar ik zou erachter komen dat hij levende muizen eet! Zou ik hem dan nog steeds zo leuk vinden?
Ik denk het wel. Want het maakt mij eigenlijk helemaal niet uit wat iemand eet, zolang het geen onaangename dingen zijn. En verliefd is bij mij verliefd. Sterker nog, het heeft wel iets als iemand anders is dan de standaard mens.
De een eet gebakken vlees, de ander rauw vlees. Vis eten we toch ook rauw? Nou, ik ben benieuwd of er morgen een kaartje op de mat ligt om gezellig samen, op Valentijnsdag, levende muizen te gaan eten uit de vuilcontainers bij een Italiaans restaurant onder een mooie roze verlichte lantaarnpaal. Heb er nu al zin in. Hè, gezellig!

10 februari 2015. Elke keer als ik op de zaak kom en wil gaan starten met werken, is er iemand die mijn aandacht vraagt. Echt mijn aandacht. Met haar snerpstem kletst ze me de oren van mijn kop over haar vader, haar zus, haar boerenfamilie, het dorp waar ze woont, de hobby's die ze heeft en nog heel veel meer.
En elke keer probeer ik haar zo netjes mogelijk af te schepen, omdat ik een half uur luisteren naar haar gezeik of de dingen die ze me vertelt, totaal niet boeiend vind.
Wellicht ben ik de enige die haar nog normaal te woord staat…. Nou ja, te woord staan, ik kom er amper tussen.
En wat denk je? Ben ik vanmorgen te blij op mijn werk en ik merk meteen die enorme grafstemming. En wat denk je dat zij, ja uitgerekend zij, tegen mij zegt? Dat ik een stuiterbal ben, dat ik te druk ben en dat ik aandacht wil hebben. En dat ik wil dat iedereen daar in meegaat. Dus ik zeg: 'Jij dan af en toe met je drukke gepraat in de ochtend.' Zegt ze heel triomfantelijk: 'Ja, af en toe inderdaad. Maar bij jou constant.'
Hahaha.... wat een domme trut zeg. De enige praatvriend die ze nog had, is ze kwijt. Dus wat heb ik vandaag geleerd? Geef nooit aandacht aan vrouwen die om de een of andere reden alleen zijn. Ze zijn dat absoluut niet zonder reden. Dat zijn namelijk gewoon kutwijven…

6 februari 2015. Ik heb hele leuke vriendinnen. Ik kan wijn met ze drinken, naar de film met ze gaan, met ze dansen, de sauna in stappen, uit eten, en nog zoveel meer. Maar het mooiste aan mijn vriendinnen vind ik de woorden die ze gebruiken.
Ik heb best wel een vocabulaire tot mijn beschikking, maar de woorden waar zij mee komen…. Zo had eentje het laatst over haar "Fiezeledokus" en de ander over haar "Koekelaki". Nou, ik had er nog nooit van gehoord. Ik ga ook niet uitleggen wat het betekent. Maar ik geef 1 hint: het rijmt op pagina!
En kennen jullie het woord "Toges"? Dat is een dikke reet.
Een van mijn vriendinnen gebruikt voor alles het woord "Unit". Dus zie je een lekker stuk worst liggen, dan zegt zij: "Ik neem ook zo'n unit!"
Gisteren ging ik even koffie drinken bij een van mijn vriendinnen en die vertelde een prachtig verhaal dat eindigde met: "Ja, het zal wat zijn. Als die gasten even een paar uurtjes langs komen om hun pijp te legen! Nee, zo'n kerel hoef ik niet!"
Nog even en dan kan dit nette schrijfstertje pornoboeken gaan schrijven. Mijn vriendinnen zorgen wel voor de vulling...
Ik ruik hier een bestseller!

3 februari 2015. Ik houd van geschiedenis. Ik houd van de verhalen die mijn oud-leraar, meneer Sörensen, vroeger aan ons vertelde tijdens de geschiedenislessen
Ik hing aan zijn lippen. Werkelijk waar.
Misschien ben ik daarom zelf ook veel bezig met informatie verzamelen en vastleggen. Zo kwam ik er laatst achter dat men een icoon ziet als een raam naar het rijk Gods. Terwijl ik dacht dat het gewoon een mooi stukje Maria aan de muur was om naar te kijken… Maar ja, dan hadden ze het inderdaad niet van glas gemaakt.
En ik ontdekte laatst dat de SS (de nazi's) deze letters heeft gekozen omdat dit de 2 bliksemschichten van Thor waren, de God van de donder. Betere letters hadden ze niet kunnen kiezen inderdaad. Dit zijn toch interessante wetenswaardigheden?
In deze tijden van afslachtingen, manipulatie, oorlogen, roofmoorden en allerlei andere ellende hoeft men mij niet te vertellen dat de mens het wreedste dier op aarde is. Daar zijn we inmiddels allemaal wel achter. Ik heb nog nooit een hond of een konijn iemand zien neersteken.
Maar wij kunnen de wereld wel veranderen. Wij samen, het begin is er. En net als bij iedere andere sekte zullen mensen volgen als er eentje mee begint. En nu dacht ik. Laat ik ermee beginnen. Doen we net alsof we weer leven in de jaren 60/70. Huren we een heel groot terrein, bouwen huisjes, leven in een commune waarin we zelfvoorzienend zijn, seksuele vrijheid hebben, zingen mee met liedjes van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, en gebruiken geestverruimende middelen en we drinken tot we erbij neervallen. Een samenleving waarin ik de sekteleidster ben, dat zou pas echt een paradijs zijn…
Heuh? Zo is mijn leven nu al!!!!

2 februari 2015. Ik heb weer een prachtig onderwerp gevonden om op jullie te projecteren: Selfosophy. En nu denkt iedereen dat dat iemand is die enorm veel selfies maakt. Nee joh, tuurlijk niet. Het is iets totaal anders.
Selfosophy is een religie, verzonnen in 1980 door een pulp schrijver (Onan Goopta), die je leert hoe je gelukkig wordt, ook al ben je het niet! De slogan is: "Don't be dark".
En dat is ook zo. Als je negatief bent, ga je jezelf ook steeds negatiever voelen en gedragen. Vind je alles positief, dan zul je ook alles positief beleven. Met Selfosophy kun je mensen manipuleren door vriendelijk gedrag. Of je komt over je eigen angsten heen door anderen bang voor jou te maken. Het klinkt geloofwaardig.
Ze gebruikten ook een fantastisch apparaat. De Onan-O-Graph. Dat is een soort virtuele headset met functies zoals een mood-sensor en een leugendetector. Er worden op een cassettebandje serieuze vragen gesteld en als je die niet eerlijk beantwoordt, dan spoelt de cassette terug en herhaalt de vraag net zo lang tot je die eerlijk hebt beantwoord.
Ik zie hier mogelijkheden!!! Vrouwen van Nederland. Zie je het al voor je. Je man/vriend komt thuis van een avondje stappen. Je ziet aan zijn muil dat hij iets heeft geflikt wat niet in de haak is. Dus je pakt je Onan-O-Graph, zet die op zijn kop en gaat aan de andere kant van de tafel zitten met je cassetterecorder en een grijns van oor tot oor. En laat hem dan maar eens proberen zijn duistere kant te verbergen. "Don't be dark, schatje!" Oh, wat houd ik van Onan Goopta!

29 januari 2015. Na een huwelijk of relatie van jaren zien mensen elkaar heel anders. Ze zien niet meer het bijzondere wat ze zagen toen ze elkaar net leerden kennen. Het doet ze niet meer zoveel. Hij of zij had ook een stoel kunnen zijn in huis of een ladekast. Een tafeltje waar je achteloos je sleutels op gooit als je binnen stapt. Langzaam verander je van een mens in een meubelstuk dat je elke dag ziet. Dat je uiteindelijk niet meer ziet….
Kijk vandaag nog een keer naar je vriend/vriendin/man of vrouw en denk terug aan toen. De dag dat je elkaar voor het eerst in de ogen keek en dacht: "Ja, dit is mijn grote liefde!" En houdt dat moment vast. Want niemand wil toch een meubelstuk worden?

23 januari 2015. Kennen jullie Amber Rose? Een stripper uit Amerika? Ze kan ook nog rappen, acteren en ontwerpen, maar waar ze vooral goed in is, is rappers versieren. De ene na de andere rapper slaat ze aan de haak, zoals Kanye West en daarna Wiz Khalifa. Van de laatste heeft ze ook een kind. Dat is echt cool. Denk eens aan de alimentatie. Over wat voor bedragen hebben we het eigenlijk? Het zal meer zijn dan ik per maand krijg onder lichte dwang. Maar goed nieuws. Ze is nu overgestapt naar een andere kerel met geld en een goede reputatie. Het is Badr Hari. Ik moet zeggen: hij is lekker, maar bij een ruzie zou ik toch echt onder de tafel gaan liggen. Ze houdt van risico's, onze Amber. Van een rapper naar een mepper. De volgende Amber Alert is vast voor haar!!!!

21 januari 2015. Een tijd geleden las ik een artikel in de krant en de kop luidde: ' Tien smoezen om geen seks met je partner te hebben.' Het ging dus over vrouwen die geen zin meer hebben in seks met hun man. Nou, echt verbazingwekkend wat vrouwen zeggen om onder hun "verplichtingen" uit te komen. Want als ik het zo las, is seks in het huwelijk een verplichting geworden. Sorry, maar zo wil ik mijn bruidsdagen niet doorbrengen, al ben je 20 jaar samen. Je moet toch naar je partner kunnen kijken en denken (elke keer als je hem ziet): 'Mmhhhh, wat een leuke vent. Ik heb echt zin in seks!' Maar het kan natuurlijk ook aan de man zelf liggen. Misschien is hij wel egoïstisch en slecht in bed. Of zit zijn haar stom of krijgt hij een dikke pens. Als vrouw voel je je dan minder tot hem aangetrokken. Kan ik me ook voorstellen. Maar ik denk dat alles uiteindelijk draait om "the looks". Hij moet een bepaalde blik in zijn ogen hebben, waardoor je al die negatieve dingen van hem vergeet en hem op wilt vreten. Met huid en haar. Maar het feit is ook dat mannen onderling flink kunnen zeuren over hun vrouw. Dat ze te weinig seks hebben. Totdat ik een reactie las in datzelfde artikel en ik vond hem briljant. Een scherpe vrouw had geschreven: 'Je kunt wel zeuren over je vrouw, maar een goede minnaar krijgt zelfs zijn eigen vrouw in bed!' En zo is het maar net, heren!!!!

20 januari 2015. Herkennen jullie deze eigenschap? Je hebt iets waanzinnig leuks gezien en dat wil je per se hebben. Koste wat kost. Bijvoorbeeld een geweldige bank. Zo'n bank heb je nog nooit gezien. Je hebt je oog laten vallen op die ene unieke blauwe bank en ondertussen zie je overal leuke banken staan, maar ze zijn net niet mooi of blauw genoeg als die ene bank. En juist die ene bank is zo moeilijk te krijgen, want hij is te duur. Het is dus een enorme uitdaging om dat voor elkaar te krijgen. En zodra iets een uitdaging is, is het interessant…. Je weet al waar ik naar toe wil met mijn verhaal he? Want ik heb helemaal geen leuke blauwe bank gezien.

19 januari 2015. Ik heb van de week iemand ontmoet met een echt pokerface. Het is een heel klein vrouwtje van 1.40 m hoog, dat bij ons regelmatig een fruitmand komt afleveren. Deze keer kwam ze echter voor iets anders. Ze was op zoek naar een mevrouw in een blauwe jurk en zwart haar die hier een dag eerder zat. Dus mijn collega antwoordt: "Bedoel je Jomanda?" Wij lachen natuurlijk, maar zij niet. Ze bleef ons aankijken met een stalen gezicht. En niet eens bewust vermoed ik. Dus om er een schepje bovenop te gooien (wellicht dat ze dan wel zou reageren) zei ik: "Als je een halte verder gaat, naar Schiphol, vind je haar misschien. Daar dragen ze allemaal blauwe jurken." Maar ook dat vond ze niet grappig. Mijn mannelijke collega riep nog: "Als je haar vindt, wil ik haar ook graag zien! Want ze klinkt leuk." Al met al kregen we, toen ze weg was, een standje van onze leidinggevende. Het was namelijk niet netjes om grapjes met die mevrouw te maken. Dus ik gaf aan dat inderdaad niet netjes was, maar dat het zo grappig was, omdat ze een echt pokerface had. "Ik denk alleen dat ze haar kaarten ondersteboven houdt tijdens het pokeren!" riep mijn leidinggevende. Dus wij lachen….. Allemaal….. Tot ik eergisteren midden in de nacht wakker werd om erachter te komen dat het helemaal niet uitmaakt hoe je je kaarten houdt (ondersteboven of niet), want dat maakt met speelkaarten niet uit. Het is al raar dat ik er 's nachts van wakker word, maar nog erger is dat ik er 2 dagen over heb gedaan om daar achter te komen. Waar hou ik me in godsnaam 's nachts mee bezig? Er zijn toch wel betere issues om over na te denken?

13 januari 2015. Als ik het over had mogen doen, was ik nooit bij een bank gaan werken, maar was ik sluipschutter geworden. Dat lijkt me een fantastisch beroep. Beetje languit liggen, beetje richten en door de lens staren en dan op een bepaald moment: Pang! Altijd raak. Dan is het werken bij een bank eigenlijk maar saai. Elke dag is hetzelfde. Je ziet dezelfde mensen dag in dag uit. Als sluipschutter heb je dat niet. De mensen die je vandaag zag, zie je (als je je werk goed gedaan hebt) morgen niet meer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik alleen maar wil schieten op slechte mensen. Mensen die een ander leven genomen hebben of mensen die angst zaaien. Ik schiet natuurlijk niet op leuke en goede mensen. Het nadeel van dat geconcentreerd stilliggen is dat je niet kunt niezen als je echt moet niezen, geen koffie kunt gaan halen als je daar trek in hebt, niet achter je oor krabben als je jeuk hebt, want je hebt maar één kans. Meer niet. Niet dat je bij de bank meerdere kansen krijgt hoor. Oh nee, maar koffie drinken kun je de hele dag door. En stilzitten ook! Hé, nou, zie ik toch ineens de voordelen. Word ik toch maar geen sluipschutter….

12 januari 2015. Het valt mij de laatste jaren op dat er steeds meer Russinnen ons land binnen komen en zich hier aan een man binden. Nu is het zo dat de mannen in Rusland enorme etters schijnen te zijn, die teveel drinken en losse handjes hebben. Die vrouwen zijn dus op zoek naar een mooie toekomst in Nederland (of in Europa) met een lieve man die ze op handen draagt en ze behandelt als zijn prinses. Je kunt er zo eentje uit een mooi fotoboek kiezen. En het toeval wil dat het hen ook niet uitmaakt hoe deze man eruit ziet. Als hij maar lief is en voor haar zorgt. Zodat ze lekker kunnen uitslapen, winkelen, mooi zitten zijn en nageltjes kunnen lakken. Terwijl de Hollandse man voorheen graag wilde (bijna dwingend) dat zijn Hollandse vrouw ook maar aan de bak moest om een extraatje te verdienen. Zo heerlijk consequent zijn mannen toch. Maar zou het allemaal echt zijn? Ik vrees namelijk dat het Russische spionnen zijn in dienst van de KGB. Ze spioneren binnen Europa om te zien hoe wij acteren in bepaalde situaties. Of we echt zo soft en tolerant zijn als iedereen zegt. En dan ineens…. Slaan ze hun slag. Stormen ze in hun bontjassen en bontmutsen gewapend met bijlen en een fles Wodka in de hand Nederland binnen en nemen ze alles over. Dan kopen ze de pier bij Scheveningen op om er een grote gokhal van te maken. En hebben wij thuis dadelijk allemaal een babouska op de kast staan. Oké oké, ik kijk teveel James Bond films, maar het zou toch kunnen?

9 januari 2014. Kennen jullie Millie Vanilli nog? Die twee knappe jonge binken die al zingend op het podium rondsprongen, maar eigenlijk aan het playbacken waren? Ik zag gisteren een videoclip van ze van jaren terug, gekleed in een kort jasje en een strakke maillot die niets tot de verbeelding over laat. Ken je het liedje nog: Girl you know it's true? Yeah right. Hoe konden we nu missen dat een vent in zo'n strakke driekwart legging geen echte vent is en waarschijnlijk ook helemaal niet op vrouwen valt. Dat hij vast op jongens valt en helemaal niet op ons, de meisjes die hunkerend stonden te glimlachen naar hen in het publiek. Waren wij blind of zo? Als jong meisje zie je dat soort dingen niet. Daar heb je die jarenlange ervaring voor nodig. Want ik zal je eerlijk zeggen: Al staat de knapste vent van de hele wereld nu voor mijn neus. Met een strakke driekwart legging paas ik hem toch echt door aan mijn buurvrouw. Voor de liefhebbers nog even het filmpje…. https://www.youtube.com/watch?v=JhyzGDPwmYU

6 januari 2015. Ik ben iets heel essentieels vergeten te vertellen wat toch echt wel het vermelden waard was. Ik heb namelijk niet verteld dat ik de nacht van Oud en Nieuw (samen met mijn vriendin Nita) heb doorgebracht met een stuk of 8 jongens van een jaar of 20. Goed gekleed, dure schoenen, mooie praatjes. Ze deelden hun flügels met ons. Kortom. We hadden het slechter kunnen treffen. We hadden daar ook kunnen hangen met een paar oude kerels in een corduroy broek en een regenjas. Toch? En wat denk je? Dan heb je dus zo'n prachtig moment dat je vast had moeten leggen en dan heb je juist dat niet gedaan. We hebben geen selfie gemaakt. Er is geen bewijs, geen herinnering in de vorm van een foto en ook geen (jaloerse) getuigen die ons flügels hebben zien drinken met onze jongens. Hoe dom kun je zijn? Komt toch weer dat blonde naar boven hè….

5 januari 2015. Ik leg connecties in mijn hoofd. Hele vreemde connecties, dat geef ik toe. Maar meestal zit er wel een kern van waarheid in. Nu heb ik weer iets ontdekt. Nou ja, ontdekt, ik heb een bepaalde gedachte over mensen. Of het moet toeval zijn, dat kan natuurlijk ook. Ik denk namelijk dat espressodrinkers vaak ook houden van kleine glaasjes drank, shotjes om precies te zijn. Omdat ze nu eenmaal houden van klein en sterk. En ik denk dat mensen die thee drinken, niet houden van sterke drank of helemaal niet houden van drank. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen, maar het gros klopt. Dit geldt overigens vooral voor vrouwen. Ik zie ze zo voor me, met hun beide handjes gevouwen om het theeglas. Dus zoek je een betrouwbare man? Neem dan een theedrinker of iemand die niet drinkt. Want de tweede vergelijking die ik heb gevonden is de volgende: espressodrinkers en shotjesdrinkers gaan meestal vreemd. Mocht het niet zo zijn, meldt het dan even. Dan kan ik mijn verwachtingspatroon van mannen bijstellen.

2 januari 2015. Het is een gloednieuw jaar en iedereen neemt zich weer voor om zijn leven te beteren of juist niet. Stoppen met roken, minderen met drinken, aardiger zijn voor je man/vrouw, meer geduld hebben met je kinderen, vriendelijker zijn voor je collega's. Noem ze maar op. Ik heb besloten wat lelijker te doen tegen sommige mensen, simpelweg omdat ze dat verdienen. Maar diëten staat toch wel bij een hoop Nederlanders op nummer 1. Na Sinterklaas en de Kerst zijn de nodige pondjes aan ons lichaam blijven kleven en daar willen we vanaf. Ik vind dat zo mooi om te lezen. Van die prachtige reclames: "Het gebeurde mij: 30 kilo kwijt in 5 weken! Dat kunt u ook".
Ik zal je vertellen dat ik ooit 80 kilo ben kwijtgeraakt in 1 dag! Knap hè? Van de een op de andere dag, 80 kilo vlees weg. En ik ben er nog steeds zielsgelukkig om….

31 december 2014. Ik kan het jaar afsluiten met de volgende zin: 'Goodbye 2014 and hello 2015', maar zo'n kort bericht verwachten jullie niet. Zeker niet van mij. Ik ben iemand die nogal lang van stof is. Eigenlijk zou ik jullie een kijkje willen laten nemen in dit hoofd, dit warrige gekke hoofd, waar zoveel in om gaat, als cadeautje voor alle responses en likes die ik van jullie dit jaar heb mogen ontvangen. Je wilt niet weten hoe onrustig het bij van Bezouwen onder de hersenpan is… De verhalen rollen dagelijks uit mijn vingers. Ik wil jullie entertainen, de mensen die in de trein naar huis gaan vermaken met mijn hersenspinsels en de clown uithangen. Mijn ideeën en fantasien zijn grenzeloos. Ik vind het heerlijk om mensen te prikkelen en ze scherp te houden. En dat zal ik ook doen in het nieuwe jaar. Gelukkig weet ik dat jullie van mijn verhalen houden. Je houdt van ze of je haat ze… Ik heb een trouw publiek en ik wil dan ook met jullie proosten op het jaar 2015. We gaan het weer doen. We gaan dit jaar vreselijk lachen met elkaar, waka waka lampjes uitdelen, mannen (en vooral exen) bespotten, schoonmoeders te kakken zetten, voodoo-poppetjes maken, mensen met grote onderbroeken uitgebreid bespreken, mijn jongemannen syndroom bestrijden en nog veel meer. We gaan het doen… Samen! Want verhalen schrijven is vreselijk leuk, maar als ik er geen reacties op krijg, is er geen reet aan. Zonder jullie commentaar ben ik dus uiteindelijk helemaal niets…. Een mooi en gezond 2015 voor jullie allemaal! En voor degenen die in 2014 een dierbare verloren hebben… Heel veel sterkte. Ik denk aan jullie. X

30 december 2014. Ik weet niet wie er van jullie nog plannen heeft om richting Azië te vliegen volgend jaar of de jaren die nog komen gaan? Ik sowieso niet. Gelukkig ben ik er al geweest, maar stel je voor zeg. Ik zie alleen maar vliegtuigen van de radar verdwijnen in die contreien. En dan zegt iedereen tegen mij: 'Ga je naar Afrika? Ben je gek? Dadelijk krijg je ebola en ga je dood.' Nou, ik denk dat de kans op ebola stukken kleiner is dan dat je uit de lucht wordt geschoten door een Rus of ergens neerstort in zee met je vliegtuig(tenzij mijn andere theorie over de Nieuwe Wereld waar is en je dus niet verzopen bent, maar gewoon in een lendelapje door de jungle wandelt met een mandje vol papaja's en bloemetjes). Dus mocht je in de gelukkige positie zijn om een ticket te winnen naar Azië: Geef het weg! Geef het weg aan iemand waar je een gruwelijke hekel aan hebt of verkoop het aan een pedofiel of aanrander. Of aan je schoonloeder. Grote kans dat je er nooit meer last van zult hebben. Maar ga zelf niet. I repeat: Give it away! Roger that!

29 december 2014. Af en toe voel ik me net een Gooische vrouw. Ik heb ook vriendinnen die kenmerken hebben van Anouk, Claire, Sheryl en Roelien. We houden allemaal van een borrel en van hangen op een terras of aan de houten keukentafel. En we zijn allemaal anders, maar passen heel goed bij elkaar. Daar komt bij dat de meesten van ons ook hun vent de deur uit hebben gewerkt of zelf de deur gewezen zijn. Maar dat geeft niet, want we hebben elkaar. We zijn nooit eenzaam of alleen. En mocht het toch gebeuren, dan kopen we met zijn allen een groot huis of een flatgebouw met een binnenplaats. Want al mijn vriendinnen hebben tegen die tijd geld. Hun huis is dan betaald. Ja, ik heb hele slimme vriendinnen. Vergis je niet. Dan kunnen we elke dag op de binnenplaats zonnen, eten, hangen en borrelen. En als we dan zin hebben in een vent, dan huren we er gewoon een paar. Van een jaar of 30. En hele mooie, want als je geld hebt, kun je alles huren wat je wilt. Zucht…. Het leven is nu al goed, maar het wordt alleen maar mooier….

23 december 2014. Mijn collega gaat naar Nicaragua om waka waka kaarsjes te brengen bij kindertjes. Nobel vind ik dat. Ik dacht eigenlijk meteen aan poly-amoureuze negers. Van die mannen die van heel veel vrouwen houden... Dat heb ik vaak bij landen eindigend op de letter A. Maar het blijken Indianen te zijn. Die kindertjes daar kunnen vaak niet lezen omdat het vroeg donker wordt en er geen licht is. Zo'n waka waka lampje laad je op en die gaat zo'n 60 uur mee. Ik wil er zelf ook eentje. Dan koop ik een wigwam, huur ik een Nicaraguaan en bij het heldere licht van mijn waka waka lampje lees ik hem voor uit eigen werk tot we samen in slaap vallen...

22 december 2014. Ik was vroeger erg creatief. Nu kopen ouders alles voor hun kinderen, maar in mijn jeugd moest ik mezelf zien te redden. Wij werden blij van een plastic zakje met sop erin, want daar kon je zo lekker in knijpen. Ik maakte ook mijn eigen handpop om mee te kunnen praten. En ik denk velen met mij. Dan knipte ik een oude sok open en naaide er een stuk stof tussen (het liefst rood zoals een echt keelgat) en dan kon je zijn bek bewegen. Een paar ogen erop en voilà, de pop was klaar. Ik ging uiteraard een stapje verder. Ik wilde pratende pantoffels en knipte de voorkant van mijn pantoffels open en naaide daar een lap stof tussen, touwtje erdoor (om aan te trekken) en dan kon ik praten met mijn voeten. Die kinderfantasie was prachtig. Nu gooit mijn zoon zijn sokken meteen weg als er maar een minuscuul gaatje in zit en pantoffels… Die heeft hij nog nooit gedragen. En die handpoppen, ach daar zorgt de AH wel voor. Elke ouder spaart als een idioot en maar kopen om punten te verzamelen. Die poppen hadden we al 3x kunnen kopen in de speelgoedwinkel. Maar ja, dat doe je… voor je kind. En uiteindelijk eindigen ze in de vuilnisbak tussen het huisafval. Terwijl ik mijn zelfgemaakte pantoffelpop nog steeds heb. Heel diep verstopt in een doos achterin de kast. Om af en toe nog even een momentje met mijn voeten te kunnen praten…

18 december 2014. Hebben jullie de serie OZ weleens gezien? Het gaat over de Oswald gevangenis en de verschillende groepen die er ontstaan. Latino's bij de Latino's, Gangsters bij de Gangsters, Nazi's bij de Nazi's ,enzovoort. Het is wel een beetje jammer als je er nieuw binnenkomt, want je wordt direct aan een van de groepen toegewezen en euh….ingewerkt zeg maar. Nou, dames, een pornofilm huren hoeft vanaf nu niet meer, want ik heb nog nooit zoveel piemels bij elkaar gezien. Grote, kleine, dikke, dunne, lichte, donkere…. Iedereen doet het met iedereen. Een soort grote gangbang. Was je nog niet ontmaagd in je achterste, dan word je dat wel in OZ. En het mooiste is: dit is een pornofilm met inhoud. Nou, dat heb je zeker nog nooit meegemaakt. Want die kostschoolmeisjes die zo naïef zijn dat je je afvraagt of ze wel helemaal 100% zijn en die monteurs die door de bewoonsters verwend worden… yeah right. Bij mij komt nooit zo'n monteur langs. Ik krijg de rejects uit de samenleving vrees ik. En dan de gymleraar die zegt dat je je even om moet kleden waar hij bij staat… Ik had altijd zo'n draak van een gym juf. Brrr....zo'n kenau. Nee, dit is pas reality-tv. Dit is hard, gemeen, en heerlijk om naar te kijken. Oeps, ik begin nu alweer te kwijlen.

17 december 2014. Ik heb een zeehondje vastgehouden! Hij spoelde zo aan. Een kleintje, beetje grijs nog met van die grote zwarte ogen. En ik nam hem in mijn armen en ik zei tegen mijn vader: 'Pak mijn telefoon uit mijn zak en maak een foto. Dit maak ik nooit meer mee.' En mijn vader pakte mijn telefoon, maar weet niet hoe een Iphone werkt, dus drukte op allerlei toetsen, behalve op de goede. En ik riep een voorbijganger: 'Meneer meneer, kunt u een foto maken?' En net op het moment dat hij dat wilde doen, floepte de zeehond uit mijn armen. Weer niet gelukt. Ik heb geen foto van mij met mijn zeehond. Maar ik heb hem wel vast mogen houden. Al was het maar een droom...

16 december 2014. Laatst vertelde ik jullie over ons grote Bergschenhoek avontuur met de politiehelikopter! Spannend hoor allemaal. Ik zat op het puntje van mijn stoel. En mijn zoon was net de deur uit, dus die kon ik dit keer nergens van verdenken. Achteraf bleek het dus om een gewapende overval te gaan op een woning in onze wijk en omdat de buren van deze mensen allemaal op hun qui vive waren, hadden ze er dus voor gezorgd dat de politie 2 overvallers uit de sloot konden vissen en de andere 2 door de infrarood camera waren gespot en ingerekend. Er was ook een vrouw bij, maar die hebben ze niet gevonden. Waarop ik dus dacht: 'Zo, nu blijkt maar weer hoe slim wij vrouwen zijn. Wij laten ons niet zo makkelijk pakken.' Totdat een man tegen mij zei: 'Weet je waarom ze die vrouw niet gevonden hebben? Vrouwen zijn namelijk zulke koude kikkers, dat zelfs die infrarood sensor ze niet ziet…. Mmmhhhhh….eikel!

15 december 2014. Onlangs kreeg ik een heel leuk artikel onder ogen. Het ging over het feit dat vrouwen slimmer zijn dan mannen. Dat was gebaseerd op een rapport van een onderzoek. Het schijnt namelijk dat 90 procent van de mensen die dit jaar op een belachelijke manier aan hun einde kwamen, mannen waren. Onder de geselecteerde pechvogels zaten twee mannen die elkaar hadden uitgedaagd om zo lang mogelijk op de treinsporen te blijven liggen. Omdat geen van beide vrienden wilde toegeven, werden ze allebei door een trein overreden. Wij vrouwen zouden denken: "Vooruit, jij wint!". En dan springen we net voor de trein komt, weg van het spoor. Twee andere genieën uit Kenia namen een selfie met een wilde olifant, geen goed idee zo bleek, want ze stierven allebei. Wij vrouwen zouden nootjes in onze tas meenemen, zodat de olifanten afgeleid zouden zijn. Wij denken vooruit. Een terrorist verstuurde een briefbom, maar die werd terug bezorgd omdat hij er te weinig postzegels had op geplakt. Zo'n pakketje zouden wij vrouwen gewoon aangetekend via het postkantoor verzenden. Altijd voldoende gefrankeerd. Het rapport besluit dat het onderzoek de volgende hypothese bevestigt: "Mannen zijn idioten en doen idiote dingen". Tegen dit "waterdichte" rapport valt helaas niets te beginnen. Maar eigenlijk ben ik het er niet mee eens. Het zijn waaghalzen, avonturiers die stoer willen zijn en hun haantjesgedrag willen tonen. Niet onder willen doen voor de ander en dat doen ze voor ons vrouwen. Zodat wij roepen: "Zo, die durft zeg. Dat is een echte vent!" Ik vind mannen namelijk veel slimmer dan vrouwen. Ze kunnen vreemdgaan zonder dat je het doorhebt. Ze kunnen liegen in je gezicht en je recht aankijken. Ze komen thuis, ploffen neer en alles wordt voor ze gedaan. Ze wassen niet, koken niet, stofzuigen niet, maar daardoor hebben ze wel onwijs veel tijd over om je de hele dag te vragen om seks. Dat is dan wel weer een positief punt…

12 december 2014. Soms kijk ik in de trein om me heen naar die diversiteit aan mensen. Ik vind het namelijk zo raar dat ons skelet er hetzelfde uitziet, maar dat het vel dat eroverheen is gegroeid bij iedereen zo anders is. Van de week zat ik tegenover iemand waarbij de ogen bijna uit haar bolle oogkassen puilden. Ik was gewoon bang dat ze er in 1x uit zouden springen, maar ook dat kan niet, want als het goed is, zitten ze vast…. Maar om op mijn verhaal terug te komen. Ik vind het heel apart dat je lippen, ogen, neus etcetera verschillen van andere mensen. Ik weet dat er ooit een man was – hij was psychotisch- die het vel van zijn moeder heeft afgehaald om het zelf aan te trekken. Jakkes, maar wel knap. Daar moet je vaste handen voor hebben…. (en een goed fileermesje) En als ik dan zo voorzichtig in de trein om me heen kijk, zou ik wel een gat in de lucht willen springen en iemand willen bedanken voor het over mijn skelet heengetrokken stuk vel. Het had namelijk ook anders uit kunnen pakken. Ik had ook een heel lelijk vel kunnen krijgen. Maar ja, dan kun je altijd nog het vel van een ander aantrekken. Zit wel een stuk minder lekker denk ik….

24 november 2014. Ik heb begrepen dat je alleen maar kwaad op iemand of verdrietig om iemand kan zijn als je daar empathie voor voelt. Empathie is een ander woord voor inlevingsvermogen. Als je dus kortweg niets voor iemand voelt, word je niet boos of verdrietig. Ik heb dat eerlijk gezegd heel vaak. Ik kan tot over mijn oren verliefd op iemand zijn, maar het kan ook zo weer over zijn. Ik zie mezelf als een bedrijf dat gerund moet worden en je past er als werknemer (lees: vrienden/vriendinnen) tussen of niet. Ben je een klant (lees: ex) waar ik nog geld van krijg, dan zet ik er een extern bureau op. Net zoals dat gaat bij een "echt" bedrijf. De laatste tijd hou ik me overigens heel veel bezig met onderzoek naar het functioneren van de hersenen. Oftewel de Plurale Tantum. Ik heb werkelijk mijn roeping gemist. Was ik maar wetenschapper geworden, zucht... Wist je dat de hersenen van een volwassen vrouw 1245 gram wegen? Nou, zie je nou wel. Je bent helemaal geen paar ons aangekomen. Je herseninhoud is gewoon gegroeid. En als je dan ook nog af en toe je empatisch vermogen bijsteld door afscheid van je "klanten" of "werknemers" te nemen, dan hou je nog meer ruimte over om extra herseninhoud te kweken. Ik zeg: Wetenschap is een prachtig iets. Echt waar….

19 november 2014. Als ik op mijn vrije dagen weleens een bakkie ga doen bij mijn ouders, kijk ik vol bewondering naar die jongens en meisjes die "whatsappend" op de fiets naar school gaan. Ik vind het knap, want ik heb dat in de auto weleens geprobeerd (onder het rijden) en dat bleek geen succes te zijn. Mijn vader heeft al meerdere keren geroepen: "Dat hier nog geen ongelukken zijn gebeurd, is mij een raadsel." Dat vond ik ook, want er rijden ook auto's en die jongelui kijken niet naar links of rechts of er iets aan komt, want dat beeldscherm van 10x 5 is veel belangrijker. Maar deze keer was het raak! Er kwam een meisje die rechtdoor moest en een jongen van de andere kant die rechtsaf moest en ik zag het al aankomen. Ze zagen elkaar niet. BAM! Botsing. Allebei lagen ze op de grond en ze keken beiden met dezelfde blik. Zo'n "waar-kom- jij- nou-ineens- vandaan-blik". Mijn moeder rende naar buiten, want oh oh ze zijn zo zielig, want ze liggen op de grond. Nou, ikke niet. Ik ben lekker binnen gebleven. Gelukkig maar, want toen ze weer opstonden en wegfietsten begon het meisje meteen al rijdend te appen naar haar vrienden/vriendinnen wat er gebeurd was…. Ze leren het gewoon niet. Maar ja, wat kan ik nou zeggen. Ik heb ook elke keer hoofdpijn als ik een avond stevig heb gedronken en de volgende keer doe ik het ook gewoon weer….

10 november 2014. Er gebeuren soms dingen waarbij ik echt denk: 'Kom op! Daar trap je toch niet in?' Nu is er weer een postbode die pakketjes aflevert en waarbij je de portokosten van 1.60 euro moet pinnen, want contant betalen mag niet. De postbode laat je pinpas "per ongeluk" vallen, bukt zich en geeft het pasje dan terug. Wat blijkt? Het pasje ruilt hij om voor een geblokkeerd pasje van een ander en de pincode heeft hij ook gezien. Om een lang verhaal kort te maken: je rekening is leeg! Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar in Area 53, waar ik woon, heb ik maar 1 postbode en 1 pakketdienstmeneer. Ik heb nog nooit een andere gezien. Dus mijn alarmbellen zouden meteen gaan rinkelen als er een ander zou staan. Als die dan ook nog het gore lef heeft om me op te dringen om te pinnen voor 1.60 euro, dan zou dat ook meteen de laatste truc zijn geweest die hij gedaan had. En mocht hij bukken om iets te pakken, dan krijgt hij meteen een flinke schop onder zijn reet, dat etter. Wij Bergschenhoekers laten namelijk niet met ons sollen. Ik hou van dit dorp!

3 november 2014. Normaal roep ik gekscherend op maandag op het werk: Tijd om uit te rusten! Nou, vandaag is het geen grap. Ik ben kapot. Afgelopen weekend was een uitputtingssslag. Het lijkt wel of ik aan een triatlon heb meegedaan. Even heel kort: vrijdag ouders naar Scheveningen gebracht. Stukje met ze gelopen naar het strand. De 3 honden uitgelaten (waar ik het hele weekend op zou passen) die aan Japans vlechten deden. Kilometers met ze gelopen om ze uit te putten, zodat ze lekker lang alleen konden blijven in hun eigen huis. Snel gegeten en meegedaan aan de pubquiz met mijn lieve vriendin. Honden opgehaald en uitgelaten. Zaterdag en zondag gaan sporten. Zaterdagmiddag een verjaardag en zaterdagavond een etentje in de stad gehad. Het leek mijn vriendin handiger om te fietsen. Dit was 45 min. heen en 45 min. terug. Ondertussen (voor en na het eten) de honden uitgelaten en heen en weer gelopen tussen 2 huizen. Zondag honden 2x uitgelaten en naar Scheveningen om het 50-jarig huwelijk van mijn ouders te vieren en er nog even een strandwandeling tegenaan gegooid. "Heerlijk hè, zo'n stukje lopen!" zei mijn moeder. "Daar knap je van op!" "Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr……"

6 oktober 2014. Zelfvertrouwen. Dat heb je nodig in deze harde-mensen-wereld. Onzekere mensen worden namelijk altijd harder aangepakt dan mensen die zeker zijn. Onzekere kinderen worden eerder gepest dan degenen die voorop lopen. Onzekere politie-agenten worden uitgelachen in plaats van gerespecteerd en ga zo maar door. Mensen zeggen weleens tegen me: 'Jij bent arrogant.' Dat is dus niet waar. Ik ben niet arrogant, ik heb zelfvertrouwen. Dat is iets heel anders. Daarom heb ik ook nog nooit in mijn leven een klap op mijn smoel gehad van iemand. Ben ik nog nooit verdrietig uit een gesprek weggelopen, omdat ik met de grond gelijk ben gemaakt. Heeft nog nooit iemand tegen me durven zeggen dat ze me eigenlijk niet aardig vinden en krijg ik heel veel voor elkaar waar anderen heel veel moeite voor moeten doen. Eigenlijk ben ik een heel aardig mens, met het hart op de juiste plaats. Maar inderdaad met een veel te grote bek voor een dwerg van 1.66 m hoog.

3 oktober 2014. Jippie! We gaan met het werk naar Bodyworlds. Voor degenen die niet weten wat dat is: Aziatische lijken bekijken die doormidden zijn gezaagd. Maar dit is de korte versie uiteraard. Het is veel meer dan dat. Wat heb je daar voor lol van? Nou, dat zal ik je zeggen. Ik heb altijd al graag patholoog anatoom willen worden, maar om nu zelf in lichamen te snijden, zie ik niet zo zitten en dan is dit de perfecte oplossing. Ze zijn al doormidden. Ik vraag me af hoe ze dat gedaan he...bben. Waren die mensen soms te gast in een show van een of andere goochelaar. 'Ik zoek een vrijwilliger. Hey, kom jij maar even naar voren. Ga maar in die kist liggen, we doen een klein trucje met je. Weet je wat: Teken ook maar snel (voor de zekerheid) nog even dit formulier. Niet dat er iets mis kan gaan hoor, maar je weet het maar nooit!' Ik wil best mee doen aan een goocheltruc. Een konijn uit mijn bh toveren of zo. Of een bloem uit mijn kont. Maar mooi dat ik niet in een kist ga liggen. Geen denken aan.

2 oktober 2014. Van de week zie iemand op het werk tegen me: 'Ik heb een poes met een burnout!' Je begrijpt dat ik meteen rechtop in mijn stoel zat. Een burnout? Ben je gek geworden? Op onze leeftijd moet je genieten van alles wat het nog doet. Wat het zelfs nog ERG goed doet! Ik wilde meteen mijn goed bedoelde adviezen op tafel gooien. Mensen met problemen moet je nu eenmaal helpen. Dat heb ik geleerd. Helemaal mensen die een poes hebben met een burnout. Wat bleek nou? Het ging niet om haar eigen "poes", maar gewoon om een doodordinaire straatkat die elke avond of overdag de tuin in komt wandelen en daar dood als een pier 7 uur lang gaat slapen op haar tuinstoel. Tja... had ze ook anders kunnen omschrijven natuurlijk. Ik werd meteen op het verkeerde been gezet.

29-september-2014. Ik ben een boek aan het lezen van Lulu Wang. En wat kan die toch leuk schrijven zeg. Chinese schrijvers hebben een oneindige fantasie. Woorden, zinnen, ze zijn zo....mooi. Ik ben boeken gewend van die fantasieloze Nederlandse schrijvers waarin het woord "tieten" , "seks" en "orgasmen" regelmatig voorkomt. Niets romantisch aan. Lulu Wang schrijft in haar boeken over "blozende perzikken" i.p.v. borsten. Prachtig toch? En wat vind je van deze? De "bloemknopjes van mijn moeder", oftewel haar tepels. Of: We gaan "krekels zoeken". Lees: de liefde bedrijven. En wat vind je van deze: "Zijn honingzoete spuug…" Nou ja, die kun je zelf wel invullen. En deze zin dan: "Een aardbeving veroverde haar buik, borst en haar laatste vesting." Prachtig. Als je dat hoort, krijg je toch meteen zin in seks? Ik vraag me alleen of ik niet keihard in de lach zou schieten als iemand me zou zeggen: Kom eens hier met die lekkere bloemknopjes van je, dan kunnen we even keihard krekels gaan zoeken. Als het in een boek staat, lijkt het toch stukken leuker....

23-september-2014. Ik heb een prachtige site gevonden waar je heel goedkoop leuke jurkjes, broeken, shirtjes enzovoort kunt bestellen. Bodemprijzen zijn het. En ook nog eens helemaal uit China. Ik ben gek op Chinees. Dus ik direct dat winkelwagentje volgestouwd met spulletjes, naar de kassa en afrekenen. Ahum... Verzendkosten 17 euro? Nou ja, als je het erbij optelt valt de prijs nog steeds mee. Totdat... De DHL voor de deur stond met mijn langverwachte pakket. Of ik even de douanekosten oftewel invoerrechten wilde betalen ad € 25,75. Al doende leert men. Ik heb de site meteen uit mijn favorieten verwijderd. Ik ga zelf wel naar China. Heeft iemand toevallig nog wat nodig?

22-september-2014. Mijn moeder had van de week weer iets gezien op televisie waar ze een strak gezicht van kon krijgen. Het is een stang met in het midden een bal en die neem je dan in je mond en dan rek je alles op. Dus ze zegt: 'Nou, dat bestel ik natuurlijk niet. Ik heb gewoon tijdens het fietsen met je vader (als er geen mensen op de weg zijn) mijn mond heel wijd open gedaan en opgerekt. Elke keer een paar minuten.' Ik heb haar aangekeken vol ongeloof toen ze het aan me vertelde en eigenlijk kwam er maar één zin uit mijn mond: 'Ma, als je gewoon mijn vader af en toe eens flink verwend, hoef je op de fiets ook niet zo gek te doen!' Oh oh, je moet ze ook alles leren hè....

19-september-2014. Tijdens een interview je nieuwe Iphone 6 uit je handen laten vallen, die je net als eerste hebt gescoord, want je wilde hem zo graag hebben… Dat is sneu. Maar als je dan ook nog reageert van: 'Niets aan de hand…. ' Terwijl je van binnen helemaal kookt... Dat vind ik zielig. Het gebeurde een Australiër. Hij had wel willen janken, maar ja, je komt wellicht dezelfde dag nog op de televisie, dus dat doe je niet. Je houdt jezelf in, maar van binnen vloek je enorm en had je het liefst de interviewer een kopstoot willen geven. Dat is hetzelfde als je buiten loopt en je struikelt over een stoeptegel. Het eerste wat je zegt, als iemand het ziet is: 'Niets aan de hand…. 'Ondertussen crepeer je van de pijn, maar je probeert zo snel mogelijk op te staan en direct door te lopen. Tot je om het hoekje van de straat bent. Dan kun je even flink gillen en een traantje laten. Emoties moeten eruit. Die moet je tonen. Anders stapelt zich dat allemaal op en reageer je dat allemaal in 1 keer af op bijvoorbeeld je ex of je schoonmoeder. En dan kijken ze je nooit meer aan… Nou, dat is toch ook niet leuk?

18-september-2014. Gisteren liep ik met een volle tas flessen naar de glasbak. En dan schaam ik me toch een beetje. Ik lijk godvergeme Patty Brard wel of Bonnie SintClair. Ik loop namelijk best vaak naar de glasbak met van die rinkel-de-kinkel geluiden. Totdat mijn buurman Michel Van Dijk mij erop wees dat 1 fles maar 0,7 liter is en dat 1 fles eigenlijk maar 4 glazen wijn is. En als je het zo bekijkt, valt het eigenlijk allemaal nog wel mee. Eigenlijk drink ik helemaal niet zo veel samen met mijn vriendinnen. Ieder 2 glazen en de fles is leeg. Daarna nog 2 glazen en fles 2 is leeg. Het gaat dus eigenlijk vaak om het kiezen van de juiste woorden. Je kunt zeggen we hebben 2 flessen opgedronken of ieder 4 glazen. Klinkt toch anders. En toevallig heb ik laatst in een training een filmpje gezien wat diepe indruk op me heeft gemaakt. Kijk maar even snel. Ook dit gaat om het gebruik van de juiste woorden. En een traantje wegpinken mag best....

1 september 2014. Ik droom af en toe zo raar. Nu had ik dit weer… Ik liep een soort pretpark binnen met mijn zoon en ik moest € 137,50 betalen voor ons tweetjes. In dat park kon je je lekker laten verwennen: haren knippen, nagels doen, sauna, massage enzovoort. Maar je kon er ook keukenartikelen kopen. Rare combi, dat ben ik met je eens. (Als je een staafmixer niet voor verwen-doeleinden gebruikt natuurlijk!) Maar goed. Die € 137,50 vond ik echt een prikkie, voor wat je er voor terug kreeg. Eigenlijk was het maar € 68,75 per persoon. Spotgoedkoop, maar… er zat uiteraard een adder onder het gras. Als iemand namelijk zei: 'Hier, doe dit crèmepje even op je handen, dat is lekker!' of 'Heb je het koud? Deze shawl mag je wel hebben.' Dan werd dat stiekem aan het eind van de dag verrekend en uiteindelijk ging ik het park uit met een rekening van rond de € 2.000,00, want mijn zoon zegt uiteraard overal 'ja' op. Ik ben echt flink opgelicht in dat leuke park vannacht. Gelukkig was het maar een droom. Heb voor de zekerheid zojuist toch maar even op mijn betaalrekening gekeken. Just checking….

28-08-2014.'We gaan scheiden!' Mijn vader was er klaar mee dat mijn moeder zo liep te zeuren. Ondertussen hoorde ik dat mijn tante en oom opnieuw waren getrouwd. Toch leuk, zo tegenstrijdig. Scheiden vs trouwen... Weg was mijn vader. Mijn moeder nog grappen van 'dat doet hij toch niet' maar ondertussen kneep ze hem wel een beetje. Stel je voor dat hij het echt meende. Hij had geroepen dat ze alles maar moesten delen. Zo eerlijk mogelijk. Enkele uren later kwam hij weer terug. Hij was naar de markt geweest en legde 2 meloenen op tafel, 2 mango's, 2 komkommers en 2 courgettes en zei: 'Zo, voor ieder 1. Dan hebben we dat alvast gedeeld.' Toen mijn moeder in lachen uitbarstte, kon mijn vader zijn stalen gezicht ook niet meer in de plooi houden. Het plan om te scheiden is dus weer van de baan. Als je na 50 jaar nog steeds om elkaar moet lachen, ondanks het kibbelen op zijn tijd, waarom zou je dan gaan scheiden? En waarschijnlijk vinden ze het gewoon leuk om het elke keer weer goed met elkaar te maken. IEK!!!!! Ik hoef niet per se te weten hoe ze dat doen! Het zijn bejaarden!!!

27-08-2014. Wij spraken vroeger op school weleens over de dood. Mijn leraar zei altijd: 'Je bent pas dood als je kop van je romp gescheiden is.' En tegenwoordig is het aan de orde van de dag. James Foley is onthoofd. Het zal je zoon of je man maar wezen. Mensen die onthoofd worden.... Oh, ik voel me toch even onwel worden. Dit is onmenselijk. Een slachtpartij! Wat lijkt me dat een vreselijk moment! Ik heb er van de week zelfs over gedroomd dat er 4 mensen op die manier ter dood werden veroordeeld. Ik stond erbij en ik keek er naar. In mijn droom... Ik droom liever over leuke dingen, maar dan zie je toch dat je gebeurtenissen 's nachts met je meeneemt die je overdag in je hersenen hebt opgeslagen. Bah! Als dit de toekomst van de mensheid is, een groep die anderen uitroeit omdat ze niet in dezelfde God geloven. Walgelijk. Ik ben nooit zo pro Amerika geweest met de acties die zij over de wereld uitvoeren, maar deze actie sta ik voor 100 procent achter. Maar eigenlijk is het niet anders dan de Ark van Noach. De niet-gelovigen mochten niet mee aan boord. Laat die gasten maar lekker verzuipen. Geloof is om steun uit te putten in moeilijke tijden, maar geloof wordt nu ook misbruikt om er zelf beter van te worden. Ik ben blij dat ik Atheist ben....

26-08-2014. Kennen jullie Hart Island? Nee, dit is geen liefdeseiland in de Stille Zuidzee, maar een mysterieus eiland in de buurt van New York waar zeker een miljoen mensen begraven liggen. Weggestopt, ver van de bewoonde wereld. Wil je iemand daar bezoeken, dan gaat het hek open en meteen weer dicht. Mobiele telefoons moeten worden ingeleverd. Heel vaag allemaal. Je vraagt je dan ook af wie daar begraven liggen. Welk geheim dragen ze met zich mee?

Ik kan je vertellen: Daar liggen heel gewone mensen, net als jij en ik, alleen hebben zij geen geld of een uitvaartverzekering afgesloten. Er liggen zelfs babies begraven. Men heeft stiekem de kleine kistjes kunnen filmen.Hele kleine kistjes. Kleine onschuldige kindjes... En wie weet liggen er ook wel echt slechte mensen tussen, maar die liggen ook op normale begraafplaatsen.

Een vriendinnetje van mij heeft 4 jaar geleden haar vader, Pim, verloren. Hij overleed in New York, tijdens zijn vakantie, en had geen uitvaart of reisverzekering. Pim kende ik al mijn hele leven en Pim was duidelijk geen crimineel.Sterker nog, Pim werkte heel hard, in de haven, samen met mijn vader. Pim en Rietje (zijn vrouw) kwamen regelmatig bij ons thuis over de vloer samen met hun dochter Monique. Hij was geen man die kwade dingen deed of een criminele achtergrond had. Hij had zijn vrouw verloren en was een nieuw leven begonnen in de Caribien. Deze man leefde in het nu en niet in de toekomst. Uitvaartverzekering... niet nodig. ' Ze begraven me toch wel. Morgen zien we wel weer.'

Monique kon dit echter niet accepteren, haar vader tussen miljoenen anderen, en heeft daar een stokje voor gestoken. Ze heeft er alles aan gedaan om haar vaders lichaam 10 weken later te kunnen laten cremeren in New York en de as naar huis te laten sturen. Ik ben zo trots op haar. Want het is toch wat als je je eigen vader moet achterlaten op een eiland tussen mensen die 'vergeten' lijken te zijn. En dat het zoveel moeite moet kosten om hem in handen te krijgen. Zo ver van huis. Terwijl je hem het liefst zo dicht mogelijk bij je wilt houden. Het is haar gelukt! Pappa is waar hij hoort te zijn... thuis.

Voor meer info: http://hartisland.net (Monique doet nu vrijwilligerswerk en geeft interviews over Hart Island).

10-08-2014. Mijn nieuwe kippen zijn mijn "pain in the ass" geworden. Wat een beesten zijn dat zeg. Hekken, netten, palen in de grond, nog meer netten, rechtervleugel geknipt…. maar nee hoor… Mijn kippen blijken enorme enthousiaste experts te zijn in het ontsnappen en vliegen. Vanmorgen keek ik naar buiten, helemaal trots dat het me eindelijk was gelukt om ze binnen hun eigen ren te houden en wat zag ik: Ze zaten pontificaal tussen de varkens en mijn andere kip in. Grrrrrrrrr. Stresskippen zijn het en ik ondertussen ook. Dus wat dacht ik: Nou goed, als ze dan zo nodig bij de rest van het dierenspul willen zitten, laat ze dan maar lekker. Tot ik zojuist naar buiten keek en mijn kip op het dak van de schuur zag lopen. Toen was de maat vol. Met een ladder ben ik het dak opgeklommen, heb ze gevangen en nu zitten Betty en Patty levenslang achter slot en grendel. Ze kunnen een kleine dichte buitenren van me krijgen en daar houdt het mee op. Mamma is nu boos!

8 augustus 2014. Ik denk dat ik in mijn vorige leven een Chinees was. Ik heb namelijk iets met Chinese spulletjes, zoals jurkjes en eten met stokjes. Wat ik ook prachtig vind, zijn Chinese baby's. Geweldig. Die zijn echt zo schattig. Gisteren zag ik er weer eentje in een kinderwagen liggen en ik moest me beheersen om hem niet te pakken en stiekem mee te nemen. Chinese kinderen zijn ook nooit brutaal. Ze hebben discipline en zijn goed opgevoed. Daar kunnen onze kinderen eens een voorbeeld aan nemen, want die hebben af en toe best een grote waffel. Helaas val ik niet op Chinese mannen. Die vind ik te geel, te klein en veel te iel, dus zal ik ook nooit zo'n Chinees wonder krijgen. Jammer hoor, zo'n klein roze wolkje had zo leuk gestaan bij mijn nieuwe roze Chinese jurkje…

4 augustus 2014. Ik ben echt nog iemand die van fysieke dingen hou. Daar staan jullie natuurlijk helemaal niet gek van te kijken. Ik hou van fysiek. Ik wil dingen voelen, vasthouden, erin kunnen knijpen of eraan willen ruiken. Ik wil het kunnen bewaren of neerzetten, want ik ben een oude verzamelaar. Nee, ik heb het niet over onderdelen van het mannelijk lichaam. Ik heb het over kaarten. Postkaarten. Vinden jullie het leuk? Digitale kaarten voor je verjaardag of voor de Kerst? Je ziet ze, leest ze en drukt ze met delete zo uit je systeem. Een echte kaart kun je bewaren in een lade, tussen de stapel andere kaarten, vastgebonden met een mooi roze lint en die kijk je jaren later nog eens terug met een grote smile op je gezicht. Of je gooit hem in de prullenbak, maar dat doe je meestal niet de eerste week. Ik niet in elk geval. Heel veel mensen doen dit niet meer. De jongens van de Post zijn hun baan kwijt. Door onze schuld. Omdat wij zo nodig alles via de computer moeten doen. Lekker gezellig. Alles via de bits en de bites. Laten we nou toch eens met zijn allen dit fenomeen weer terughalen. Zeg het met een kaartje. Ahum… misschien leuk voor mij op Valentijnsdag! (kleine tip).

1 augustus 2014. Mijn kip is dood. Tenminste, dat denk ik… Want hij zat eergisteren nog in het hok met een slappe nek en zijn ogen dicht en gisteren was hij pardoes verdwenen. Ik kan hem nergens meer vinden. De grote verdwijntruc. Mijn eigen Houdini. Best jammer, want mijn moeder heeft zo haar best gedaan en juist gisteren heb ik samen met mijn vader het kippenverblijf gepimpt voor mijn meiden. Wat ik er zelf aan over heb gehouden is geen slappe nek, maar een stijve nek. Gisteren heeft mijn vader een betonplexplaat onder mijn kippenhok geschoven en wie moest het hok optillen? Ik natuurlijk. En dan een verkeerde beweging en hup… het schiet erin. Dat heb je op deze leeftijd. Je bent niet meer zo lenig als een elastiekje. Nu nog een manier bedenken om het eruit te (laten) schieten. Iemand een suggestie?

31 juli 2014. Het is 2014. Oma's zijn geen oma's meer te noemen, want ze zijn onwijs hip en topfit. Iedereen heeft een mobiel, een I-pad, een laptop enzovoort. Oud of jong, we zijn hypermodern. Een enkeling daar gelaten. En dan verbaast het me toch dat ik vandeweek op de zaak een vrouwelijke collega van haar stoel op zie staan, een praatje maakt met een andere collega, zich omdraait om naar het toilet te gaan en dat ik het ineens zie… Ik schrok me rot. Door haar lange broek heen zie ik het. Ze draagt een joekel van een onderbroek! Ongelooflijk. Wat een bedoeïenentent! Het leek wel een hoeslaken met elastiek erin of een enorme circustent, waar je een trapeze in kunt ophangen. Mijn hemel. En ze was niet de enige. Ik heb er deze week wel 3 gezien. Het zal toch zeker geen mode worden? Dan moet ik mijn meubels gaan veranderen, want daar zijn mijn ondergoedlades te klein voor.

29 juli 2014. La Gran Familia van Mama Rosa, een kindertehuis in Mexico, kan haar poorten sluiten. Na een inval bleek dat er 600 kinderen en volwassenen onder afschuwelijke omstandigheden werden vastgehouden. Het was een tehuis voor moeilijk opvoedbare kinderen. Ouders mochten hen wel bezoeken, maar altijd was er een bewaker bij. Ze aten bedorven eten, sliepen tussen ratten, vlooien en kakkerlakken, en werden seksueel misbruikt. Het ging om 138 volwassenen en 458 kinderen. Ook die volwassenen werden tegen hun wil vastgehouden. En de ouders die op bezoek kwamen zagen ook wel hun blauwe plekken, maar ja…. Wat nou, maar ja…? Als je nou ziet dat je eigen kind onder de blauwe plekken zit en er echt ongezond uitziet? Onderneem je dan geen actie? Sta je dat oogluikend toe? Ik begrijp er echt helemaal niets van. Godzijdank was er 1 slimme moeder bij dit het zaakje niet vertrouwde. De eigenaresse zelf gaf bij aanhouding aan dat de kinderen bij haar beter af waren dan in de gebroken huishoudens waar ze vandaan kwamen. Ik dacht meteen: 'Nou, lastig of niet, maar mijn kind blijft lekker onder moeders vleugels!' Ik wil Mama Rosa wel een dagje in huis nemen en haar laten zien hoe een moeder uit een gebroken huishouden met dit soort vrouwen omgaat. Ik weet alleen niet of ze ooit nog door de voordeur naar buiten komt. Dat is de gok die ze neemt…. Warempel! Ik bedenk me net ineens dat ik mijn eigen moeder ook kan inschakelen. Die is vast in een grijs verleden ook nog eens folteraar geweest!

28 juli 2014. Ik heb jullie weleens verteld over mijn moeder die alles beter weet. Soms word je er helemaal knettergek van en kun je het wel uitschreeuwen: 'Hou toch eens op!' Als ik A zeg, dan zegt zij B. Als ik rechtsaf sla, slaat zij links af. Zeg ik Nee, dan zegt zij Ja. Als ze dan weer iets beter weet, zeggen wij altijd: 'Oh ja, jij weet het allemaal zo goed, want je bent tenslotte in een vorig leven dokter geweest!' (maar dat kan ook rij-instructrice, fietsenmaker, plantendokter, medicijnman of dierenarts zijn) Nu moet ik eerlijk bekennen dat mijn moeder het vaak ook wel beter weet. Die gekke tips uit de natuur helpen nog ook en dierenarts? Tja, ik denk dat ze het niet eens zo gek zou doen. Ik heb haar weleens een oor zien aannaaien bij een chinchilla en een nek zien dichtnaaien bij een duif. Ach, ze krijgen geen verdoving, maar ze werkt dan ook heel snel. Nu heb ik thuis een kip - met de naam Bonnie - die ziek blijkt te zijn. Het arme beestje eet niet meer en drinkt niet meer en zal van lieverlee van de honger en dorst sterven. Maar dat laat mijn moeder niet gebeuren. Elke dag zet ze de kip op schoot, trekt zijn bek open en gooit er eten en drinken in, net zolang tot zijn krop vol zit. Wie weet gaat mijn Bonnie het nog wel redden door de hulp van die betweterige moeder van me. Ik ben benieuwd wanneer ze haar eigen praktijk opent: Sonja's dierenkliniek! Ik word in elk geval haar eerste klant.

26 juli 2014. Ik begrijp mannen niet meer. Eigenlijk heb ik ze nooit begrepen. Geef je ze teveel aandacht, dan keren ze zich van je af. Geef je het te weinig, dan zijn ze boos. Vind ik ze leuk, dan vinden ze mij niet leuk. Vind ik ze niet leuk en stoot ik ze af, dan liggen ze bijna smekend voor mijn deur. En dan zijn wij vrouwen "moeilijk"? Als ik mijn vriendinnen teveel aandacht geef, dan vinden ze dat leuk. Geef ik ze te weinig aandacht, dan begrijpen ze dat ik het druk heb. Vind ik ze leuk, dan vinden ze mij ook leuk. Vind ik ze niet leuk, dan vinden zij mij ook niet leuk. Het is zo simpel. Wat nou gecompliceerd? Als ik ooit vertrek naar het buitenland, dan neem ik lekker mijn vriendinnen mee. Geen vent die op die schommelstoel naast me zit met een biertje in zijn hand. Geen massages of verwennerij. Geen dure cadeaus met de Kerst of verjaardagen. Nee, op die plek zitten dan mijn vriendinnen met een glas Spritz Aperol in de hand en een bakje chips op schoot. En met Kerst koop ik voor al die vriendinnen een heel mooi cadeau. En dat hoeft niet duur te zijn, want mijn vriendinnen geven daar niet om. Het gaat namelijk om het gevoel dat erachter zit. Huren we van het geld dat over is wel een mooie gigolo, die ons verwent. Probleem opgelost.

25 juli 2014. Wat ben ik trots op mijn Nederlandje! Wat ben ik trots op de mensen die nu in oorlogsgebied – met gevaar voor eigen leven – op zoek zijn naar de laatste slachtoffers van vlucht MH17 en die ervoor zullen zorgen dat iedereen geïdentificeerd en thuisgebracht zal worden.
Onze mensen zijn al thuis, een enkeling niet. De buitenlandse slachtoffers zijn nog niet thuis. Maar dat gaat wel gebeuren. Want daar zal Nederland voor zorgen. Zij gaan allemaal terug naar hun eigen familie, zodat ook zij waardig afscheid kunnen nemen van hun overleden dierbare(n).
Ik ben oprecht trots als ik kijk hoe professioneel er met de stoffelijke overschotten wordt omgesprongen. Nederlanders, Duitsers, Maleisiërs, Fransen, Australiërs… Het maakt niet uit. Iedereen is met eenzelfde respect het vliegtuig uitgedragen en vervoerd richting Hilversum. Onderweg gesteund door onze landgenoten. Een laatste groet…
Wat zijn wij toch goede mensen, met ons hart op de juiste plaats. Wij leven niet in oorlog, maar wij worden er wel in betrokken.
Wij hebben een Koning en Koningin die echt zijn. Die geen façade opvoeren. Ze rouwen met ons mee.
We zijn één. Ons land is niet verdeeld.
Hier kunnen andere landen nog een puntje aan zuigen.

22 juli 2014. Ik mis mijn hond James nog elke dag. Hij was mijn beste vriend, mijn maatje en ik had nooit gedacht dat onze tijd samen maar zo kort zou zijn. Ik kon niet anders dan hem laten inslapen, want James was heel ziek. Het was hartverscheurend toen dat lieve kopje nog één omhoog keek met een blik van: 'Je bent bij me. Gelukkig maar!' Niet wetende dat we elkaar nooit meer zouden zien… Daarom raakt het me zo enorm als ik lees of hoor dat mensen hun katten of honden wegdoen, omdat ze een nieuwe relatie hebben of omdat hun nieuwe huis ineens te klein is of de kinderen allergisch. Om na een paar maanden toch maar een konijn te nemen, want dat vinden de kids zo leuk of een nieuwe hond of kat. Het dierenasiel zit er vol mee. Dierenleed raakt me. Ik heb daar moeite mee. Een relatie heeft vaak niet het eeuwige leven en kinderen zijn altijd onderweg of komen alleen nog thuis om te eten en te slapen. En dan, dan ben je alleen, want de enige vriend die echt van je hield is er dan niet meer. Die heb je weggedaan omdat het te lastig werd. Mannen zijn leuk, maar zo'n goede vriend als James vind ik nooit meer.

20 juli 2014. Gisteren was er bij mijn ouders thuis een feestje. Mijn moeder komt uit een gezin van 9 zussen en 5 broers. Een gezin met 14 kinderen. Dat kun je je toch niet voorstellen. Ik heb aan 1 kind al mijn handen vol! Die zussen en broers waren er (bijna) allemaal plus aanhang. En ik heb jullie wel eens verteld over mijn moeder die vol energie zit en alles beter weet. Nou, ik kan je vertellen: ze is niet de enige!!! Maar wat heerlijk om ze allemaal zo bij elkaar te zien. Die humor, die energie, dat schaterlachen en die cynische manier van elkaar afzeiken. Ik hou ervan. Dan heb ik het niet eens over mijn moeder die af en toe net Klazien uit Zalk is met haar goede natuurtips. En al die mannen en vrouwen die met 1 van die 14 is getrouwd. Petje af! Ik kan me voorstellen dat je er af en toe knettergek van wordt. Maar het is vast nooit saai. Een van mijn tantes is na 19 jaar weer terug gekomen in de familie. Hoe leuk is dat dan! En ik merk dat ik van ieder van hen wel een eigenschap heb meegekregen. Niets om je voor te schamen. Maar er is er altijd wel eentje waar je jezelf mee kunt meten. Die ook van een roseetje houdt. Tante Rosa: Wat heerlijk dat wij hetzelfde drinktempo hebben! Lieve tantes en omes: bedankt voor de leuke zondag. Ik heb van jullie diversiteit aan karakters genoten! Jullie zijn knettergek, maar zo leuk...

17 juli 2014. Toen ik nog voor een Belgische bank werkte, had ik een baas die nog arroganter was dan arrogant. Hij woonde in een heel duur huis aan de Parklaan en liet daar continu spullen bezorgen. Hij stuurde dan een collega van mij, die bij Facility werkte, naar de Slegter om daar boeken op te halen. Die arme jongen ging er dus lopend heen, maar 100 boeken (bleek later) sjouw je niet zo 1,2,3 op je rug met je mee. Toen dacht ik meteen: Wat een lul van een vent! Zo bestelde hij ook eens 2 enorme kroonluchters waar de jongens dagen lang mee zoet waren, want die 2 kroonluchters moesten nog in elkaar gezet worden. Hij had dus allemaal losse onderdelen besteld. Met zweet op hun voorhoofd zaten de jongens op de grond te knutselen. Ik dacht weer: wat een lul van een vent! Op een dag stonden er 2 pallets voor de deur. Ook weer bestemd voor onze grote vriend. Hij had weer eens wat besteld. Wat bleek: het waren 2 pallets wijn! En ik dacht ineens: Wat een man naar mijn hart! Raar toch he, dat je je mening over iemand zo snel bij kunt stellen? Hij pleegde uiteindelijk zelfmoord, geld maakt niet gelukkig. Of de wijn was op. Dat weet ik dus niet!

15 juli 2014. Ik las in de krant dat strakke zwembroeken weer helemaal in zijn. Oh Heer, breng mannen toch niet in de verleiding. Natuurlijk is het hip… bij David Beckham! Maar die heeft dan ook een perfect body en ik weet het niet, maar ook de rest zal vast in orde zijn. Kijk naar zijn vrouw en kinderen. Hij doet het!!!! En het zal vast bij een enkeling ook fantastisch staan, maar stel je voor dat iedere man zich in zo'n strakke spido hijst! Ik wil het niet! Ik wil die fantasie nog even vasthouden, dat je niet weet wat er achter die wijde short zit. Een verrassing! Ik ben gek op cadeautjes. Maar wees nou eerlijk. Als je een man in zo'n ballenknijper ziet (niet David Beckham natuurlijk) dan pak je dat cadeautje toch niet eens meer uit? Dus meiden, verstop de krant voordat hij het leest en naar de winkel rent. Anders ben je te laat en moet je er de hele zomervakantie tegenaan kijken of een of andere gluiperd pakt je man af, omdat de etalage er zo goed uit ziet. Je bent gewaarschuwd.

11 juli 2014. Mijn moeder is heel eigenwijs. Wij zeggen weleens voor de grap: gooi die encyclopedie maar weg, want zij weet toch alles beter. Gisteren kocht ze 2 statafels waar je gezellig aan kunt hangen met een glas in de hand, maar ja… die moesten ook in elkaar gezet worden. Dus je raadt het al… ik stond ze in elkaar te schroeven. En waarom? Dat vraag ik me nog steeds af, want terwijl ik bezig ben, staat mijn moeder (de controlefreak) aanwijzingen te geven hoe ik het moet gaan doen. Ondertussen wijzend met haar vingertje naar mijn vader dat hij de schroeven steviger aan moet draaien. Ze pakt daarna nog even snel het boekje erbij, omdat ze denkt dat ik een schroef op de verkeerde plek heb ingedraaid. Ze controleert echt alles. Ze maakt ons helemaal gek. En toen bedacht ik me: Bij ons op het werk hebben wij IC afdelingen, Interne Controles, waar ze zitten te springen om mensen als mijn moeder. Van die wijven die je heel dicht op je huid zitten om te kijken of je het wel allemaal goed doet. Die gek zijn op alles dubbel controleren en er zichtbaar van genieten als ze je kunnen betrappen op een menselijke fout. Probleem opgelost. Ik heb zojuist onder haar naam op een interne vacature gereageerd. Eens kijken of ze op haar 67e jaar nog aan een passende baan geholpen kan worden. Kan ze eindelijk van haar hobby haar beroep maken…

4 juli 2014. Joran van der Sloot gaat vandaag trouwen. Nou, dat is Breaking News. Daar zit ik echt al heel lang op te wachten, op deze heuglijke dag. Een gevangenis is net een hotel. Zo zie je maar weer. Je kunt er sporten, daten, lezen, tv kijken en kinderen verwekken. Zijn aanstaande moet wel een masochist zijn dat ze het risico durft te nemen om in zijn seriemoordenaarshanden terecht te komen. Maar ja, misschien zien wij het wel allemaal verkeerd. Misschien is Joran een hele aardige jongen die erin geluisd is. Net als de fans van Millie Vanilli! Dachten we ook allemaal dat het 2 lekkere binken waren waar we ademloos naar zaten te staren voor de buis. Totdat we erachter kwamen dat het een groep onooglijke gasten waren. Toen was de liefde voor hun muziek ook direct over en gingen we massaal Millie Vanilli boycotten. En dat denkt dit popje ook. Ze is een fan van Joran en ze ziet alleen zijn goede kanten. En eerlijk gezegd maakt het ook niet uit. Hij zit toch nog een jaar of 28 vast, dus ze hoeft niet te vrezen voor haar leven. Ze is waarschijnlijk juist de enige vrouw op de wereld die haar leven wél zeker is…

3 juli 2014. In december 2013 ben ik overgestapt van zorgverzekeraar De Amersfoortste naar de HEMA. Het klinkt belachelijk, de HEMA, maar inderdaad. Die doen ook aan verzekeren. Ik ben nu 6 maanden verder en heb in totaal 6x 54,00 euro bespaard. Dus ik steek op dit moment 324,00 euro in mijn zak. Op jaarbasis dus 648 euro. Dat is een all inclusive vakantie naar Turkije voor 2 personen! Daar komt bij dat ik een pasje heb gekregen waarmee ik het hele jaar door 10 procent korting krijg op alle HEMA artikelen. Geweldig. Zelfs de worst is nu een paar dubbeltjes goedkoper in de snert. Maar om een lang verhaal iets korter te maken. Je moet wel alles zelf doen. Dus je rekeningen inscannen en zelf online indienen. Daar zit de kostenbesparing van 54 euro per maand die je in 5 minuten terug hebt verdiend. Toen dacht ik: het terugstorten zal wel even duren. Ook niet! Ik heb afgelopen maandag 2 declaraties ingediend en het stond vanmorgen al op mijn rekening. Nou, ik heb die vlag van de week opgehangen om een andere reden, maar deze keer hang ik hem aan de gevel van de HEMA. Door de HEMA word ik namelijk stinkend rijk!

26 juni 2014. Gisteren zag ik een vrouw op leeftijd die voorover gebukt haar auto stond in te laden met spullen. Die vrouw had een strakke witte broek aan met daaronder, jawel, een enorme tent van een onderbroek. Het was echt geen gezicht. En als je dan bukt, buk dan als een dame, netjes door de knietjes. Ik weet nog dat ik een keer ziek terug kwam van vakantie en mijn moeder mijn was deed en die vervolgens aan de waslijn ging hangen. Ze zei letterlijk: 'Ik heb die onderbroeken van jou niet opgehangen hoor, ik schaam me dood, dat zijn gewoon touwtjes!!!! En dadelijk denken ze dat ze van mij zijn.' En ze hing ze ook echt niet op. Ze hing ze binnen, in een apart kamertje, zodat niemand ooit ook maar zou denken dat het haar onderbroeken zouden zijn. Dat is raar, vind je niet? Oude mensen schamen zich voor het ondergoed wat in onze ogen niet eens zo klein is en jongere mensen schamen zich voor mensen met te grote onderbroeken. Laten we gewoon 1 ding afspreken. Mocht je me ooit tegenkomen en ik heb iets aan dat werkelijk afschuwelijk is en waarvan ik zelf niet kan zien dat het geen porem is…. Geef me dan alsjeblieft een tik op de schouder en zeg: 'Diana, dit kan echt niet!' Dan doe ik dat ook bij jullie. Laten we elkaar beschermen tegen dit kwaad! Anders schrijft een of andere nitwit ooit ook zo'n verhaal over jou op Facebook!

20 juni 2014. Ik hoor en lees nu heel vaak de uitspraak: wat een wereld leven we in? We hebben met zijn allen weer zitten kijken naar het filmpje waarin een jong meisje onderuit wordt geschopt door een jongen die ondertussen wordt aangemoedigd door... Eskimo's... Laten we ze voor het gemak maar even Eskimo's noemen, want we weten allemaal welke bevolkingsgroep het hier betreft. Maar kom op peopletjes! De wereld is niet slecht. De wereld waarin ik leef is prachtig. En natuurlijk gebeurt er veel shit, maar de overige 95 procent van de mensheid bestaat uit hele lieve en leuke mensen. Laten we alsjeblieft niet het negatieve nieuws de overhand laten krijgen. Life is too short. Haal eruit wat erin zit!

18 juni 2014. Waarom dragen mensen altijd 2 dezelfde sokken? We dragen verschillende ringen aan onze vingers. We doen verschillende bloemen bij elkaar in een vaas. We combineren een zwarte bh met een witte onderbroek of andersom. En waarom dan toch 2 gelijke sokken? Heel simpel. Omdat men dat raar vindt. Nou, ik ben raar, dus ik begin met deze nieuwe trend. Vanaf nu draag ik elke dag de sok die ik wil aan mijn rechtervoet en de sok die ik aan wil aan mijn linkervoet. In America hadden ze dat truukje al iets eerder door. Jaren terug kreeg ik namelijk van mijn lieve buren prachtige sokken (enkele stuks) die je kon combineren in mijn favoriete kleuren. Ik vind ze geweldig! In het begin vinden mensen alles vreemd. Zo begon ook de minirok mode. Maar van lieverlee zal het wennen. Wie doet er gezellig met mij mee en bundelt zijn sokken niet meer per twee?

16 juni 2014. Het verval is begonnen. Nu weet ik het zeker. Ik heb dagen dat het lijkt of de chip in mijn hoofd vol is. Misschien is het heel simpel op te lossen door er een extra geheugenkaartje bij te prikken hoor, net als in een computer. Dat zou het mooiste zijn, maar ik ben bang dat het zo simpel niet zal zijn. Ik onthoud niets meer. Vanmorgen stond ik bij de tramhalte te zoeken naar mijn NS Business card. Nergens meer te vinden. En de afgelopen week ben ik ook 2 lippenstiften kwijt geraakt. En dan heb ik het niet eens over de mannen die ik ben kwijtgeraakt in mijn leven.... Mijn maximale hersencapaciteit is bereikt, denk ik. Ik heb zoveel te onthouden en daar komt ook nog eens mijn rijke fantasie bij. Dat past gewoon niet in 1 hoofd. Vol is vol. Ik onthoud dus bijna niets meer (wat soms heel goed uitkomt) alleen maar echt essentiële dingen. En van dichtbij zie ik ook steeds slechter. Als iemand een plaatje bij mijn gezicht houdt, moet ik een meter naar achteren. Ik hoop dat mijn herinneringsruimte (want jawel… dat schijnen we allemaal te hebben) het nog wel heel lang zal blijven doen. Ik ben gek op goede herinneringen, want de slechte herinneringen heb ik toch allang gewist uit mijn geheugen. Als je er niet aan denkt, herinner je ze op een gegeven moment ook niet meer. Een soort "cleaning-system" in je hoofd dat automatisch zijn werk doet. Binnenkort zullen ook mijn tieten gaan hangen en krijg ik van die platte oudewijven billen. Hoe ga ik dat nou weer oplossen? Want ik ben altijd zo briljant met al mijn ideeën, maar ik ben bang dat dit met een beetje genialiteit niet gaat lukken. Dit zal wel flink geld gaan kosten!

15 juni 2014. Ik heb een geniaal plan. We hebben in Nederland diverse nationale feestdagen. Af en toe krijgen we er ook nieuwe bij, zoals het Suikerfeest. En daar heb ik over nagedacht. Ik wil 1 juli uitroepen tot nieuwe nationale feestdag. Ook met een vlag erbij en aan de vlaggenstok een koffer gemonteerd. 1 juli wordt namelijk de dag om de breuk met je ex te vieren. We noemen deze dag: De dag van de vrijheid. Ik rij op 1 juli de hele wijk rond om te kijken wie er echt meedoet! Hangt jouw vlag er niet, dan kun je er donder op zeggen dat je ex de volgende dag weer op de stoep staat. Als je dat risico wilt lopen, prima. Maar onthoud dat het niet voor niets je ex is. Oh ja, vergeet er nog bij te zeggen dat ik ook nog voodoo poppetjes over heb van de afgelopen seance. Dit is voor de wat meer heavy ex-en. Ik heb er voldoende op voorraad maar op is op natuurlijk.

12 juni 2014. Zo'n leuk gezicht al die vlaggen met die schooltassen eraan. Er zijn een hoop kids geslaagd. De mijne daarentegen gaat opnieuw een stapje lager in het school-kasten-systeem. Wij hebben gisteren een gesprek gehad op de Mavo. 'Wat was je CITO-score op de basisschool?' vroeg die meneer. '544?' 'Oeps!' Het maakt dus niets uit, als het kind zelf niet wil. Wat ik wel weet is dat mijn kind een buitengewoon mooi leven heeft. Hij zwemt in privé-zwembaden van zijn vrienden, gaat varen in Hillegersberg en schuift regelmatig aan bij een familiebarbeque. En ik denk zomaar dat die later gewoon een lekker wijf met een hoop geld aan de haak slaat en, net als nu, achterover gaat hangen en zijn charme offensief inzet. De enige vlag die hier overigens ieder jaar uitgaat is die op 1 juli (buiten Koningsdag, 5 mei enzovoort om) om de dag te vieren dat mijn ex de benen nam. De mooiste dag in mijn leven. Het leuke is dat hij zich nog steeds afvraagt, als hij langs ons huis rijdt, waarom wij in godsnaam als enige in de hele wijk die vlag met wimpel hebben hangen begin juli hahaha….

10 juni 2014. Mijn ouders zijn zo verschillend. Als ik (voor mijn gevoel) een fantastisch plan heb en dat aan mijn moeder vertel, dan antwoord ze met de woorden: 'Zou je dat nou wel doen?' Als ik dan uitleg waarom ik het toch ga doen, reageert ze met: 'Nou, dan moet je het zelf maar weten!' Mijn moeder is bezorgd. Een lieve bezorgde moeder die het liefst haar kinderen de standaard dingen ziet doen en geen buitensporigheden. Maar oh, wat is het soms moeilijk om me in te houden. Ik zou weleens willen gillen. Toen ik onlangs tegen haar zei: 'Mam, ik ga naar Marocco!' zei ze: 'Kun je niet naar Tjechie gaan?' Waarop mijn vader zei: ' Nee, Tjechie is lekker veilig. Ik weet niet of je weleens naar Opsporing Verzocht gekeken hebt.....' Mijn vader bemoeit zich in principe nergens mee, maar op dit soort dingen wil hij toch wel reageren. Als ik gekookt heb en ik laat mijn moeder proeven, zegt ze: 'Nou, het is niet vies.' Met andere woorden: het is ook niet lekker!!!!!! Mijn vader probeert het niet eens. Die houdt niet van vreemd voedsel. Wat de boer niet kent, vreet hij niet. Toen ik stuivers wilde gaan plakken op mijn muren, zei mijn moeder: 'Ook zonde van het geld.' Mijn vader zei niets en begon te verzamelen en komt elke week met een handvol muntjes opdraven. Hij is ook degene die de fles wijn uit de koelkast pakt als ik er ben en niet zegt: 'Als je ogen ooit geel worden van de drank, dan moet je niet zeuren.' Ik weet niet wat beter is. Degene die altijd een antwoord klaar heeft en haar mening duidelijk uit of degene die je laat doen wat je wilt doen en er zelfs een beetje aan meewerkt. Ik weet dat ik ze beiden nodig heb. De een om me af te remmen en de ander om me te motiveren. Ik prijs me gelukkig met deze ouders!

2 juni 2014. Vanmorgen vroeg kwam ik onze schoonmaker tegen. Een leuke man, bijna 65, met 2 knappe dochters en een leuke vrouw. Hij zei: "Iek vind jou zo mooi. Iek met jou trouwen. Echt mooi. Echt waar".
Het is zo'n schat. Als hij geen vrouw had gehad. Waarom niet?
In een burka hoef ik me nooit meer zorgen te maken over mijn figuur. Met zijn dochters kan ik winkelen en ik weet zeker dat hij goed voor me zorgt. Moet ik hem alleen nog overhalen om een leuk huisje te bouwen met Efteling torentjes erop en ik vertrek eindelijk naar mijn warme bestemming. En het kost me geen cent. Dat ik daar niet eerder opgekomen ben!

30 mei 2014. Soms ben ik jaloers op mensen. Ik zag verleden week – toen ik bij de tramhalte stond - een jongen op een fiets die lekker aan het zingen was. Keihard, vroeg in de ochtend, maling aan de hele wereld. Hij zong een lied van Abel: "Hennie is allang verleden tijd…." Dat zou ik ook wel willen. Jezelf gewoon eens even lekker laten gaan. Waarom doen we dat niet? Nou, ook daar heb ik over nagedacht. Want stel je voor dat ik bij die tramhalte zou zingen: "Neem me mee…. Neem me mee. Neem me mee…." Ook een lied van Abel. Ik denk dat ik dan direct in een bouwvakkersbusje wordt getrokken en in een groepsverkrachting terecht kom. En of dat nou totale vrijheid is…. ahum… nee geloof het niet. Ik heb het vanmorgen maar bij neuriën gehouden. Ook leuk.

27 mei 2014. De meeste tijd die we verdoen, verdoen we met wachten. Soms is wachten leuk, bijvoorbeeld als je een cadeautje krijgt. Vroeger zocht ik het hele huis af en vond ik ondertussen ook mijn Sinterklaascadeautjes. Dat heb je als je 1 dag voor de Sint jarig bent. Maar soms is wachten het ergste wat er is. Vandaag is zo'n dag… In totaal hebben we allemaal gemiddeld zo'n 680.000 uur te gaan in het leven en ik ben al over de helft. De meeste uren daarvan heb ik doorgebracht op school, op het werk of met het wachten op een vriendje die het niet waard was om op te wachten. Maar… Gelukkig heb ik er nog ongeveer 300.000 te gaan. In 300.000 uur kun je heel veel leuke dingen doen. Pakweg 50.000 uur werken (kan nu eenmaal niet anders), 100.000 uur feesten en vakantie vieren en 150.000 uur vrij te besteden tijd. Dat kan van alles zijn: slapen, hangen, seks, knuffelen, shoppen, vrienden bezoeken… 50.000 uur seks is zeker iets te veel he?

26 mei 2014.New York – the city that never sleeps Nou, niet alleen New York hoor, want ik heb vannacht geen oog dichtgedaan in Bergschenhoek. Ik ben daar gaan wonen omdat het zo'n lekker rustig dorp is. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Elke vrijdag/zaterdag/zondag komen de dronken droppies uit de kroeg op de hoek rollen. Elke maandagochtend om 01:00 uur komt er een vrachtwagen van de Zeeman laden/lossen. Ken je dat geluid als hij achteruit rijdt? Piep – Piep – Piep – Piep…. Dat is op zich niet zo erg, want daarna slaap ik gewoon weer zachtjes in tot de wekker gaat. Maar precies om 04:09 uur hoorde ik een enorme herrie buiten. Is de gemeente de stoepranden geel aan het spuiten in het holst van de nacht!!!! Met zo'n aggregaat op volle toeren op een karretje achter de wagen aan. Dan rond 05:00 uur komen de spullen voor de bakker aan de overkant. Karretjes heen en weer rijden met brood. En om 06:15 uur kraait mijn kip, die denkt dat ie een haan is. Vind je het gek dat ik overdag een beetje afwezig ben en dat ik drink. Ik probeer me namelijk staande te houden in deze maatschappij waar niemand rekening met me houdt. Mag ik misschien vannacht bij één van jullie logeren? Ik mis zo echt mijn schoonheidsslaapje….

19 mei 2014. Ik weet dat het hip is en in de mode, van die korte spijkerbroekjes bij jonge meiden, maar af en toe loop ik er toch echt vol walging achter. Waarom trek je in hemelsnaam zo'n korte broek aan als je bovenbenen veel te blubberig zijn? Ik ben 44, maar ik durf te zeggen dat mij zo'n broekje niet eens zou misstaan. En dan denk ik: Hebben jullie thuis geen spiegel of een moeder die zegt: "Lieverd, dit kan echt niet!" Zelf heb ik de afgelopen week een experiment uitgevoerd. Ik dacht: Waar kijken mannen nou echt naar bij vrouwen? Dus de hele week heb ik rokken en jurkjes gedragen. Even geen broeken meer. En warempel… Of ik nou wel make-up op had, geen make-up, haar in een staart, haar los… Het maakt mannen niet uit. Ze zijn niet geïnteresseerd in je gezicht of in je haar. Dus een bericht aan alle vrouwen: Trek al die rokken en jurken weer eens uit de kast en laten wij het manvolk eens een stuk vrolijker maken. Ze mogen ook weleens verwend worden. En wil je het feest helemaal af maken? Doe er dan ook nog eens een stel hoge hakken onder aan. Succes verzekerd!

12 mei 2014. Nu kun je als vrouw nog volop genieten van de mannelijke aandacht op straat of van het gefluit van zwetende bouwvakkers in hun veel te wijde overallen. Op deze leeftijd gebeurt dat nog. Maar wat als ik zo meteen die leeftijd heb bereikt dat bouwvakkers alleen nog maar vanaf de 20e verdieping naar me fluiten? Dat ik op straat niet eens meer opval, behalve als ik een strakke rok aantrek met naaldhakken eronder of een veel te laag truitje dat niets aan de verbeelding overlaat? Wat dan? Mijn tante begon er gisteren namelijk over. Ik moet zeggen: mijn tante is echt nog een lekker wijf om te zien. Dat geldt voor al mijn tantes. Mijn nichtjes zijn ook allemaal knappe en leuke meiden. Opa's zaad was echt goed!!!! Dus daar ligt het niet aan. Maar volgens mijn tante ebt het dus langzaam weg. Ik denk eigenlijk zelf dat het niet ligt aan het feit dat je niet meer goed in de markt ligt, maar dat de bouwvakkers op leeftijd gewoon allemaal al gesettled en tevreden zijn met hun eigen vrouw. Ze zijn hun wilde haren kwijt. En op die leeftijd kun je ook geen 2 dingen meer tegelijk: fluiten en opletten dat je je werk goed doet. In de bouw mag je geen fouten maken, dat kan heel gevaarlijk zijn. Dus tante: maak je geen zorgen. Ze zijn reeds voorzien en ze zien aan jouw zelfverzekerde uitstraling en je mooie dure kleertjes gewoon dat je al een leuke man hebt en dat je simpelweg "niet te krijgen" bent. Dat moet toch ook een heerlijk gevoel zijn?

9 mei 2014. 25 jaar geleden stapte ik als 18 jarig meisje bij mijn huidige werkgever naar binnen. Ik was een giechelaar, haalde allerlei rotstreken uit, kreeg het voor elkaar om schildpadden te mogen houden in een grote bak op mijn bureau en ik vermaakte me prima met al mijn nieuwe "vrienden en vriendinnen". Ik kreeg het als enige voor elkaar om een poster van Hellraiser aan te muur te mogen hangen. Dat was nog niemand gelukt. Mijn leidinggevende was toen Cees van den Herik (de broer van…) die als slogan had: 'Kijk maar goed naar haar, want misschien is ze vandaag wel voor het laatst!' Dat gaf de burger moed, maar ik laat me uiteraard door niemand opzij zetten. Ik zou er voor zorgen dat hij elke dag naar die vervelende kop zou moeten kijken. Dat is gelukt! De bank heeft vele fusies gekend en telkens ben ik de dans ontsprongen, mede door die lieve mensen, die nog steeds vertrouwen in mij hadden. Credit Lyonnais, Generale Bank, Fortis Belgium, Fortis Nederland en daarna ABN AMRO. En vandaag, precies vandaag, vier ik mijn jubileum. Wie had dat gedacht? Van zo'n klein giechelend grietje met lange blonde haren, die mode-ontwerpster wilde worden en haar eigen creaties maakte, naar een serieuze moeder met een echte baan. Ik ben eigenlijk best trots op mezelf. Ik heb het gehaald, de kwart eeuw. Maar ik moet niet vergeten dat ik de personen moet bedanken die in de loop der jaren met mij hebben moeten samenwerken. Ik was soms een pain-in-the-ass, dat weet ik. Maar ik denk dat jullie ook vreselijke lol met me hebben gehad. Maar nu genoeg geluld, het grootste voordeel is het bruto-netto bedrag dat binnenkort aan me wordt overgemaakt. Het is tijd voor een feestje en daar ben ik ook heel goed in!!!!

6 mei 2014. Ik dacht dat ik gek was. Nou dan heb je gisteravond het programma "Levenslang met Dwang" niet gezien. Die zijn pas echt gestoord. Wat je daar ziet... Ik zag er eentje die fantasien had over het doodsteken van zijn vriendin en mensen die het zwembad niet ingaan omdat ze smetvrees hebben. Eentje die de tegeltjes op de vloer moest volgen in een rechte lijn. En eentje die maar 1 slokje uit een glas durfde te nemen. Hele rituelen volgen deze mensen. Mijn god, daar zou ik allemaal geen tijd voor hebben. Ik kom nu al tijd tekort. En dan denk ik: is het echt raar wat ze doen? Ik heb ook weleens fantasien over het doodsteken van mensen, maar ik spreek ze niet uit. En ik kan juist mijn glas niet laten staan zonder hem leeg te drinken. Ik lees een boek altijd uit, omdat ik het eind wil weten, saai of niet. Misschien hebben we het allemaal wel, dwangneurose, maar dan in lichtere mate. En dan denk ik weer: Ze zijn met zijn allen naar Thailand gegaan om het af te leren. Stel dat de boot waar ze in zitten, strandt op een eiland en ze moeten gaan zien te overleven. Dan kom je niet zo ver. De een durft het water niet in om vis te vangen, de ander moet in een rechte lijn door het zand lopen, de ander loert op je omdat hij je eigenlijk neer wil steken, en eentje overleeft het zeker niet omdat ze niet durft te drinken. Mijn god, je zult de boel leiding geven. Mij niet gezien. Maar al met al ben ik na het kijken naar dit programma ervan overtuigd dat ik eigenlijk vrij normaal ben. Ik heb maar 1 dwangneurose, nou eigenlijk 2. Ik moet altijd als laatste weg op een feest, anders ben ik bang dat ik wat mis en ik laat nooit een glas met wijn vol achter. En oh ja, in mijn koelkast moet ook alles met het label naar voren staan. Gatverdamme, het wordt steeds erger. Help! Ik heb er ook 3...

4 mei 2014. Af en toe voel ik me net Carrie Bradshaw uit Sex and the City. Ik sleep mezelf van feestje naar feestje, heb vriendinnen waar ik van hou en waar ik alles mee deel, wijn ben ik dol op, en ik geniet van het leven en sta, net als Carrie, de schrijfster, elke dag paraat met een nieuwe column. Ik doe dit echt voor jullie, omdat ik op elk feestje krijg te horen dat jullie het zo leuk vinden om mijn verhalen te lezen. Ik voel me zelfs slecht als ik er geen een heb gepost. Ik vind het namelijk belangrijk om jullie te kunnen entertainen. Vandaag weer heerlijk gelachen op de verjaardag van Margo Poppink. Meis, wat heb je toch een heerlijke familie en een heerlijke wijn. Wij zijn Sex and the Village! Wij, met al onze vriendinnetjes. En dan maar geen Mister Big. Ik heb jullie tenslotte en daar ben ik heel gelukkig mee!!!

1 mei 2014. Verleden week heb ik een nieuw kippenhok gekocht. Ik heb nog maar 1 kip over, die zich gedraagt als een haan, en ik dacht: Ach, ik geef haar een hok apart van de varkens. Dat vindt ze vast fijn. Twee dagen lang heeft ze sip naar me gekeken vanuit haar nieuwe woning. Ik zette het deurtje open, maar ze weigerde eruit te komen. Vandaag ben ik weggegaan, heb het hok open gelaten, en warempel ze ging op onderzoek uit. Toen in vanmiddag terug kwam, was de kip weg. Ze lag pontificaal tussen mijn varkens in te zonnen. Terug op haar oude stekkie. Ik heb het maar zo gelaten, blijkbaar wil ze bij haar oude matties zijn. Nu is ze gelukkig en tja… laat haar dan maar lekker zitten. En waarom nu een verhaal over mijn kippen? Omdat ik probeer aan ieders wensen te voldoen. De "man die mijn fiets maakt" komt namelijk overdag niet meer aan werken toe na het lezen van mijn erotische verhalen. En ik dacht: van een kip wordt je niet echt heel warm en afgeleid! Dus fietsenmaker, werkse vandaag, je hebt een achterstand opgebouwd joh. Het regent hier klachten over de te late reparaties. Hup, aan het werk.

1 mei 2014. Heb ik weer. Ben ik heel stoer aan het vertellen op facebook over mijn spannende verhalen, wordt er gisteren aangebeld door een knappe kerel. Ik doe de deur open, hij loopt naar boven, trekt me met zich mee, gooit al mijn kristallen servies van mijn antieke salontafeltje en gooit me erop. Alles naar de knoppen: Kristal kapot, Lodewijk de Veertiende kopjes in gruzellementen en door mijn salontafel gezakt die al 3 generaties lang in onze familie is. Een erfstuk van oma overgegaan op moeder en daarna op dochter. Dit verzetje kostte ongeveer 500 euro. Even voor degenen die ook nog plannen hebben in die richting: houten eettafels zijn oke, salontafels zijn te klein!!!!!

30 april 2014. Toen ik een stuk jonger was, ontmoette ik een kerel die heel netjes leek te zijn. Hij tenniste, liep in polo-shirtjes, kwam op studentico feestjes en was eigenlijk best een kakker om te zien. Hij gaf mij de indruk heel rustig en saai te zijn. Rustig en saai is goed, dacht ik. Eindelijk een heel ander type dan ik gewend was. Weg met die foute man. Dit was pas een goede man voor mij. Iemand die mijn wilde haren zou doen verdwijnen. Tenminste dat dacht ik. Want niets was minder waar. De eerste de beste keer dat we met elkaar de liefde bedreven, veegde hij met zijn hand alle spullen van de eettafel. Ik hoorde om me heen alles op de grond kapot vallen en schrok me wezenloos. Ik wel, hij niet. Hij trok zich er niets van aan, gooide me op de tafel en liet me de sterren en de maan zien. De keer erop gooide hij me tegen de muur en trok de haren uit mijn kop. De derde keer rukte hij de kleren van mijn lijf midden in een park en bedreef de liefde met me. Ik moet je zeggen: Zo saai, rustig en netjes, als hij oogde in eerste instantie, was hij niet! Het maakt dus helemaal niet uit: Foute mannen, goede mannen, netjes ogende mannen. Wanneer er seks aan te pas komt, zijn we allemaal dierlijk en gedragen we ons als beesten. And I love it. Want ik wordt liever verwend dan verwaarloosd. Ik heb overigens in mijn hele verdere leven nooit meer iemand ontmoet die me op een tafel heeft gegooid. En dat is eigenlijk maar goed ook, want ik hou van mijn servies uit 1935.

30 april 2014. Ik wilde vandaag een blog schrijven met als titel: Erotische verhalen uit eigen doos. Maar toen ik nog een keer naar de titel keek dacht ik: Nee! Haha, foute titel...

28 april 2014. Het was me het weekendje wel zeg. Maar ik vind het altijd zo jammer als het allemaal weer voorbij is. 3 dagen lang feesten en dan de gewone tredmolen weer in. En het verbaast me nog steeds hoe topfit ik ben. Sommige mensen krijgen energie van energiedrankjes of cola. Ik krijg energie van wijn, weinig slapen en veel dansen. Als ik eenmaal dans, kan ik niet meer stoppen en dan vind ik het leven zo heerlijk en al die leuke lieve mensen om me heen. En vooral hele mooie mannen om me heen. Dank je wel, God, voor al dit moois. Gisteren dan nog als afsluiting een verjaardag gehad bij de buren. Met een maag vol Spritz Aperol en Dropshot ben ik uiteindelijk maar bijtijds naar mijn bed gegaan, omdat ik dacht dat ik dat misschien nodig zou kunnen hebben. Nou, nee hoor. Ik heb geen oog dichtgedaan. Ik had gewoon geen slaap. Teveel energie over. Misschien moet ik een "blijf-wakker-zolang-het-lukt-marathon" gaan doen. Wie doet er met me mee? Dan mag je met me dansen en nou ja... gewoon alles om wakker te blijven. Dat lukt alleen niet vandaag. Want vandaag is het weer maandag. Tijd om aan het werk te gaan. Centjes verdienen voor het volgende feest. Diana gaat dus strak in het pak weer aan de bak.

13 april 2014. Het zou een gewoon voetbalfeestje worden. Ik ben geen voetbalvrouw, niet eens een voetbalmoeder, dus ik was illegaal deze avond. Oh Lord en als de drank dan in de man is gebeuren er rare dingen. Iemand werd gestript. En sommige dingen wil ik gewoon niet zien. Ik zag daar iets hangen waar de olifanten in Blijdorp nootjes mee eten. Iekkkk! Ik zie mannen toch liever in een broek hoor. Vele mannen moeten met een flink minderwaardigheidscomplex stiekem zijn weggeslopen, maar dat hoeft echt niet. Wij vrouwen krijgen hier nachtmerries van. En aangezien ik al zo eng droom.... Doe mij maar iets om lekker van te dromen. De afsluiter bijvoorbeeld: U2 "and if I go there, I go there with you.... " Ik ga dromen van mijn leven tussen de olijfbomen.... Met jou!

11 april 2014. Ik heb vannacht vreselijk gedroomd. Ik was in mijn huis met een man die mij geen moment onbewaakt liet. Op een bepaald moment zag ik een ontsnappingskans en liep ik naar buiten. Helaas had hij me gelijk weer te pakken, maar godzijdank zag ik een buurman. Dus ik riep: Help! Je kent dat wel, in je droom komt er geen geluid uit je keel. Na lang schreeuwen kwam er eindelijk een echte Help uit mijn keel en wat deed mijn buurman? Hij zwaaide en liep weer naar binnen! Nou daar heb je wat aan….. Elke droom heeft een boodschap. Dat is zo, hoe raar het ook klinkt. En deze boodschap luidt: Diaan, kijk uit voor al die vage en foute types. Je hebt er veel te veel in je leven gekend waar je geen pest aan hebt. Die moeten allemaal weg uit je systeem. Voorgoed verdwijnen uit je leven. Dan zijn ook meteen die boze dromen weg. Dus vandaag wordt het begin van een heel nieuw leven. Een leven zonder foute mannen. Op zoek naar die ene goede vent. Hallaluja! Eindelijk heb ik het licht gezien.

7 april 2014. Ik ben gek op non-verbale communicatie. Vind ik op zich zelfs stukken beter dan verbale communicatie. Nu ben ik niet het type om mijn middelvinger op te steken naar iemand. Ik zal eerder een rare oogbeweging maken die eigenlijk net zo vervelend over komt. Mijn zoon doet dat met zijn wenkbrauwen. Als ik hem iets vraag en het zint hem niet, dan trekt hij zijn wenkbrauwen omhoog. Liever had ik gewild dat hij iets zei, want dit gebaar is 10x erger. Het mooiste gebaar vind ik het "wil je wat drinken" gebaar. Of even met je hoofd snel één kant op bewegen van "kom je, we gaan feesten". Of een knipoog om aan te geven dat je iemand wel ziet zitten. We doen het allemaal. Soms hebben we het niet eens in de gaten. Als ik met mijn vriendin in de sportschool zit, hebben we aan één blik al genoeg. We begrijpen elkaar zonder een woord te zeggen. Ik dacht dat het echt een mensen ding was, maar toen ik vanmorgen naar de varkens liep en zij heel theatraal hun kin omhoog deden van 'hey, waar blijft dat eten nou?' dacht ik: dit is geen mensen ding. Op deze manier begrijpen wij elkaar: mens en dier. Mannen doen dat ook met hun kin als ze honger hebben of als je lastig bent. Het 'wat wil je nou?' gebaar. Niet dat ik mannen met varkens wil vergelijken natuurlijk, maar ze hebben wel veel overeenkomsten….

31 maart 2014. Alleen is maar alleen. Alleen is niet leuk, want samen is veel leuker. En als ik daar dan zo over nadenk, is dat ook echt zo en zeker heel praktisch. Heb je weleens geprobeerd met 1 hand een schoen of sok aan te trekken als je geblesseerd bent aan je hand of arm? Dat lukt niet. Dan zou het toch wel handig zijn als je met zijn tweetjes bent. Of als je gaat roeien in een bootje over het meer? Ook handig om samen te zijn, want dan kan jij zitten en hij roeien. Of naar de stad samen? Jij kijkt om je heen en zoekt mooie dingen uit, hij trekt zijn portemonnee. Of op vakantie? Jij gaat liggen op je strandbedje, hij smeert je rug in tegen het verbranden. Het is gewoon zoveel beter. Ja, samen is écht veel leuker. Conclusie: all good things come in pairs….

21 februari 2014. Tegenover me, in de trein richting Amsterdam, zit een meisje met de Spits in haar handen. Ze slaat de krant open op de pagina met de puzzels. Demonstratief pakt ze een pen en begint aan de (vrij eenvoudige) kruiswoordpuzzel. En daar komt het... Het eerste woord dat ze in moet vullen, kent ze niet en i.p.v. alvast met de volgende te beginnen, pakt ze haar Iphone en zoekt het antwoord op. Haha... En ze vult de puzzel zo helemaal in en kijkt tevreden. Simpel zijn lijkt me echt zo heerlijk!!!

17 februari 2014. Door kleine dingen kan je leven zo drastisch veranderen. Ik zit op maandag altijd in Rotterdam. Voorheen zat ik hier als enige vrouw en was het toilet alleen van mij. Evenals het koffieapparaat, de printer en de kapstok. Zelfs de beruchte kalender, met daarop een portie dameslingerie en een halve blote bil, kon ongemerkt aan de muur hangen. Muziek werd gedraaid, hoe harder hoe mooier. Enkele maanden terug sloeg alles totaal om. De etage werd overspoeld door vrouwen. Er werden theedoekjes aan de muur in het toilet gehangen, … in mijn toilet. Wasteiltjes met omgespoelde bekers op de wastafel gezet , ... op mijn wastafel, en ik moest wachten omdat de toiletten altijd bezet waren. Even snel koffie halen was er ook niet meer bij. Er stond een rij, waar ik netjes achter kon aanschuiven. En de printer… Schei uit, hou op. De muziek moest zachter, want anders stoorden we de dames, terwijl ze zelf hun hele hebben en houden bespreken bij het koffieapparaat. Maar vandaag… Vandaag is de etage leeg. Ze zijn weg. De theedoeken, wasteiltjes, bekers enzovoort zijn weg. Ik heb mijn eigen toilet weer terug. Jippie. Ik duik in mijn la. Hup, de kalender weer aan de muur, lekker kopje koffie erbij, muziekje aan. Jammer dat we de gesprekken over Prednison nu moeten missen en over al hun kwaaltjes en ergernissen. Maar ja, soms moet je offers brengen om er beter uit te komen. Marcel, Wim en Ron. We hebben ons oude leven weer terug. Wat kan het leven toch weer heerlijk zijn na 2 dagen weekend vieren.

9 februari 2014. 15 jaar geleden begonnen de weeën en na 16 uur zwoegen en zweten was jij daar… Zino. Ik leerde je lopen, ik leerde je fietsen, ik leerde je klauteren op het klimhek en met mes en vork eten. 15 jaar later ben je al bijna een volwassen kerel geworden, groter dan ik ben, en nu zijn de naweeën begonnen. Je "leent" mijn fiets en dat maakt me boos. Je "wandelt" nog laat op straat en ik kan je vaak niet bereiken, want dan is je telefoon leeg en maak ik me zorgen. Je doet aan freerunnen. Ik haat dat, van 5 meter naar beneden springen. Stel je voor dat je verkeerd terecht komt en wat breekt. Je vindt messen machtig interessant. Oh Lord, waarom heb ik je toch met mes en vork leren eten? Over 3 jaar ben je 18 en raak ik je wellicht kwijt aan je nieuwe vriendin en je kersverse schoonouders. Wat vliegt de tijd toch voorbij. Eigenlijk heb ik nog maar 3 jaar om optimaal van je aanwezigheid te genieten en dat ga ik doen ook. Of je mijn aanwezigheid ook zo leuk vindt, weet ik niet. Je moeder is af en toe in jouw ogen misschien wel een zeikerd, maar dat komt omdat ze zoveel van je houdt. Gefeliciteerd met je verjaardag, lieverd. Geniet nog even van je onbezorgde leventje.

7 februari 2014. Bij mij thuis mag best veel. Mijn zoon vertelt mij (bijna) alles en ik probeer zo'n eerlijk mogelijke communicatie met mijn kind te hebben. Zo vertelde hij me ooit wat hij op zijn kamer verstopt had. Een doos tabak, een doos lege sigarettenhulzen en een apparaatje om de sigaretten daadwerkelijk mee te maken. Toen ik hem vroeg van wie dat was, zei hij: 'Dat hebben we met zijn allen gekocht, maar ik mag het toch wel hier bewaren?' Hetzelfde met flesjes bier. Die stonden naast zijn bank in zijn slaapkamer. 'Die hebben we met zijn allen gekocht, maar ik mag het toch wel hier bewaren?' Heel veel mensen denken nu: Dat doe je toch niet! Tabak en alcohol. Ben je gek geworden? Ja en nee. Ik heb namelijk liever dat ik zie wat ze roken en drinken, dan dat ik er totaal geen zicht meer op heb. Ik ben er ook achter gekomen dat het veel leuker is als het niet mag, dus die flessen bier zijn vrij lang dicht gebleven en die sigaretten vullen, bleek ook een grote flop te zijn. Wat ik belangrijker vind, is dat mijn kind (en al zijn vrienden) ons huis zien als een plek waar je geheimen veilig zijn, waar je eerlijk over dingen kunt zijn en er niemand is die je veroordeelt. Ik heb hele gesprekken met die jongelui als ze naar buiten gaan en toch nog even snel gedag komen zeggen in de woonkamer. Dit is voor hen een Safe House. Dat is heel wat anders dan hoe ik het vroeger deed. Pakjes sigaretten verstoppen onder ons tuinhuis of dezelfde dag het pakje nog oproken omdat je het niet mee naar huis durfde te nemen. De tijden zijn veranderd. Dit is de moderne moeder….

30 januari 2014. Mijn kind is helemaal niet lui!!!! Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Deze week moest hij namelijk stage lopen en mijn lieve vriendinnetje Marjolein Gielis wist wel een bedrijf waar hij zich op zijn plek zou voelen: bij de drukkerij. Zelf ben ik gisteren wezen kijken. Ik heb gezellig met de mannen zitten kletsen en ik ging de deur uit met een fles wijn. Een bedrijf naar mijn hart. De directeur zocht nog een PA en ik kreeg er een zwoele blik en een knipoog bij. Heerlijk dat mannenvolk! Maar waar ik vooral blij om ben: mijn zoon voelt zich happy en weet wat hij later wil worden: one of these guys.

20 januari 2014. Mijn zoon begon ooit op de VWO. Toen werd het de HAVO en als ik zo naar zijn rapportcijfers kijk, denk ik: 'Nou, een VMBO'tje zou ook wel wat voor hem zijn.' Begrijp me niet verkeerd, mijn kind hoeft echt niet geniaal te zijn, maar ik weet dat het bij hem niets te maken heeft met "niet kunnen". Hij heeft er gewoon geen zin in. Gisteren heb ik hem 3x gevraagd wanneer hij van plan was te gaan leren voor de aankomende proefwerkweek en dan zegt hij 'ja, dat doe ik zo' en start achtereenvolgens de laptop op en gaat op You Tube verder. En toen dacht ik: 'Waar maak ik me nou eigenlijk zo druk om? Wat kan mij het schelen of hij later met 650 euro in de week thuiskomt of met 2000 euro? Ik vul het verschil toch niet aan.' En dan…. dan zal hij nog weleens aan de woorden van zijn moeder denken, die tegen die tijd haar huis heeft afbetaald en met Gucci tasjes en Prada schoentjes door het leven huppelt van het ene luxe etentje naar het volgende exclusieve feestje. Die leeft als een Godin in Italië. Terwijl het leven bij hem hetzelfde verloopt als de fantastische commercial van Telfort: "Van een X5 naar Lijn 5".

14 januari 2014. Mijn leven is niet saai. Daar ben ik inmiddels wel achter. Ik heb jullie onlangs toch verteld dat er iemand tegen mijn auto aan is gereden en er meteen ook maar vandoor is gegaan? Gelukkig was ik zo slim om haar nummerplaatgegevens te noteren. Helaas was ik ook zo dom geweest om een week ervoor mijn verzekering om te zetten van Allrisk naar WA. Dus je begrijpt het al: Vergoeden, ho maar! Maar goed, doorrijden na een aanrijding moet wel bestraft worden, dus heb ik aangifte gedaan. Deze zaak loopt inmiddels nog steeds bij de politie. Nog steeds = 4 maanden. Wat is namelijk het geval? De bewuste auto is 2 weken na de aanrijding geëxporteerd naar het buitenland. Vreemd toch? Maar wat nog bizarder is…. De bestuurster is door de politie ontboden op het bureau, maar niet op komen dagen. Dit stinkt naar de misdaad toch? Hier zit een hele criminele organisatie achter, een soort maffia. Ik vind het zo spannend allemaal en het mooie is dat ik in deze spannende misdaadthriller de enige echte hoofdpersoon ben. Dit is mijn eigen aflevering van CSI Bergschenhoek. Fantastisch!