Oordeel:
Ondertitel: Ik wil wel, maar ik kan niet
ISBN: 9789089543486
Uitgever:
Elikser
Verschenen:
2011
Pagina's: 285
|
|
Omschrijving:
’Ik weet het van Tessa!’
Door
deze verpletterende zin maakt Nicky een einde aan de relatieve rust
waar Luigi jarenlang van heeft genoten. Ze voert hem in een klap terug
naar het verleden. Een verleden dat zijn leven heeft bepaald, maar dat
hij had afgesloten. Dacht hij. Nicky bezit een bijzonder talent om hem
met haar schoonheid en manipulatieve gedrag helemaal om haar vinger te
winden. Hij doet alles voor haar. En zij speelt met hem. Maar wat weet
ze precies?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Diana op 22 januari 2012:
Luigi
Donati is zestien als bij hem de bekende druppel is bereikt. Niet
alleen destijds maar ook nu, zestien jaar later, heeft hij zich in de
luren laten leggen door de andere sekse die op haar beurt precies weet
hoe ze hem moet inpakken met haar schoonheid. Dat er een link tussen
beide vrouwen, Tessa en Nicky, bestaat, daar heeft hij geen weet
van. Luigi, die Italiaans bloed door zijn aderen heeft stromen, heeft zo
goed en zo kwaad als hij kon een onomkeerbare stap die hij zette weten
uit te wissen en probeert sindsdien een zo normaal mogelijk leven te
leiden.
De auteur neemt de lezer mee terug naar het verleden en
voorziet ons van veel goede, soms wat uitgeweide details die de
hoofdpersoon menselijk neerzetten. Wat er gebeurd is mag
aannemelijk genoemd worden.
In het cursief is het de beurt aan de
vrouw die kostte wat kost de antwoorden wil vinden op vragen die haar al
jaren bezighouden. Paden kruisen elkaar en beetje bij beetje wordt de
hoofdpersoon in het nauw gedreven tot hem uiteindelijk geen keuze wordt
gelaten.
Diana van Bezouwen, die in 2009 het verrassende Spiegeltje, spiegeltje
uitbracht, weet te boeien met haar zorgvuldig opgebouwde verhaal en
onverwachte plotwending. Ze heeft helaas nog niet helemaal de pakkende
schrijfwijze in de vingers die de lezer aan de stoel gekluisterd houdt,
maar het geheel mag er zijn.
Met deze opvallende Latijnse titel
maakt het boek indruk en schaart zich moeiteloos onder de voldoende
scorende misdaadromans. Het verhaal laat zich als vanzelf leiden en
heeft zelfs een non-fictie-achtig tintje. Juist wellicht door zijn
eenvoud (er blijft immers weinig over waar we zelf nog achter moeten
komen) en sterke uitwerking slaat het de plank zeker niet mis. Ik was
wederom verrast en ik zal hier niet de enige in zijn.
Bezoekersreacties:
|
